Μιχάλης Ρακιντζής: “Είμαστε τελειωμένοι, η παρακμή έχει την μουσική της υπόκρουση”!

Μιχάλης Ρακιντζής:  «Είμαστε τελειωμένοι»

Ο γνωστός τραγουδοποιός δίνοντας μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στο www.monopoli.gr  μιλάει για την Ελλάδα του σήμερα, την καριέρα του και το μέλλον του.

Αναφέρεται στην «θολοκουλτούρα του σήμερα» , στην απώλεια του μέτρου και τονίζει πως «Η παρακμή που ζούμε τώρα έχει και την μουσική της υπόκρουση»

Βρίσκεσαι  στην Ελληνική μουσική σκηνή 25 χρόνια. Τι είναι αυτό που έχει κάνει τον κόσμο να  σε στηρίξει τόσο πολύ;

Δεν ξέρω, να σου πω την αλήθεια δεν έχω κάνει ακόμα τον απολογισμό μου. Ασχολούμενος με την μουσική έκανα αυτό που μου άρεσε να κάνω, δεν έκανα αυτό που «έπρεπε» σαν επαγγελματίας να κάνω και έχω μια ιδιαίτερη σχέση με την μουσική που  κρατάει ακόμα το ενδιαφέρον μου ζωντανό.

Πολλοί πιστεύουν πως έχεις κάνει πρωτοποριακά πράγματα όλα αυτά τα χρόνια.

Νομίζω πως ναι. Τουλάχιστον μου αρέσει να βρίσκω καινούργια ενδιαφέροντα και να ασχολούμαι με διάφορα είδη. Αν σταματήσεις  να ψάχνεσαι είναι σαν να βάζεις ένα φρένο στον εαυτό σου, σαν να μην μπορείς να πας παραπέρα. Όσο υπάρχει αυτή η σχέση αγάπης με την μουσική θα συνεχίσω να προχωράω προς νέα μουσικά μονοπάτια.

Σαν μουσικός σου αρέσει να σπας τα ταμπού;

Αυτό είναι μέσα στον χαρακτήρα μου  δεν θεωρώ πως σπάω κάτι, απλά έχω μια συγκεκριμένη πορεία. Δεν το κάνω για να σπάσω κάποια ταμπού το κάνω από πραγματικό ενδιαφέρον για να γνωρίσω νέα είδη. Από το 1994 ξεκίνησα με τρανς και ρέιβ και στην Ελλάδα αυτή η μουσική δεν έχει κοινό, ούτε ακούγεται αυτό όμως δεν μου απαγόρευσε  να ασχολούμαι και να δίνω την βαρύτητα που θέλω. Ακόμα και αν δεν ασχολείται κανένας είμαι «υποχρεωμένος» να το κάνω γιατί μου αρέσει.

Υπάρχουν μουσικά στερεότυπα στην Ελλάδα; 

Πάρα πολύ! Υπάρχουν στερεότυπα και μουσικές που έχουν γίνει κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες που δεν ξέρω αν είναι μουσικές, κανείς βασικά δεν ξέρει τι είναι. Υπάρχουν μόνο σε αυτό το σημείο του πλανήτη, χωρίς να είναι παραδοσιακές, δεν έχουν ουδεμία σχέση με τις παραδόσεις μας. Είναι καινούργια φαινόμενα τα οποία έχουν δήθεν πολιτική χροιά. Εγώ αυτά θεωρώ στερεότυπα, την θολοκουλτούρα που δεν αφήνει την νέα γενιά να πάει παραπέρα.

Είναι το έντεχνο αυτή η μουσική; 

Του δίνουν διάφορες ονομασίες. Το να βάλεις την ταμπέλα του έντεχνου σου εξασφαλίζει κάποια πράγματα.

