Γιώργος Λυκιαρδόπουλος: Το 24 Hour Plays είναι πρόκληση!
Μια ιδέα που ξεκίνησε στο Broadway της Νέας Υόρκης και ανατρέπει τις συμβάσεις που ξέρουμε για τη θεατρική παραγωγή, έρχεται ν’ αποδείξει ότι όλα μπορούν να γίνουν μέσα σε 24 ώρες, αρκεί να το τολμήσεις! Ο παραγωγός Γιώργος Λυκιαρδόπουλος που έφερε στην Ελλάδα το «24 Hour Plays», μας μιλά για τις προκλήσεις και τις δυσκολίες αυτού του πρωτότυπου project που θα παρουσιαστεί στις 3 και 10 Απριλίου στο θέατρο Τζένη Καρέζη.Συνέντευξη στη Μάρη Τιγκαράκη
Πώς προέκυψε η ενασχόλησή σας με το “24 Hour Plays”;
Άκουσα για το «24 Hour Plays» όταν σπούδαζα στην Αμερική και μου φάνηκε ενδιαφέρον. Ήρθα λοιπόν σ’ επαφή με τους παραγωγούς και τους πρότεινα να το φέρουμε στην Ελλάδα. Εκείνοι ενθουσιάστηκαν με την ιδέα και έτσι οργανώσαμε το πρώτο «24 Hour Plays» το 2010 στο θέατρο Χώρα.
Ποιο είναι το χρονοδιάγραμμα του “24 Hour Plays”;
Το project ξεκινά στις 21.00 το προηγούμενο βράδυ με τη συνάντηση των ηθοποιών με τους έξι συγγραφείς. Είκοσι ηθοποιοί έρχονται στο θέατρο φέρνοντας μαζί τους από ένα ρούχο ή ένα αντικείμενο. Παράλληλα δίνουν κάποιες πληροφορίες για τον εαυτό τους όπως π.χ. ένα ιδιαίτερο ταλέντο τους ή την προτίμησή τους σε κάποιο θεατρικό είδος. Όλα αυτά είναι στοιχεία για να διεγείρουν τη φαντασία των συγγραφέων χωρίς να είναι υποχρεωτικό να τα χρησιμοποιήσουν. Στη συνέχεια οι ηθοποιοί αποχωρούν και οι συγγραφείς αρχίζουν το ολονύχτιο γράψιμο στα laptop τους. Στις έξι το πρωί θα πρέπει να παραδώσουν στους παραγωγούς από ένα μονόπρακτο 15 λεπτών. Στη συνέχεια οι έξι σκηνοθέτες διαβάζουν τα κείμενα και επιλέγουν το έργο, χωρίς να γνωρίζουν με ποιους ηθοποιούς θα δουλέψουν.
Κατά τις οκτώ έρχονται οι ηθοποιοί και στις εννιά ξεκινούν οι πρόβες. Στις έξι το απόγευμα θα μαζευτούν και πάλι όλοι μαζί για τεχνική πρόβα, για τα φώτα και τη μουσική και στις εννιά το βράδυ, ακριβώς 24 ώρες μετά την πρώτη συνάντηση, τα έργα παρουσιάζονται στο κοινό σε μια ενιαία παράσταση 90 λεπτών.
Πώς επιλέγετε τους ηθοποιούς που θα συμμετέχουν;
Προσπαθήσαμε να κάνουμε μια μίξη διαφορετικών γενεών, ηλικιών και τύπων ηθοποιών ώστε να γίνεται μια ενδιαφέρουσα συνύπαρξη καλλιτεχνών, που άλλωστε είναι και ένας από τους στόχους του 24 Hour Plays.
Ποιοι είναι οι άλλοι στόχοι;
Η πρόκληση! Το “24 Hour Plays” καταρρίπτει τις «συμβάσεις» του θεάτρου. Το όλο εγχείρημα είναι ένα στοίχημα για όλους όσους συμμετέχουν καθώς χρειάζεται να υπερβούν τον εαυτό τους και να ξεχάσουν τους ρυθμούς που ξέρουν. Πέρα όμως από το “παιχνίδι”, είναι και μια ευκαιρία να συνευρεθούν και να συνεργαστούν καλλιτέχνες που υπό άλλες συνθήκες μπορεί να μην συναντιόντουσαν ποτέ.
