Μου είχαν λείψει οι ηλίθιες ομοιοκαταληξίες του Φοίβου!

Φυσικά, για καλλιτεχνική ποιότητα ούτε λόγος. Εμπόριο, μουσική κονσέρβα και στιχάκια της πλάκας. Ένα μοτίβο που είχε πέραση στον κόσμο, που ήθελε την ευμάρειά του να την συνοδεύει με ανάλαφρες σαχλαμαρίτσες. Πάντως, αν και είχε το χάρισμα μιας ποπ μελωδίας ο Φοίβος, ο στίχος του ήταν πάντα για κλάματα. Πέταγε τους στίχους και τις ατάκες σαν κοτρόνες, μόνο και μόνο για να βγάζει κάποιες ομοιοκαταληξίες, έστω κι αν αυτά που έγραφε ήταν κακόηχα ή ασυνάρτητα.

Κι επειδή αυτή η περίοδος της κυριαρχίας Φοίβου στα πράγματα έχει ταυτισθεί με εποχές ευημερίας (έστω κι αν αποδείχθηκε φούσκα), μπορώ να πω ότι κυριαρχήθηκα από κάποια συναισθήματα νοσταλγίας και ανακούφισης, με το να ακούω ξανά την Δέσποινα Βανδή να τραγουδάει Φοίβο κι ένα τελείως ανόητο δύστιχο στο ρεφρέν:

Έχει ο καιρός γυρίσματα
Δυο όψεις έχουν όλα τα νομίσματα

Τι θέλει να πει ο ποιητής; Νομίζω τίποτα. Απλά πήρε δύο παροιμίες, το “έχει ο καιρός γυρίσματα” και το “όλα τα νομίσματα έχουν δύο όψεις” κι άλλαξε τη σειρά των λέξεων της δεύτερης, ώστε να κάνει ομοιοκαταληξία με την πρώτη. Κι αυτός ο άνθρωπος από το μιντιακό σύστημα παρουσιαζόταν κάποτε σαν μια τεράστια μορφή της μουσικής!   

Το τραγούδι βέβαια υπάρχει πάνω από ένα χρόνο, αλλά εγώ χτες το άκουσα για πρώτη φορά στο Mad.  Κάτι που δείχνει πόσο αναρμόδιος είμαι για να κρίνω την ποιότητα της… στιχουργικής του Φοίβου. (Ίσως θα πρέπει  πανεπιστημιακοί φιλόλογοι, φαν του σκυλοπόπ, να κάνουν εργασίες για το τι σηματοδοτεί ο Φοίβος στην ελληνική ποίηση.)

Ζήλεψα όμως και λέω να βγάλω κι εγώ μία ρίμα αλά Φοίβος, κολλώντας δυο παροιμίες:

“Είναι φτώχια τα λόγια τα πολλά
Κοντά στα ξερά καίγονται και τα χλωρά.”

Ποιός ξέρει; Μπορεί κι αυτό να γίνει το ρεφρέν ενός πολύ πετυχημένου μπουζουκοτράγουδου. Κι αν δεν θέλει να το τραγουδήσει η Βανδή, γιατί αντιγράφει την τεχνοτροπία του μέντορά της,  μπορεί να το τραγουδήσει η Βίσση…

Γιώργος Σμυρνής