Όπως;

Το Υπουργείο πολιτισμού έχει στηρίξει πάρα πολύ αυτά τα κινήματα που βαφτίστηκαν έτσι και θεωρεί ότι προάγει πολιτισμό. Πρέπει κάποια στιγμή να καταλήξουμε στο τι είναι πολιτισμός. Δεν θα καθορίσω εγώ τι είναι πολιτισμός ,απλά πάνω στις τέχνες υπάρχουν μερικά διεθνή στάνταρτ. Το ότι η αρχαία ελληνική τέχνη εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο και γιγαντώθηκε δεν είναι τυχαίο, καθώς είχε πολλά να προσφέρει και το ίδιο πιστεύω ότι πρέπει να ισχύει και με την μουσική. Το να τραβήξω πέντε μουτζούρες και να τις ονομάσω τέχνη δεν σημαίνει ότι είναι κιόλας.

Τα τελευταία χρόνια υπάρχουν πολλά παιδιά που βγαίνουν από κάποιο talent show και γίνονται αμέσως αναγνωρίσιμοι και διάσημοι. Αυτό μπορεί να διαφθείρει εύκολα έναν καλλιτέχνη;

Δεν ξέρω αν είναι καλλιτέχνες . Όλα στη ζωή είναι θέμα εμπειρίας, ακόμα και καλός οδηγός να θές να γίνεις  πρεπει να αποκτήσεις κάποια εμπειρία. Κανείς δεν γεννήθηκε τέλειος σε αυτό που κάνει, αφού πρώτα πρέπει να συλλέξει εμπειρίες και παραστάσεις. Από την άλλη πρέπει να σκεφτούμε ότι δεν δίνονται ευκαιρίες στα νέα παιδιά σήμερα. Δεν υπάρχει η δισκογραφική που θα του δώσει την ευκαιρία να φανεί και το μόνο που του μένει σαν διέξοδος είναι το τηλεοπτικό κανάλι. Δεν ξέρω και εγώ αν ήμουν 18 και ήταν η μόνη μου διέξοδος τι θα έκανα, αν και το πιθανότερο είναι να έκανα κάποια άλλη δουλειά.

Αξιολογούνται με κριτήριο την μουσική  τους αυτά τα παιδιά;

Όχι, εκεί πέρα δεν αξιολογείσαι ως μουσικός και ως ταλέντο. Αξιολογούνται πολλά άλλα και λιγότερο αυτό, αφού πρέπει να είσαι λίγο επί των δημοσίων σχέσεων, λίγο λαμπερός, λίγο από το ένα πράγμα και λίγο από το άλλο που δεν έχουν σχέση με την μουσική. Όπως ξέρουμε οι σπουδαίοι μυσικοί διαχρονικά ήταν κάτι παράξενα τυπάκια που έβλεπαν τον κόσμο με την δική τους ματιά και δεν δίσταζαν να σπάσουν κατεστημένα. Όταν όμως σε βάλουν στο όποιο talent show να αναπαράγεις το τραγούδι του όποιου τυχαίου λαϊκού πόσο επαναστατημένος μπορεί να είσαι;

Τι είναι για τον Μιχάλη Ρακιντζή ο καλλιτέχνης;

Είναι ένας άνθρωπος που ενδιαφέρεται να παράγει πράγματα για τον εαυτό του, που δεν τον ενδιαφέρει καθόλου η δημοσιότητα. Αν είναι να έρθει από μόνη της η δημοσιότητα καλώς ας έλθει, αλλά όταν το ενδιαφέρον σου γι αυτήν ξεπεράσει το ενδιαφέρον σου για την μουσική τότε  δεν αξίζει να ασχολείσαι. Γίνε κάτι άλλο, υπάρχουν πολλές δουλειές που προσφέρουν δημοσιότητα. Η μουσική είναι δημιουργία και το λέω αυτό σαν μουσικός και όχι σαν τραγουδιστής γιατί υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα τους.

