Επιστροφή στον Έρωτα
Μια γαλλική κομεντί που ενώ έχει κάποιες χαριτωμένες ιδέες και ένα συμπαθή πρωταγωνιστή, δεν καταφέρει και να μας πείσει απόλυτα για την αλήθεια του ρομαντικού της κόσμου…
Η Ναταλί έχει μια υπέροχη ζωή. Είναι νέα, όμορφη και ζει ένα μεγάλο έρωτα που οδηγεί σε γάμο. Όταν όμως, ο σύζυγός της θα πεθάνει σε ένα ατύχημα, θα δει τον κόσμο της να καταρρέει. Για τα επόμενα χρόνια, θα εστιάσει στη δουλειά της, θάβοντας κάθε ίχνος συναισθήματος μέσα της. Και τότε, ξαφνικά, χωρίς να μπορεί να εξηγήσει το γιατί, φιλάει τον πιο απίθανο άνθρωπο – τον Μάρκους, έναν ‘αόρατο’, μοναχικό και ασχημούλη υπάλληλο στην εταιρία όπου εργάζεται. Το παράξενο ζευγάρι θα ξεκινήσει το δικό του ταξίδι στον κόσμο των συναισθημάτων… Ένα ταξίδι που θα εγείρει κάθε είδους ερωτήματα και έριδες στη δουλειά. Μπορούμε άραγε να επιλέξουμε τον τρόπο με τον οποίο θα ξαναβρούμε τη διάθεση για ζωή; Η Ναταλί και ο Μάρκους αποφασίζουν να φύγουν μακριά για να δώσουν στη σχέση τους μια αξιοπρεπή ευκαιρία…
Ο Νταβίντ Φενκινός (μαζί με τον αδελφό του Στεφάν) μεταφέρει στο σινεμά το βιβλίο του που έκανε θραύση στη Γαλλία. Η ταινία έχει κάποια ωραία ευρήματα, παίρνει κάποιες απρόβλεπτες στροφές, ισορροπώντας άλλοτε πετυχημένα και άλλοτε όχι ανάμεσα στην κωμωδία και στο δράμα, και δανείζεται (προβλέψιμα) λίγη από την χαριτωμένη εκκεντρικότητα της «Αμελί». Πέφτει όμως και σε μια γνωστή παγίδα της ρομαντικής κομεντί, να ακολουθεί με αυταρέσκεια το μύθο της πιστεύοντάς τον περισσότερο απ’ότι ο θεατής. Η Οντρέ Τοτού είναι η προφανής επιλογή για το ρόλο (αναφέρεται άλλωστε ρητά και στο βιβλίο) και η κάμερα μοιάζει υπερβολικά ερωτευμένη με την ίδια και τη μανιέρα της. Το εύρημα της ταινίας είναι ο Βέλγος Φρανσουά Νταμιάν, ο οποίος, χωρίς να είναι τόσο άσχημος όσο τον θέλει το σενάριο, ζωντανεύει πειστικά την αφοπλιστική αδεξιότητα του ήρωα.
Θοδωρής Τσιάτσικας