Imam Baildi: “Η υποκουλτούρα είναι κομμάτι της κουλτούρας, κομμάτι του πολιτισμού μας!”

Είστε αδέλφια που μεγαλώσατε σε μουσικό περιβάλλον λόγω επαγγελματικής ενασχόλησης της οικογένειας* και καταλήξατε να σχηματίσετε τους Imam Baildi. Η εξέλιξη αυτή ήταν τόσο φυσική όσο ακούγεται;
Δεν μπορείς να πεις ότι ήταν μια φυσική εξέλιξη των πραγμάτων, δεν ήταν κάτι το οποίο σχεδιάζαμε. Λόγω του πατέρα μας μεγαλώσαμε σε ένα «μουσικό» περιβάλλον, αλλά και ο ίδιος δεν χάρηκε τόσο πολύ για τη επιλογή μας να ασχοληθούμε με την μουσική. Αν και συμμετείχαμε σε συγκροτήματα από τα σχολικά μας χρόνια, κανείς από τους δύο δεν είχε σκεφθεί ότι θα ακολουθήσει αυτό τον δρόμο. Προέκυψε κάπου στην πορεία.

Μετά από επτά χρόνια ζωής του γκρουπ, έχετε κυκλοφορήσει δύο albums. Πόσο τελειομανείς είστε ως προς την προετοιμασία των άλμπουμ σας πριν τεθούν σε κυκλοφορία; Τι σηματοδοτεί για εσάς την ολοκλήρωση μιας δισκογραφικής δουλειάς;
Δεν ξέρω αν είναι θέμα τελειομανίας, αλλά σίγουρα το ψάχνουμε αρκετά πριν κυκλοφορήσουμε κάποια δουλειά. Δεν υπάρχει λόγος να βγάζεις album κάθε χρόνο ή κάθε δύο χρόνια. Η δουλειά πρέπει να κυκλοφορήσει όταν είναι έτοιμη να κυκλοφορήσει. Πρέπει πρώτα να μαζέψεις αρκετό υλικό. Να πάρεις εμπειρίες από τα live, να δεις πώς ανταποκρίνεται και ο κόσμος, και όταν φτάσεις στο σημείο να πεις πως υπάρχει αρκετό υλικό για να δουλέψεις, τότε θα γίνει το album. Δεν μπαίνουμε στη διαδικασία να πιεζόμαστε και να λέμε “τώρα έχουμε Ιούνιο, οπότε πρέπει σε ένα χρόνο να κυκλοφορήσουμε την επόμενη δουλειά”. Πρέπει το αποτέλεσμα να έρθει από μόνο του και όχι να το πιέσεις, γιατί έτσι καταλήγεις να κάνεις πράγματα από ανάγκη και όχι γιατί πραγματικά τα πιστεύεις.

Δηλαδή τυποποιείσαι σαν καλλιτέχνης;
Δεν είναι θέμα τυποποίησης, απλά μπαίνεις σε μια αυτόματη διαδικασία, η οποία δεν είναι και πολύ δημιουργική.

Τα συναισθήματα μετά την ολοκλήρωση του album, ποια είναι;
Όταν το κρατάς στα χέρια σου νιώθεις μεγάλη ικανοποίηση, είναι σαν ένα παιδί σου! Ειδικά όταν μπαίνεις στην τελική ευθεία για την ολοκλήρωση, το άγχος είναι μεγάλο.

Το σχήμα των Imam Baildi έχει διευρυνθεί. Πόσο δύσκολο είναι να συνυπάρξουν οκτώ μουσικές προσωπικότητες στην ίδια σκηνή;
Δεν είναι δύσκολο, αρκεί να μην πιέσεις καταστάσεις, να μην προσπαθήσεις να μετατρέψεις τον άλλον σε κάτι που δεν είναι. Αν ο καθένας βγάλει στη σκηνή αυτό που έχει μέσα του, τότε σταδιακά και μέσα από τη δουλειά η προσπάθεια μετατρέπεται σε κάτι πολύ φυσικό και πολύ όμορφο. Αν όμως προσπαθήσεις να βάλεις τον καθένα σε καλούπια που δεν του ταιριάζουν, τότε φυσιολογικά θα δημιουργηθούν τριβές. Ασφαλώς και γίνονται συνεννοήσεις και προετοιμασίες, αλλά αυτά εντάσσονται μέσα στο πλαίσιο συνεργασίας και όχι «καπελώματος». Ο καθένας από εμάς έχει κάτι διαφορετικό να προσφέρει και αλληλοσυμπληρωνόμαστε.