Στην ελληνική κοινωνία συναντάμε όλο και περισσότερο το λεγόμενο «κιτς». Υπάρχει και στην μουσική σκηνή αυτό;

Είναι και αυτό μια από τις πολλές έννοιες που αναμασάμε στην Ελλάδα. Πολλοί από αυτούς που χρησιμοποιούν την λέξη κιτς είναι οι ίδιοι κιτς. Αρχικά πρέπει να ορίσουμε το μέτρο. Δηλαδή το να σε ράψει ο όποιος μόδιστρος που ονομάζει όλο τον υπόλοιπο κόσμο κιτς είναι από μόνο του γραφικό. Εγώ θα ντρεπόμουν να φορέσω το οτιδήποτε από έναν τέτοιο άνθρωπο.  Δεν μπορώ να καθορίσω εγω τι θα φοράει ο καθένας, στην τελική αν σε κάνει να αισθάνεσαι άνετα κάποιο ρούχο από την δεκαετία του ‘30 φόρα το. Δεν θα κάτσω να ασχοληθώ με αυτό, στο κάτω κάτω υπάρχουν πολύ πιο σημαντικά πράγματα να ασχοληθούμε.

Ποια είναι η γνώμη σου για την κατάσταση της Ελλάδας του σήμερα;

Θα πληκτρολογήσεις την λέξη Ρακιντζής και την λέξη κόσμος και θα ακούσεις  ένα τραγούδι που ανέβασα το 2009 που έχει γραφτεί όμως πολύ πιο πριν και περιγράφει την κατάσταση που ζούμε σήμερα και λέει ότι ήμαστε τελειωμένοι. Dead, I mean dead! Δεν είναι από τα κομμάτια που έβαλα σε κάποιο δίσκο γιατί δεν είναι από αυτά που θέλει να ακούει ο κόσμος και ούτε είμαι από αυτούς που θέλουν να αφυπνίσουν κανέναν, αλλά ήταν τόσο προβλέψιμο αυτό που ζούμε σήμερα που αν έριχνες μια ματιά γύρω σου καταλάβαινες ότι οδεύουμε προς τα εκεί.

Για την κατάσταση που βιώνει σήμερα η ελληνική μουσική φέρουν μερίδιο ευθύνης και οι πραγματικοί καλλιτέχνες; Φταίνε που άφησαν την υποκουλτούρα να εδραιωθεί;

Όλα ξεκίνησαν από το γκρέμισμα των εταιριών. Πολλοί είναι αυτοί που βρίζανε τις μεγάλες εταιρίες, αλλά όσο αυτές ήταν ακμαίες, δηλαδή την δεκαετία του ’80 και του ’90 ακούγαμε και καλά πράγματα σε κάθε είδος μουσικής. Από εκεί και πέρα ήρθαν στην επιφάνεια οι απατεώνες που εκμεταλλεύτηκαν το μεράκι κάποιων ανθρώπων για την μουσική. Του έλεγες πάρε τριάντα χιλιάδες για να μου κάνεις ένα δίσκο, αυτός έβαζε στην τσέπη, πλήρωνε και τα ραδιόφωνα για να παιχτεί το τραγούδι και μέχρι εκεί πήγαινε το πράγμα. Πως λοιπόν να έχουμε καλή μουσική σήμερα; Μην ξεχνάμε ότι η Αμερική με εκατοντάδες εκατομμύρια πλυθησμό ψάχνεται για να βγάλει μια φορά τον μήνα μια επιτυχία. Πως λοιπόν εμείς προμοτάρουμε  καθημερινά νέες επιτυχίες. Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα.

Είμαστε εκτός πραγματικότητας δηλαδή;

Ναι, είμαστε εκτός πραγματικότητας σε όλα τα θέματα. Η παρακμή που ζούμε τώρα έχει και την μουσική της υπόκρουση.

Δηλαδή;

Όλοι ξέρουμε ποια είναι η μουσική υπόκρουση της παρακμής… Η παρακμή και η χρεοκοπία έχουν την μουσική τους υπόκρουση.

