Nederlands Dans Theater: Η τέχνη βοηθάει να καταλάβουμε ποιοί είμαστε, ενώ ο κόσμος γύρω μας καταρρέει!

Στην σκηνή της Αίθουσας Αλεξάνδρα Τριάντη το διάσημο χορευτικό σύνολο θα παρουσιάσει το ‘Sehnsucht‘ (Πόθος) (παγκόσμια πρώτη στις 7 Μαΐου 2009 στο Lucent Danstheater της Χάγης) παρουσιάζεται σε χορογραφία, σκηνικά και κοστούμια των Λεόν-Λάιτφουτ, φωτισμούς του Τομ Μπεφόρτ και μουσικές επιλογές από έργα Μπετόβεν και το ‘Schmetterling‘ (Πεταλούδα) σε χορογραφία και σκηνικά των Λεόν-Λάιτφουτ, κοστούμια των Γιόκε Φίσερ και Χερμάιν Χολάντερ, φωτισμούς του Τομ Μπεφόρτ και μουσικές The Magnetic Fields και Max Richter (παγκόσμια πρώτη, 25 Νοεμβρίου 2010, Lucent Danstheater, Χάγη).

Όπως δήλωσε ο  Πολ Λάιτφουτ στη συνέντευξη τύπου, η μία χορογραφία, το Sehnsucht, είναι μία γερμανική λέξη που δεν μπορεί να μεταφραστεί σε καμία άλλη γλώσσα, εκτός από τα πορτογαλικά και μιλάει για την χαμένη αγάπη και τη νοσταλγία. Κι είναι ένα συναίσθημα που τα παιδιά δεν μπορούν να νιώσουν, καθώς βγαίνει μέσα από την εμπειρία της ζωής. Το Schmetterling (Πεταλούδα), έχει να κάνει με την μεταμόρφωση- ένα πολύ αγαπημένο θέμα, που διατρέχει όλες τις τέχνες και όλες τις εποχές. Το θέμα αυτό, στη συγκεκριμένη χορογραφία, συνδέεται με το ταξίδι της ζωής και του θανάτου.

Περισσότερα γι’ αυτό είπε η Ισπανίδα Σολ Λεόν, η οποία τόνισε ότι το Schmetterling αναφέρεται στον φόβο του θανάτου της μητέρας, που νιώθουν και τα παιδιά και οι μεγαλύτεροι. Επίσης, έχει να κάνει με τη μετάβαση από τη ζωή στο θάνατο, η οποία συμβολίζεται από την πεταλούδα.

Τα έργα θα χορέψει η ‘μεγάλη’ ομάδα του ΝDT, η NDT 1 (το σύνολο έχει δύο ομάδες χορευτών: τα ανερχόμενα ταλέντα, ηλικίας 17 έως 23 ετών, ξεκινούν την καριέρα τους στο NDT 2, με καλλιτεχνικό διευθυντή τον Τζέραλντ Τιμπς, και συνεχίζουν κατά την πλήρη άνθησή τους στο NDT 1).

Το Μέγαρο Μουσικής εγκαινίασε τη σταθερή συνεργασία του με το NDT τον Μάρτιο του 2008 και έδωσε τη δυνατότητα σε όσους αγαπούν τον σύγχρονο χορό να απολαμβάνουν και να παρακολουθούν τους λαμπρούς χορευτές του, τους πρωτοπόρους χορογράφους του και τη δυναμική πολιτική του για την ενθάρρυνση και τη στήριξη σε χορευτές και χορογράφους της νέας γενιάς.

Οι παραστάσεις του Nederlands Dans Theater (NDT) πραγματοποιούνται με τη χορηγία της ΜΕΤΚΑ- μέλος του ομίλου Μυτιληναίος. Η κ. Σόφη Δασκαλάκη Μυτιληναίου αναφέρθηκε στην συνεργασία της με το Μέγαρο.

“Ο Όμιλος ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ, επί δεκαπέντε συνεχόμενα χρόνια, βρίσκεται σταθερά δίπλα σε κάθε μεγάλη πολιτιστική και εκπαιδευτική δράση του Μεγάρου Μουσικής, αναγνωρίζοντας την καθοριστική σημασία της χορηγικής συνδρομής στον πολιτισμό και την εκπαίδευση.

Υποστηρίζουμε και φέτος την καταξιωμένη σειρά «Χορός στο Μέγαρο» και στο πλαίσιο της ενωμένης πολιτιστικής οικογένειας της Ευρώπης παρουσιάζουμε τη μεγάλη ομάδα του Nederlands Dans Theater (ΝDT 1), που έρχεται να παρουσιάσει για πρώτη φορά στην Ελλάδα τις δύο νέες χορογραφίες των Paul Lightfoot & Sol León: τον Πόθο και την Πεταλούδα!

Παραστάτες κάθε δυναμικής πρωτοβουλίας, με πίστη στην πρωτοποριακή έκφραση και το όραμα, επενδύουμε στην τέχνη σήμερα, προετοιμάζοντας και αφυπνίζοντας τη συνειδητοποιημένη κοινωνία του αύριο.”
 
