Η Χιονάτη και ο Κυνηγός
Θεαματική εκδοχή του παραμυθιού που συνδυάζει αρκετά πετυχημένα γοτθική φαντασία, ρομαντισμό και επική δράση…
Πριν από δέκα χρόνια, η εκθαμβωτική Βασίλισσα Ραβένα σκότωσε το Βασιλιά την πρώτη νύχτα του γάμου τους. Τώρα χρειάζεται μια αγνή καρδιά για να καταφέρει να διατηρήσει την ομορφιά της, αλλά και τη δύναμή της. Και η μοναδική που υπάρχει, φυλακισμένη στο κάστρο τόσα χρόνια, είναι η καρδιά της κόρης του βασιλιά. Το νεαρό κορίτσι, όμως, καταφέρνει να δραπετεύσει και αναζητά καταφύγιο στο Σκοτεινό Δάσος, το οποίο είναι γεμάτο με επικίνδυνα φυτά και δηλητηριώδη ζώα. Τότε η Βασίλισσα στέλνει στο κατόπι της τον μοναδικό άνθρωπο που λέγεται ότι μπήκε στο Δάσος και επιβίωσε: ένα θλιμμένο Κυνηγό, τον Έρικ, με εντολή να τη βρει και να της τη φέρει. Εκείνος, έχοντας προ πολλού εγκαταλείψει κάθε ελπίδα για ζωή, δέχεται. Όταν όμως βρίσκει τη λεία του, διστάζει. Θα σκοτώσει το όμορφο κορίτσι; Ή θα την εκπαιδεύσει για να γίνει η καλύτερη πολεμίστρια που έχει δει ποτέ το Βασίλειο; Και οι νάνοι πώς θα εμπλακούν στην ιστορία;
Ο πρωτοεμφανιζόμενος σκηνοθέτης Ρούπερτ Σάντερς επιχειρεί μια μεταφορά του γνωστού παραμυθιού των Γκριμ που κλείνει το μάτι στο σκοτεινό fantasy και την επική περιπέτεια. Ως ταινία που απευθύνεται στο ευρύ κοινό αναγκαστικά κάνει τους συμβιβασμούς της, όμως –ειδικά σε σύγκριση με το μέτριο «Mirror Mirror»- ισορροπεί καλύτερα και προσφέρει ψυχαγωγία που δεν θα απογοητεύσει τους πιο απαιτητικούς: Η επιλογή του καστ δικαιώνεται, το αισθητικό κομμάτι είναι καλά δουλεμένο, οι φανταστικοί κόσμοι ζωντανεύουν πειστικά, τα εφέ και οι σκηνές δράσης λειτουργούν χωρίς να καπελώνουν την ιστορία. Αν ακόμα ζητάτε πιο ασυμβίβαστο fantasy, υπάρχει και το τηλεοπτικό «Game of Thrones»…
Θοδωρής Τσιάτσικας