Rock of Ages
Eighties rock σε συσκευασία μιούζικαλ; Κεφάτη διάθεση και ασαφής θέση, χλιαρό ρομάντζο και διάσπαρτα γέλια, σταρς που το διασκεδάζουν και τραγούδια… μεταξύ σοβαρού και αστείου.
Είναι 1987 και το κλαμπ Bourbon στο Sunset Strip του Λος Άντζελες, μέκκα των φίλων της glam metal σκηνής, δονείται από τα δυνατα riffs της ηλεκτρικής κιθάρας και τα αρώματα του ιδρώτα, της μπύρας και της λακ μαλλιών! Εκεί θα βρει καταφύγιο η νεαρή επαρχιώτισσα Σέρι (που φιλοδοξεί βέβαια να γίνει ροκ τραγουδίστρια) όταν της κλέβουν τη βαλίτσα, με τη βοήθεια ενός άλλου επίδοξου μουσικού, του Χιού. Ενώ η αγάπη για το ροκ φέρνει τους δύο νέους όλο και πιο κοντά, ο ιδιοκτήτης του Bourbon έχει να αντιμετωπίσει τα μπλεξίματα με την εφορία, τις ιδιοτροπίες του λατρεμένου από τους φανς αλλά απρόβλεπτου ροκ σταρ Στέισι Τζαξ και τις ραδιουργίες του μάνατζέρ του, αλλά και τα σχέδια της θεούσας συζύγου του δημάρχου που θα κάνει τα πάντα για να βάλει λουκέτο στο άντρο της ακολασίας…
Βασισμένη στη θεατρική επιτυχία του 2006, η ταινία του Άνταμ Σάνκμαν («Ηairspray») ακολουθεί το κύμα της eighties νοσταλγίας και των ‘jukebox’ μιούζικαλς που στηρίζονται σε πληθώρα γνωστών μουσικών επιτυχιών. Εδώ το καστ δεν χάνει την ευκαιρία να ξεσπάσει σε τραγούδια των Def Leppard, Bon Jovi, Pat Benatar, Foreigner, Journey, Poison, REO Speedwagon, Twisted Sister, σε ένα συνονθύλεμα από hair metal anthems και power ballads από όλο το εύρος της δεκαετίας του ’80 (και όλο το φάσμα από το κιτς και γλυκανάλατο μέχρι το αξιόλογο και παρεξηγημένο). Μακριά από το αληθινό πεύμα του ροκ, η ταινία δεν βρίσκει μια ισορροπία ανάμεσα στην τρυφερή νοσταλγία και την post ειρωνία, ενώ το χιούμορ της άλλοτε πετυχαίνει κια άλλοτε όχι. Η υπόθεση είναι σχηματική και προσχηματική και το νεανικό ρομάντζο εντελώς γλυκανάλατο. Όμως το αποτέλεσμα είναι αρκετά κεφάτο και οι έμπειροι σταρς (με πρώτο τον Τομ Κρουζ) δείχνουν να το διασκεδάζουν με αυτοσαρκαστική διάθεση.
Θοδωρής Τσιάτσικας