Οι μέχρι τώρα δισκογραφικές σας δουλειές αποτελούνται κυρίως από remixes. Υπάρχει στο μυαλό σας η δημιουργία ενός album με αμιγώς πρωτότυπο υλικό;
Η δεύτερή μας δουλειά, σε σχέση με την πρώτη, έχει περισσότερα δικά μας κομμάτια και πιο έντονη τη δική μας επέμβαση στα κομμάτια που βασίζονται σε samples. Δεν μπορούμε να προδιαγράψουμε τι θα κάνουμε μελλοντικά, αλλά το πιθανότερο είναι ότι θα υπάρχει περισσότερο πρωτότυπο υλικό, χωρίς όμως να χαθεί ποτέ η αναφορά στα παλιά κομμάτια.

Υπάρχουν καλλιτέχνες «διασκευών» που λειτούργησαν για εσάς ως κίνητρο για να κινηθείτε και εσείς κυρίως σε αυτό το πεδίο; Ή απλά η γοητεία των παλιών κομματιών σάς έκανε να θέλετε να τους δώσετε μια νεωτεριστική πνοή;
Είναι η γοητεία των παλιών τραγουδιών που μας εμπνέει. Δεν είναι τόσο θέμα καλλιτέχνη, αν και υπάρχουν κάποιοι που μας εμπνέουν σε μεγαλύτερο βαθμό, όπως ο Χιώτης, ή ξένοι δημιουργοί που μας εμπνέουν γιατί έχουν δουλέψει με τρότπο αντίστοιχο με το δικό μας (έχουν πάρει παλιά κομμάτια της δικής τους μουσικής κουλτούρας και τους έχουν δώσει μια άλλη πνοή).

Ποιες πιστεύετε ότι είναι οι αρετές και ποια τα μειονεκτήματα του «νέου αίματος» στην ελληνική μουσική σκηνή;
Υπάρχουν κυρίως αρετές από τους νέους καλλιτέχνες. Πολύ καλύτερη αντιμετώπιση της σκηνικής παρουσίας, περισσότερη «μουσική» δουλειά, πολύ περισσότερη δημιουργικότητα και πολύ πιο ανοιχτοί ορίζοντες σε σχέση με μουσικά ακούσματα του εξωτερικού. Δεν υπάρχει ο φόβος τού να δοκιμαστεί κάτι πιο τολμηρό. Γενικώς η νεότερη μουσική γενιά, από το 2000 και μετά κυρίως, δεν έχει κάτι να ζηλέψει από τους καλλιτέχνες του εξωτερικού και έχει πολλά να προσφέρει. Υπάρχει πλέον μια πιο ανοιχτόμυαλη και δημιουργική προσέγγιση της μουσικής.

Έχετε κάνει αρκετές εμφανίσεις στο εξωτερικό και συμμετάσχει σε μεγάλα φεστιβάλ. Παρατηρείτε διαφορές σε θέματα οργάνωσης αλλά και νοοτροπίας εκ μέρους του κοινού σε σύγκριση με την εγχώρια εμπειρία;
Το κοινό στο εξωτερικό είναι πιο πρόθυμο να χορέψει και γενικώς να εκδηλωθεί. Συνήθως στην Ελλάδα ο κόσμος θέλει ένα μισάωρο για να… ζεσταθεί, στο εξωτερικό πηγαίνουν σε συναυλίες για να ακούσουν μουσική και να χορέψουν. Με το που θα παίξει το πρώτο κομμάτι, ο κόσμος παίρνει αμέσως μπροστά, εκτός και αν παιχτεί ένα όντως βαρύ κι ασήκωτο κομμάτι. Οι Έλληνες μερικές φορές είναι πιο συνεσταλμένοι, δείχνουν να διστάζουν να χορέψουν για να μη σχολιαστούν από το διπλανό τους. Κατά τα άλλα, στην Ελλάδα τα φεστιβάλ γίνονται όλο και καλύτερα. Και η οργάνωση έχει μεγάλη βελτίωση και ο κόσμος πάει «αποφασισμένος» να περάσει καλά. Στην πορεία αυτών των τεσσάρων-πέντε ετών που παίζουμε live, βλέπουμε πολύ μεγάλη διαφορά.

Δεν είναι λίγο οξύμωρο το ότι βελτιώνεται η ποιότητα των φεστιβάλ την στιγμή που το χρήμα δεν «ρέει»;
Όχι, είναι θέμα εμπειρίας, διαχείρισης του budget και εξειδίκευσης. Παλαιότερα το όλο θέμα ήταν μια σκηνή, τρία φώτα και παίζουμε. Τώρα πλέον υπάρχει το σωστό concept, καλύτερη διαχείριση και σωστή διαφήμιση. Όσο εξελίσσεται η ελληνική μουσική σκηνή, τόσο εξελίσσεται και η οργάνωση. Έχουμε παίξει σε ελληνικά φεστιβάλ τα οποία δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από τα μεγάλα φεστιβάλ του εξωτερικού.