Παράλληλα, τόνισε ότι η ο πολιτισμός θα είναι η συγκολλητική ουσία για να γίνει η Ευρώποη, πραγματική Ευρώπη, μία ένωση των πολιτισμών, κάτι που δεν έκαναν η οικονομία και τα νομίσματα. Υπογράμμισε ακόμα τη σημασία της παρουσίας ιδρυμάτων πολιτισμού, όπως το Μέγαρο Μουσικής, καθώς ο πολιτισμός, όπως είπε, “χτίζει τη νέα γεννιά.“

Nederlands Dans Theatre

Το Nederlands Dans Theater ιδρύθηκε το 1959 από τους Μπένζαμιν Χαρκάρβυ, Ααρτ Φερστέγκεν και Κάρελ Μπίρνι μαζί με άλλους 18 χορευτές που αποχώρησαν από το Εθνικό Μπαλέτο της Ολλανδίας με στόχο να πειραματιστούν με νέες ιδέες και να διερευνήσουν νέες τεχνικές και φόρμες σύγχρονου χορού. Στη δεκαετία του 1960 η ομάδα άρχισε να διακρίνεται υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση χορογράφων όπως οι Χανς Φαν Μάνεν και Γίρζι Κίλιαν.

Το NDT έγινε γνωστό χάρη στα έργα ρεπερτορίου που δημιούργησαν γι’ αυτό οι επίσημοι χορογράφοι του, Γίρζι Κίλιαν και Λεόν-Λάιτφουτ, καθώς και χάρη σε έργα που χορογράφησαν ειδικά για το NDT χορογράφοι όπως οι Χανς Φαν Μάνεν, Οχάντ Ναχαρίν, Κρύσταλ Πάιτ, Γουέιν ΜακΓκρέγκορ και Ουίλλιαμ Φορσάιθ. Το συγκρότημα συνεισφέρει στην ανάπτυξη πολλών μορφών της τέχνης, καθώς οι παραγωγές του περιλαμβάνουν εικαστικές τέχνες, μουσικές συνθέσεις, σχεδιασμό φωτισμών και σκηνικών και βέβαια συμβάλλει στην ανάπτυξη των νεοεμφανιζόμενων χορογραφικών ταλέντων. Στο χώρο του, στο θέατρο Lucent στη Χάγη της Ολλανδίας, όλα αυτά τα ταλέντα συνυπάρχουν καθημερινά σ’ ένα περιβάλλον που θεωρείται σημαντικό φυτώριο, καθώς έχει το βλέμμα διαρκώς στραμμένο στο μέλλον.

Ο Πολ Λάιτφουτ (1966 Κίνγκσλεϊ, Αγγλία) και η Σολ Λεόν (Κόρδοβα, Ισπανία) συναντήθηκαν το 1987 στο NDT, χόρεψαν σε πολλές χορογραφίες του Γίρζι Κίλιαν (μέχρι πρόσφατα καλλιτεχνικού διευθυντή της ομάδας) και του προκατόχου του Χανς φαν Μάνεν και από το 2002 είναι μόνιμοι χορογράφοι του συνόλου. Έχουν ήδη δημιουργήσει περισσότερες από 35 χορογραφίες για όλες τις ομάδες του NDT. Ο Πολ Λάιτφουτ είναι από την περασμένη άνοιξη καλλιτεχνικός διευθυντής του ολλανδικού αυτού θεσμού.
Οι καινοτομίες και οι βάσεις που δημιούργησε ο οραματιστής Γίρζι Κίλιαν είναι τόσο στέρεες, που ακόμα και χωρίς αυτόν η ομάδα διατηρεί μια απαράμιλλη δύναμη και χορογραφική δημιουργικότητα.

Οι χορευτές, άψογα εκπαιδευμένοι, κόβουν την ανάσα με την ακρίβεια και τη διαύγεια των κινήσεών τους, η άνεση και η μουσικότητά τους “είναι η απόλυτη μηχανή χορού, άψογη και δυναμική όπως μια Λαμποργκίνι, παρασύρουν και τους πιο αδιάφορους για τον σύγχρονο χορό να τον αγαπήσουν”, όπως έγραψε ο Independent μετά από μια πρόσφατη παράστασή τους στον Σάντλερς Γουέλς του Λονδίνου. «Ο Λάιτφουτ είναι μια σπάνια περίπτωση πρωτοτυπίας», κατά την ίδια εφημερίδα.

Για το ζευγάρι των χορογράφων Λάιτφουτ-Λεόν, η γερμανική εφημερίδα Χάντελσμπλατ σημειώνει: «Οι δυο τους έχουν δημιουργήσει μια γλώσσα με κινήσεις, μια γλώσσα που περιλαμβάνει τα πέλματα, τα πόδια, τα χέρια και το σώμα. Επινοούν λεπτομερείς και σύνθετες κινήσεις που διατρέχουν τα σώματα των χορευτών και σε συνεπαίρνουν σε μια ασύλληπτη δίνη».

Γιώργος Σμυρνής