Μια και αναφέρθηκες σε παρακμή και χρεοκοπία, πως βλέπεις την πολιτική σκηνή;

Όπως την έβλεπα και πριν από χρόνια. Υπάρχει μια πλήρης σύγχυση, υπάρχουν δέκα εκατομμύρια διαφορετικές γνώμες. Κανείς δεν λέει την αλήθεια και κανείς δεν θέλει να δει την αλήθεια. Ήρθε όμως ο καιρός που πρέπει να σταματήσουμε να τα περιμένουμε όλα από τους άλλους. Ας σταματήσουμε να περιμένουμε από ένα κόμμα να μας διορίσει ή να μας κλείσει συναυλίες. Άλλο η χώρα μας και άλλο η καριέρα του καθένα. Η δουλειά των κυβερνόντων δεν είναι να σε προωθήσουν, η δουλειά τους είναι να σου δώσουν τις βάσεις για να εξελιχτείς ως άνθρωπος. Πρέπει να δοθούν λεφτά στην παιδεία, στην ανάπτυξη, στην τεχνολογία και όχι στις διάφορες απατεωνιές όπως γίνεται μέχρι τώρα.

Υπάρχει κάποιο φως μέσα σε όλο αυτό που ζούμε τώρα;

Όχι, όχι δεν υπάρχει κανένα απολύτως φως ή και να υπάρχει είναι για τις επόμενες γενιές. Αν όμως οι επόμενες γενιές πάρουν το DNA μας και βαδίζουν στα χνάρια μας, όπως και μείς βαδίσαμε στα χνάρια των προηγούμενων δεν βλέπω μέλλον. Πρέπει ο επιτέλους ο καθένας μας να στηριχτεί στις δικές του δυνάμεις και να μην περιμένει τίποτα από κανέναν. Η καλύτερη Ελλάδα θα έρθει μέσα από την ατομική βελτίωση του καθένα μας.

Υπάρχει δηλαδή πρόβλημα νοοτροπίας;

Σαφέστατα. Από εκεί ξεκινάνε όλα, αφού έβλεπες έναν μικρομαγαζάτορα να τρώει λεφτά από τον υπάλληλο του για να αγοράσει μουράτο αυτοκίνητο τι να πεις; Φταίει ο Γερμανός δηλαδη; Φταίνε τώρα για όλα οι Γερμανοί, γιατί ο καθένας θέλει να έχει το άλλοθι του. Δεν λέω πως έχουν δίκιο για τα όσα επιβάλλουν, όμως εγω προσωπικά σαν Μιχάλης κοιτάω να είμαι εντάξει πρώτα από όλα απέναντι στον εαυτό μου. Εάν εγω δεν είμαι εντάξει και τα καλύτερα λόγια να μου πει ο άλλος δεν με αφορούν γιατί είναι ψεύτικα.

Είμαστε λαός που κρύβεται πίσω από το δάκτυλο του;

Όλοι γνωρίζουμε καλά τι είμαστε. Είναι επιτέλους καιρός να παραδεχτούμε κάποια πράγματα. Δεν είμαι από αυτούς που κλαίγονται. Ας αναλογιστούν περισσότερο τις πράξεις τους αυτοί που έχουνε παιδιά, είναι τρομακτικό να έχεις παιδιά και να εξακολουθείς να φέρεσαι με αυτόν τον τρόπο γιατί ότι δεν βρήκαμε εμείς μπροστά μας θα το βρουν οι επόμενες γενιές. Η γενιά μου άνοιξε έναν πολύ δύσβατο δρόμο στους επόμενους και βλέπω την νέα γενιά να πληρώνει αυτά ακριβώς τα λάθη.

Δεν έχει κάνει λάθη η νέα γενιά;

Πότε να προλάβει να τα κάνει;

Αυτή η απόσταση που παίρνει από τα όσα συμβαίνουν γύρω της

 Δεν έχει κάνει λάθη η νέα γενιά, δεν έχει προλάβει να κάνει λάθη. Τα παιδιά που τελειώνουν τώρα το σχολείο και τα παιδιά των 22-25 χρόνων δεν έχουν προλάβει καλά καλά να βγουν στην αγορά εργασίας. Δεν μπορούν να κάνουν τίποτα, είναι εγκλωβισμένοι. Τους παίρνουν σε μια δουλειά και τους λένε θα πάρεις 200 ευρώ γιατί περιμένουν άλλοι πενήντα στην πόρτα.