Πολλοί συνάδελφοί σας κάνουν αναφορές στην υποκουλτούρα και την προβολή που έχουν τα σκυλάδικα και τα «σουξεδάκια». Η γνώμη σας;
Υπάρχει ουσία σε όλα τα είδη. Και το έντεχνο, αλλά και τα σκυλάδικα έχουν τη δική τους ουσία. Μπορεί και ν’ ακούσουμε ένα σκυλάδικο και να μας δώσει μια ιδέα ο στίχος ή η μουσική του. Δεν θα κάτσουμε ν’ ακούσουμε ένα ολόκληρο cd αυτού του είδους, αλλά υπάρχουν αξιόλογα στοιχεία σε κάθε είδος. Υπάρχουν τραγούδια των 60’s και των 70’s που περιέχουν μια δόση «βρώμικης» υποκουλτούρας! Η υποκουλτούρα είναι κομμάτι της κουλτούρας, κομμάτι του πολιτισμού μας…

Στο τελευταίο σας άλμπουμ, “Cookbook”, συμμετέχουν και αρκετοί ξένοι καλλιτέχνες. Πώς κύλησε η συνεργασία μαζί τους;
Είναι σίγουρα πολύ ωραία εμπειρία να συνεργάζεσαι με καλλιτέχνες του εξωτερικού. Η κάθε συνεργασία προκύπτει από τις ανάγκες του ίδιου κομματιού και όχι την επιθυμία μας για συνεργασία με τον τάδε. Δεν θα πούμε ότι μας αρέσει αυτός και θα τον βάλουμε επειδή απλά θέλουμε να συνεργαστούμε μαζί του. Όταν προκύψει από μουσικούς λόγους, το αποτέλεσμα θα είναι φυσικό και ωραίο. Από τις συνεργασίες μας έχουμε πάρει γενικά ένα διαφορετικό «χρώμα» και έχουμε αποκομίσει μια διαφορετική αντίληψη, σε υψηλό μουσικά επίπεδο. Υπάρχει και μια αστεία ιστορία με τους Delinquent Habits. Θέλαμε πολύ να συνεργαστούμε μαζί τους και μάθαμε ότι θα έρθουν στην Ελλάδα. Είχαμε ετοιμάσει ήδη το “Busca Ritmo” στο μυαλό μας. Έτυχε λοιπόν ένα βράδυ που εμείς εμφανιζόμασταν στο VOX, αυτοί να παίζουν στο BIOS, που βρίσκεται πολύ κοντά. Είχαμε την αγωνία ότι δεν θα προλάβουμε να τους γνωρίσουμε και ψάχναμε ένα τρόπο για να τα καταφέρουμε. Κατά τη διάρκεια της βραδιάς, μεσολαβούσε ένα μεγάλο χρονικό περιθώριο που εμείς δεν εμφανιζόμαστε στη σκηνή. Έτσι λοιπόν φύγαμε από την πίσω πόρτα και τους προλάβαμε την ώρα που ήταν έτοιμοι να αποχωρήσουν με το βαν! Εκεί γνωριστήκαμε, ανταλλάξαμε mails και προέκυψε η συνεργασία.

Με ποιο τρόπο σας επηρεάζει η πολύ δύσκολη κατάσταση που βιώνει η ελληνική κοινωνία;
Μας επηρεάζει ψυχολογικά πάρα πολύ. Όταν επιστρέφουμε στην Αθήνα μετά από κάποιο live, νιώθουμε την ατμόσφαιρα στην κοινωνία πολύ «βαριά», σαν να την «πλακώνει» η κατάθλιψη και η δυστυχία. Αυτό συμβαίνει σε όλες τις μεγάλες πόλεις, στην επαρχία τα πράγματα είναι προς το παρόν πιο ήπια…

Είστε πολιτικοποιημένοι; Κατεβαίνετε σε εκδηλώσεις διαμαρτυρίας;
Ναι, κατά καιρούς πηγαίνουμε σε εκδηλώσεις διαμαρτυρίας, όχι βέβαια σαν μπάντα, γιατί είμαστε οχτώ άτομα με διαφορετικές αντιλήψεις, αλλά σαν μεμονωμένα άτομα. Δεν έχουμε μια ενιαία πολιτική θέση ως συγκρότημα, γιατί όπως είπαμε προηγουμένως είμαστε 8 διαφορετικές προσωπικότητες με 8 διαφορετικές αντιλήψεις, και το να έχουμε μια πολιτική θέση θα ισοδυναμούσε με το να καθορίσουμε μια πολιτική γραμμή και να την επιβάλουμε σε όλα τα μέλη της μπάντας. Από την άλλη, ως συγκρότημα έχουμε εμφανιστεί σε διάφορες πρωτοβουλίες με πολιτικό περιεχόμενο (φεστιβάλ νεολαίας, συναυλίες στήριξης κλπ). Ως προς τα τραγούδια μας, δεν αποκλείεται να δημιουργήσουμε στο μέλλον κάτι σχετικό με τα όσα βιώνουμε σήμερα.

