Γιατί ο Άκης μου θυμίζει τον Αυλωνίτη
Η προφυλάκιση του Άκη Τσοχατζόπουλου και κυρίως η εμπλοκή του στο σκάνδαλο των αμυντικών προμηθειών, αποτελεί σίγουρα όνειδος για την πολιτική ζωή του τόπου. Για κάποιους είναι μία μορφή κάθαρσης. Για άλλους απλώς ο Τσοχατζόπουλος, ένας “απενεργοποιημένος” πλέον πολιτικός, που προκάλεσε την κοινή γνώμη με το υπερβολικό life style του, χρησιμοποιήθηκε σαν εξιλαστήριο θύμα, για να φανεί ότι κάτι αλλάζει και ότι κάποιος πληρώνει τη “νύφη” για όλα τα σκάνδαλα που βαραίνουν μεγάλο μέρος του πολιτικού κόσμου.
Θα μου επιτρέψετε να μην μπω στην ουσία του θέματος, καθώς αυτά τα ζητήματα περί μιζών και ευθύνης υπουργών και αμυντικών δαπανών, τα γνωρίζουν πολύ καλύτερα δημοσιογράφοι που ασχολούνται με άλλα ρεπορτάζ. Το μόνο που θα σχολιάσω, είναι ότι από κάπου πρέπει να γίνεται μία αρχή. Αν δεν την πλήρωνε ούτε ο Τσοχατζόπουλος, θα ήταν ένας ακόμα πολιτικός που τη γλίτωσε. Τώρα, που προφυλακίζεται, λένε ότι την πληρώνει αυτός, για να γλιτώσουν οι άλλοι. Από κάποιον, όμως, έπρεπε να ξεκινήσουν. Το αν η σύλληψη του Άκη σηματοδοτήσει το τέλος της ατιμωρησίας για τους πολιτικούς, μένει να το δούμε.
Εκείνο που μου έκανε εμένα εντύπωση- εκτός από τα αυτονόητα, που τα έχουν πει όλοι- ήταν στη συνέντευξη του Τσοχατζόπουλου στο ΣΚΑΪ με τον Παπαχελά και τον Τέλογλου, το πόσο ο πρώην υπουργούς μου θύμιζε σε ένα σημείο τον Βασίλη Αυλωνίτη.
Γενικά ο Άκης ήταν πάντα μία κινηματογραφική φιγούρα και θυμίζει πολλά σε πολλούς (μέχρι και Ρωμαίο Εκατόνταρχο μου είχε πει κάποιος ότι του θύμιζε). Στην συγκεκριμένη περίπτωση ήταν το ύφος του Τσοχατζόπουλου που μου έφερε στο μυαλό τον παλιό κωμικό. Όταν ο Άκης έλεγε: “πρέπει να βγουν όλα στο φως”, το ύφος του ήταν πανομοιότυπο με μια ατάκα του Αυλωνίτη: “πνεύμα και ηθική” στην ωραία των Αθηνών. Εκεί ο Αυλωνίτης έκανε τον μεγάλο ηθικολόγο, πρόεδρο μίας μοραλιστικής οργάνωσης που ονομαζόταν “πνεύμα και ηθική”. Όμως το μυαλό του το είχε μόνο στον ποδόγυρο. Ήταν μία ειρωνική φιγούρα των διαφόρων ηθικολόγων, που άλλα λένε και άλλα κάνουν.
Ο Τσοχατζόπουλος παρατήρησα πως όταν έλεγε αυτό το “όλα στο φως” έμοιαζε πάρα πολύ με τον τρόπο που έλεγε ο Αυλωνίτης το “πνεύμα και ηθική”. Ίσως γιατί και ο πρώην Υπουργός εννοούσε αυτό που έλεγε, όσο και ο Βασίλης Αυλωνίτης. Ίσως και γιατί η πολιτική έχει πάντα ένα στοιχείο θεατρικότητας, απαραίτητο για την άσκησή της. Ωστόσο, παραμένει γεγονός ότι όσο πειστικός ήταν ο Αυλωνίτης, όταν έλεγε αυτό το “πνεύμα και ηθική”, τόσο έπεισε και ο Άκης την κοινή γνώμη με το “όλα στο φως” που διακήρυττε. Η πολιτική διαδρομή του Άκη, άλλωστε, είχε και έχει (ιδίως τώρα) χαρακτηριστικά ιλαροτραγωδίας.
Γιώργος Σμυρνής