Είναι δεκτικοί στις συνέργειες οι έλληνες καλλιτέχνες;
Είναι αλήθεια ότι στην Ελλάδα η έννοια της συνεργασίας δεν είναι και πολύ διαδεδομένη. Τουλάχιστον δεν ήταν μέχρι πρόσφατα. Θα ‘λεγα ότι ένα από τα καλά της κρίσης είναι ότι έχει δημιουργήσει ένα κλίμα κατανόησης και μια συνειδητοποίηση ότι «μαζί μπορούμε να κάνουμε περισσότερα και καλύτερα».
Επομένως ήταν εύκολο να τους πείσετε να συνεργαστούν
Και την πρώτη φορά και τώρα υπήρξαν κάποιοι που το αντιμετώπισαν με δυσπιστία καθώς φοβόντουσαν μην εκτεθούν και κάποιοι πιο τολμηροί που ανταποκρίθηκαν με ενθουσιασμό.
Ποιες ήταν οι αντιδράσεις του κοινού;
Η προσέλευση των θεατών την πρώτη φορά ήταν θεαματική και το ίδιο ελπίζουμε να συμβεί και φέτος. Άλλωστε είναι μια παράσταση πολύ ιδιαίτερη που παίζεται μόνο μία φορά.
Έχουν υπάρξει έργα που δημιουργήθηκαν μέσα από το “24 Hour Plays” και στη συνέχεια να εξελιχθούν σε κανονικές θεατρικές παραστάσεις;
Ναι, φυσικά, αρκετές φορές. Για παράδειγμα το έργο “Μια τεράστια έκρηξη” του Βασίλη Μαυρογεωργίου με τον Γιώργο Πυρπασόπουλο ξεκίνησε ως ιδέα στο προηγούμενο “24 hours plays”.
Μιλώντας ως παραγωγός θεωρείτε ότι ο ελληνικός πολιτισμός είναι “εξαγώγιμο προϊόν”;
Βέβαια, ειδικά στο σινεμά τα τελευταία χρόνια έχουμε αρκετές ταινίες, ακόμα και low budget, που έχουν διακριθεί σε μεγάλες διοργανώσεις. Ακόμα και στο θέατρο υπάρχουν ομάδες και καλλιτέχνες που παρουσιάζουν τα έργα τους σε φεστιβάλ του εξωτερικού και αποσπούν πολύ θετικές κριτικές. Το πρόβλημα όμως είναι ότι οι έλληνες καλλιτέχνες τις περισσότερες φορές δεν γνωρίζουν τη διαδικασία που πρέπει ν’ ακολουθήσουν για να βγουν προς τα έξω και πώς να προωθήσουν τις δουλειές τους.
Δεδομένης της κρίσης, έχετε μετανιώσει που ασχοληθήκατε με τον πολιτισμό ως παραγωγός;
Είναι προφανές ότι λόγω της κρίσης ο κόσμος έχει περιορίσει τις εξόδους του, χορηγοί δεν υπάρχουν και γενικά ο πολιτισμός στην Ελλάδα είναι πολύ δύσκολο εγχείρημα. Φυσικά κάποιες φορές νιώθω ηθική ικανοποίηση μέσα από αυτή τη δουλειά ειδικά όταν συνεργάζομαι με ανθρώπους που πραγματικά αγαπούν αυτό που κάνουν, προχωρούν και εξελίσσονται. Όμως όταν κάνεις θεατρική παραγωγή δεν ξέρεις ποτέ τι θα σου ξημερώσει και είναι αλήθεια ότι πολλές φορές έχω σκεφτεί ν’ αλλάξω επάγγελμα…
Περισσότερες πληροφορίες για τους καλλιτέχνες που θα συμμετάσχουν φέτος στο 24 hours plays, στο site: http://24hourplaysathens.lykofos.org/