Για τον Μιχάλη Ρακιντζή και την μουσική του υπάρχει κάποια πηγή έμπνευσης;

Η έμπνευση για έναν μουσικό είναι πάντα η ίδια η μουσική. Η έμπνευση είναι μέσα του, εντάξει μπορεί να εμπνευστείς από μια ιστορία που θα ακούσεις ή από κάποιο στιχάκι  αλλά η μουσική δεν είναι εμπειρία που συλλέγεις. Αν καταλήξεις να μαζεύεις εμπειρίες από δεξιά και αριστερά καταλήγεις στο σημείο να αντιγράφεις.

Είναι κυρίως θέμα ταλέντου ή σκληρής δουλειάς το να φτάσεις ψηλά;

Όλα μαζί. Αν δεν αξιοποιήσεις σωστά το ταλέντο σου, αν δεν μοχθήσεις πάνω στην δουλειά σου δεν κάνεις τίποτα. Εγώ κάθε φορά που τέλειωνα ένα δίσκο ξεκινούσα τον επόμενο με σκοπό να είναι ακόμα καλύτερος Τις περισσότερες  Πρωτοχρονιές και Πάσχα  κάθομαι να ασχοληθώ με την μουσική μου και με  παίρνουν οι δικοί μου άνθρωποι και μου λένε πας καλά ρε;. Αλλά έτσι είμαι όταν καθίσω να ασχοληθώ δεν με κουνάει τίποτα, είμαι στον δικό μου κόσμο.

Έχουν υπάρξει στην πολυετή σου καριέρα πράγματα που αν είχες την δυνατότητα να γυρίσεις τον χρόνο θα τα άλλαζες; Μαθαίνουμε από τα λάθη μας;

Φυσικά και μαθαίνουμε από τα λάθη μας. Όχι όλοι βέβαια αλλά υπάρχουν και λάθη που είναι ωραία και αν μπορούσες θα τα ξανάκανες. Γι’ αυτό ερχόμαστε στην ζωή για να μάθουμε. Δεν γίνεται να μην κάνεις λάθη και δεν γίνεται να μην επαναλάβεις λάθη, εκτός και αν δεν έχεις καεί αρκετά.

Δεν υπήρξες ποτέ το αγαπημένο παιδί των Media

Όχι δεν υπήρξα ποτέ το αγαπημένο τους παιδί και ούτε για μένα υπήρξαν τα Media ποτέ αγαπημένα.

Πιστεύεις ότι αν τύγχανες μεγαλύτερης προβολής θα είχες πετύχει περισσότερα πράγματα;

Όχι, σε καμία περίπτωση. Έχω κάνει πράγματα που στην Ελλάδα δεν έχουν κάνει πολλοί στο είδος της μουσικής τους. Όλοι ξέρουμε ότι το πιο προβεβλημένο είδος στην χώρα αυτή είναι το λαϊκό στις διάφορες εκφάνσεις του. Όταν ασχολείσαι με ένα είδος μουσικής το οποίο δεν είναι διαφημισμένο και καταφέρνεις να γεμίσεις στάδια και να κάνεις χρυσούς και  πλατινένιους νομίζω ότι έχεις πετύχει άθλο.

