Οι άρρωστες ιερόδουλες και η κόντρα αντρών- γυναικών

Το θέμα τροφοδοτεί τελείως διαφορετικές αναγνώσεις. Αν το δούμε από την οπτική του μεταναστευτικού, άλλος μπορεί να δει τις ιερόδουλες σαν κινούμενες βόμβες που έρχονται από το εξωτερικό και μολύνουν τους Έλληνες και άλλοι σαν αθώα θύματα του τράφικινγκ και τώρα και των media και των πολιτικών- μιας και έρχονται εκλογές. Μεγάλη συζήτηση έγινε για το κατά πόσον ήταν σύννομη η δημοσιοποίηση των φωτογραφιών των ιερόδουλων- οι απολογητές αυτής της κίνησης δήλωσαν ότι έγινε για λόγους δημόσιας υγείας, ενώ οι κατήγοροί τους κάνουν λόγο για παραβίαση των προσωπικών δεδομένων.

Μεγάλες όμως είναι οι διαφορές στην οπτική του θέματος ανάμεσα σε άντρες και γυναίκες. Πολλοί άντρες βλέπουν το θέμα πιο επιθετικά προς τις ιερόδουλες, τις οποίες θεωρούν σαν εστία μόλυνσης, δημόσιο κίνδυνο, καθώς πάσχουν από Aids και συνεχίζουν να κάνουν το υποτιθέμενο αρχαιότερο επάγγελμα. Άλλοι εστιάζουν στις φωτογραφίες και σχολιάζουν αν είναι άσχημες ή όμορφες, καλύπτοντας μια κουτσομπολίστική ανάγκη. Από την άλλη, η πρώτη αντίδραση των γυναικών, σε συζητήσεις που παρακολούθησα ήταν η απορία: μα υπάρχουν άντρες στην εποχή μας, που πηγαίνουν με ιερόδουλες; Ενώ, βλέπουν με μεγαλύτερη συμπάθεια τις ιερόδουλες (τις οποίες βλέπουν και σαν θύματα) και μεγαλύτερη αντιπάθεια τους άντρες που πήγαν μαζί τους, πληρώνοντας μάλιστα περισσότερα, για να μην χρησιμοποιήσουν προφυλακτικό.

Είναι προφανές ότι η ευθύνη είναι μοιρασμένη. Όμως, κατά την γνώμη μου, δεν είναι ισομερής. Μία ιερόδουλη, που πάσχει από Aids και συνεχίζει να ασκεί το επάγγελμά της είναι, κατά τη γνώμη μου, πιο επιλήψιμη από τον πελάτη της. Η διαφορά είναι απλή: Η μία το ξέρει (ή οφείλει να το ξέρει, με τη δουλειά που κάνει), ενώ ο άλλος το αγνοεί. Θα έπρεπε να το εικάσει, με βάση τα δεδομένα, αλλά είναι απίθανο κάποιος εν γνώση του να κάνει σεξ με μία ιερόδουλη που πάσχει από Aids- εκτός κι αν θέλει να αυτοκτονήσει. Σίγουρα, όμως, ευθύνες έχουν και οι δύο πλευρές.

Γενικά, αυτή η ιστορία με στενοχωρεί πολύ και βλέπω με αρκετό οίκτο και τις δύο πλευρές. Γι’ αυτό και δεν θέλω να επεκταθώ, αναλύοντας απόψεις για τα δράματα άλλων ανθρώπων. Είναι προσωπικό και ευαίσθητο θέμα. Από την άλλη, είναι και κοινωνικό πρόβλημα, ενώ αποτελεί πρόβλημα για την δημόσια υγεία. Το ότι τα ΜΜΕ το έπιασαν και το ανέδειξαν, με τη συνηθισμένη τους αγριότητα, δεν μου κάνει εντύπωση. Έτσι κι αλλιώς, σε διεθνές επίπεδο τέτοια θέματα προβάλλονται, γιατί, εκτός από του ότι εμπεριέχουν σεξ και  πανικό, αφορούν πολλούς ανθρώπους και αποκτούν μία μαζικότητα που τραβάει το ενδιαφέρον του κοινού.

Είναι επίσης ένα παράδειγμα που δείχνει πόσο διαφορετικά μπορούν να δουν διαφορετικοί άνθρωποι το ίδιο ακριβώς θέμα. Αλλιώς θα το δει ένας άντρας από μία γυναίκα. Τελείως διαφορετικά θα το δει ένας εμπλεκόμενος και αλλιώς ένας που το παρακολουθεί αδιάφορα από την τηλεόραση. Υπάρχουν πολλές αναγνώσεις του ίδιου προβλήματος και αυτό καθιστά πάρα πολύ δύσκολη μία κοινή συμφωνία για την αντιμετώπισή του. Γι’ αυτό τις περισσότερες φορές, οι υπεύθυνοι, αντί να ασχοληθούν σοβαρά με τα όποια προβλήματα, προτιμούν να τα κρύβουν κάτω από το χαλί ή να δημιουργούν αποδιοπομπαίους τράγους.  

Γιώργος Σμυρνής