SτριπτίΖ στο Επί Κολωνώ: Άντρας και γυναίκα έτοιμοι για… όλα!

Όπως λέει το δελτίο τύπου της παράστασης “Ένα μπαρ στην Καλαμάτα, δύο απεγνωσμένοι παλιννοστούντες και μια σοκαριστική ιδέα συνθέτουν το σκηνικό του sτριπτίΖ”. Βέβαια, η ιδέα του στριπτίζ των δύο παλιννοστούντων αποδεικνύεται πιο σοκαριστική στην θεατρική της εκτέλεση. Μία κοπέλα πρώην δικηγόρος άνοιξε ένα μπαρ, το οποίο πήγε άκλαυτο στην επαρχιακή Καλαμάτα. Μοναδικός της πελάτης ένας παλιός συμμαθητής, που επίσης εγκατέλειψε την Αθήνα, για την επαρχία. Αφού ζήσουν μία νύχτα πάθους, στη συνέχεια καταστρώνουν ένα σχέδιο για να ξεχρεώσει η όμορφη κοπελιά και να μη χάσει το σπίτι του μπαμπά της.

Η υπόθεση δεν σκίζει ούτε σε άποψη πρωτοτυπίας και στην εκτέλεση γίνεται ακόμα χειρότερη. Αρχικά ο άντρας στρίπερ προσφέρει στην στερημένη και “οπισθοδρομική” επαρχία, αυτό που πάντα ονειρευόταν να δει. Οι “στερημένες” επαρχιώτισσες ξοδεύουν αμέτρητα ευρώ, για τα ημίγυμνα κάλλη του πρωταγωνιστή Γιάννη Δρίτσα και το ζευγάρι κολυμπάει στο ρευστό. Το έργο του Χάρη Μπόσινα ό,τι χάνει σε πρωτοτυπία και έμπνευση, το κερδίζει σε μία πλημμυρίδα στερεοτύπων.

Κάποια στιγμή, η ευαίσθητη στο ποτό πρωταγωνίστρια (Μαρία Γουλά) από τη ζήλια της το ρίχνει κι αυτή στο στριπτίζ. Επαναλαμβάνεται δηλαδή ό,τι και στις “Διπλοπενιές” του Σακελλάριου με την Βουγιουκλάκη και τον Παπαμιχαήλ, όταν η Αλίκη ζήλεψε τη δόξα και τις σεξουαλικές επιτυχίες του μπουζουξή άντρα της κι ανέβηκε κι αυτή στην πίστα με τεράστια επιτυχία! Τι μπουζούκια, τι στριπτίζ. Κάθε εποχή έχει και τις ανάγκες της. Το μόνο σταθερό αίτημα είναι η απόκτηση χρημάτων.

Στο τέλος πάντως η ξενέρωτη αστυνομία έρχεται και καταστρέφει την πολύ πετυχημένη επιχείρηση. Έτσι δίνει τη δυνατότητα στους δύο ερωτευμένους νέους να επαναπροσδιορίσουν τη σχέση τους.

Η παράσταση είχε λίγο από όλα. Αλλά πολύ λίγο. Λίγο σενάριο, λίγη υπόθεση, λίγο kinky, λίγο γυμνό (ημίγυμνο για την ακρίβεια), λίγη πρόκληση, λίγο χιούμορ, λίγη άποψη, λίγες ερμηνείες. Η Μαρία Γουλά ήταν καλύτερη στο επίπεδο ερμηνείας από τον Γιάννη Δρίτσα. Ο Γιάννης Δρίτσας από την άλλη, ήταν καλύτερος “στρίπερ” από την συμπρωταγωνίστριά του. Η Γουλά πήγαινε να το παίξει σεξοβόμβα με το στριπτίζ της, αλλά ήταν τόσο κακοσκηνοθετημένη αυτή η καρικατούρα, που μόνο σέξι δεν έδειχνε. Ο άλλος το πήγε πιο πολύ στον χαβαλέ και φάνηκε λιγότερο εκτός θέματος.

Και μιλώντας για πράγματα εκτός θέματος, δεν θα μπορούσαμε να ξεχάσουμε τα βίντεο με την παρουσία του Γιώργου Χρανιώτη. Υποτίθεται ότι ερμήνευε τον σύντροφο της Γουλά, ο οποίος είναι στο εξωτερικό και επικοινωνούν με τηλεκλήσεις. Η παρουσία αυτού του ρόλου ήταν εκτός τόπου και χρόνου, όπως και άλλα βίντεο, με άλλες εικόνες, που χρησιμοποίησε η παράσταση.

Το sτριπτίΖ είναι μία παράσταση εξαιρετικά αδύναμη. Αν και χωρίς γυμνό, είναι γυμνή από σενάριο, ιδέες, πρωτοτυπία και σκηνοθεσία. Οι ερμηνείες των δύο πρωταγωνιστών δεν ήταν τόσο κακές, αλλά δεν έδειξαν και τίποτα, σε ένα έργο που έτσι κι αλλιώς δεν σήκωνε επίδειξη ταλέντου.

Γιώργος Σμυρνής