Τα μελλοντικά  σου σχέδια;

Δεν έχω σχέδια, ποτέ δεν είχα σε σχέση με την μουσική συγκεκριμένα σχέδια. Ο μοναδικός μου στόχος είναι να κάνω την επόμενη δουλειά μου καλύτερη από την προηγούμενη. Τόσο απλά…

Ο Μιχάλης Ρακιντζής  αυτοπροσδιορίζεται ως επαναστάτης της μουσικής ή ως κάποιος που είναι εκτός του συστήματος   

Δεν θέλω να προσδιορίσω τον εαυτό μου. Έχω ακούσει πως μπορεί να είμαι και αυτό που λες, αλλά δεν μπορώ να απαντήσω σε αυτήν την ερώτηση εγώ. Κρίνεσαι συνεχώς μέσα από την καριέρα σου και τα πράγματα που προσφέρεις. Εμένα η επιθυμία μου είναι πραγματοποιήσω το ταξίδι μέσα στον χώρο της μουσικής, αλλά αυτό το ταξίδι δεν έχει ποτέ τέλος και θέλεις πολλές ζωές για να το φέρεις σε πέρας. Για παράδειγμα λατρεύω την αραβική μουσική και θα ήθελα να ασχοληθώ σε βάθος, όμως δεν φτάνει μια ζωή για να ασχοληθείς με όλα. Πιστεύω ότι οι μουσικοί που ασχολούνται  με ένα είδος σε όλη τους την ζωή χάνουν πολλά πράγματα. Κάποια στιγμή πρέπει να σταματάς να ασχολείσαι με το τι έχει απήχηση. Την καριέρα μου την έκανα, ήρθαν οι πλατινένιοι και οι χρυσοί, γέμισα γήπεδα. Για πόσο καιρό να κάνεις το ίδιο πράγμα; Καταντάει βαρετό και νομίζω πως πρέπει να εξελίσσεσαι και να γίνεσαι καλύτερος.

Αισθάνεσαι «γεμάτος» από τα όσα έχεις κάνει μέχρι τώρα;

  Ναι το αισθάνομαι αυτό, είμαι ευχαριστημένος από όλους. Και για τα media που είπαμε πριν, ακόμα και αν δεν είχα ποτέ στενές επαφές και δεν έκανα δημόσιες σχέσεις και δεν «έγλειφα» δεν παραβλέπω ότι με έχουν βοηθήσει να γίνω πιο αναγνωρίσιμος και να σταθώ στον χώρο. Πέραν αυτού δουλεύουν  και παιδιά απλά που εργάζονται επειδή αγαπάνε την  δουλειά τους και δεν έχουν καμία σχέση με τα συμφέροντα του Ομίλου. Δεν γουστάρω τις δήθεν φιλίες, τα πισώπλατα μαχαιρώματα και τα σχετικά, όμως έχω κάνει και δυνατές φιλίες από αυτό τον χώρο, φιλίες που δεν έγιναν λόγω συμφερόντων, αλλά επειδή μπορούμε να βρεθούμε και  να συζητήσουμε σοβαρά για κάποια πράγματα.

Μπορούν οι νέοι καλλιτέχνες να ξαναδώσουν στην μουσική την παλιά της αίγλη; Μπορούν μέσω του πολιτικού στίχου και των νοημάτων  τους να αφυπνίσουν συνειδήσεις;

Δεν ξέρω για τον πολιτικό στίχο, τον έβρισκα πάντα ύποπτο.

Δηλαδή;

Η μουσική δεν πρέπει να έχει σχέση με την πολιτική, εντάξει θα πεις κάποια πράγματα για την ζωή σου και τις εμπειρίες σου, αλλά από την στιγμή που θα γίνει συγκεκριμένο και θα βγεις σε φεστιβάλ νεολαίας εκεί πάει χάλασε.

Τα social media;

Είναι πλέον ένας δρόμος, ένας δρόμος που εμείς δεν τον είχαμε. Για εμάς υπήρχε μόνο η εταιρία για να σε γνωρίσει κάποιος, όμως σήμερα υπάρχουν και άλλοι τρόποι. Βλέπεις ας πούμε δουλειές που δεν προωθούνται από κάποια εταιρεία και έχουν τεράστια απήχηση στο internet. Είναι και αυτό κάτι και αν λυθούν κάποια σοβαρά προβλήματα ίσως και να ξαναδούμε σοβαρές εταιρίες να στέκονται στα πόδια τους. Περνάνε μια κακή περίοδο που ίσως στο μέλλον σταματήσει.