Έχετε δηλώσει πάντως ότι “το να προσπαθείς να επηρεάσεις την συνείδηση κάποιου που μόλις έχασε τη δουλειά του και έχει μια οικογένεια και τρία δάνεια, είναι στα όρια του θράσους”. Αυτό σημαίνει ότι δεν πιστεύετε και στη βαρύτητα του πολιτικού στίχου, ακόμα και στην εποχή που ζούμε;
Πιστεύουμε σαφώς στη βαρύτητα του πολιτικού στίχου και θεωρούμε θεμιτό να γίνονται τέτοιες δουλειές, άλλωστε ιδίως στην Ελλάδα έχει δημιουργηθεί τέχνη παγκοσμίου βεληνεκούς με πολιτική στόχευση. Η συγκεκριμένη απάντηση στην οποία αναφέρεστε είχε δοθεί όταν μας έγινε ερώτηση σχετικά με το αν θα θέλαμε να επηρεάσουμε το κοινό κατά τη διάρκεια μιας συναυλίας και είχαμε πει ότι το καλύτερο που μπορείς να κάνεις ως μουσικός είναι να κάνεις τον ακροατή να περάσει καλά, ιδίως σε μια περίοδο κατά την οποία περνά δύσκολα. Εννοείται πως δεν απορρίπτουμε τον πολιτικό στίχο και δεν αποκλείεται στο μέλλον να κάνουμε μια δουλειά με πολιτική χροιά. Απλά δεν είμαστε ταγμένοι στο πλευρό κάποιας πολιτικής παράταξης και δεν χρησιμοποιούμε τις πολιτικές μας θέσεις για να προωθήσουμε τη μουσική μας.

Έχετε μπροστά σας ένα «γεμάτο» καλοκαίρι με εμφανίσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό. Τι ακολουθεί έπειτα;
Αρχικά έχουμε την συναυλία στην Τεχνόπολη στο Γκάζι στις 10 Ιουλίου, για την οποία ανυπομονούμε! Θα είναι μια βραδιά όπου θα εμφανιστούμε παρέα με διάφορους καλλιτέχνες. Προσπαθούμε να παρουσιάσουμε όλες τις πτυχές της δουλειάς μας μέχρι τώρα μαζί με δείγματα του τι θα κάνουμε στο εξής, και σιγά σιγά διαμορφώνεται ένα πολύ ωραίο πρόγραμμα, το οποίο απαιτεί πολύ δουλειά και επιμονή στη λεπτομέρεια. Στη συνέχεια έχουμε τα live στο εξωτερικό, ιδίως το Sziget στην Βουδαπέστη (11.08) και το Lowlands στο Amsterdam (19.08) που είναι 2 από τα μεγαλύτερα ευρωπαϊκά φεστιβάλ και την περιοδεία μας στην Ελλάδα στην οποία συνέχεια προστίθενται νέες ημερομηνίες. Από κει και πέρα για το χειμώνα δεν υπάρχει κάτι ξεκάθαρο. Προς το παρόν είμαστε απόλυτα συγκεντρωμένοι στις καλοκαιρινές μας εμφανίσεις και δεν σκεφτόμαστε και τόσο πολύ το μετά. Βρισκόμαστε σε «πυρετό» προετοιμασίας. Έχουμε τις πρόβες, τις προετοιμασίες, τις ζωντανές εμφανίσεις και γενικώς τρέχουμε!

Υπάρχει κάποια διεθνής σκηνή η οποία να αποτελεί όνειρο ζωής για εσάς;
Θα θέλαμε να παίξουμε παντού! Σίγουρα η Αμερική αποτελεί ένα από τα όνειρά μας, ωστόσο υπάρχουν πολλά μέρη στον κόσμο όπου θα θέλαμε να εμφανιστούμε. Κοιτάμε κάθε φορά το επόμενο βήμα και ευελπιστούμε πως θα μπορέσουμε να ικανοποιήσουμε τις επιθυμίες μας.

Ξέρετε να μαγειρεύετε ιμάμ μπαϊλντί;
Γενικά δεν είναι το αγαπημένο μας φαγητό! Ειδικά ο Ορέστης δεν είναι πολύ της μελιτζάνας! Αν και μαγειρεύουμε και οι δύο καθημερινά, δεν το προτιμούμε. Εγώ μόλις πέρυσι άρχισα να το μαγειρεύω.

*Ο πατέρας τους ήταν ιδιοκτήτης δισκογραφικής που επικεντρωνόταν στο ρεμπέτικο, και δισκοπωλείου στην Αθήνα

Οι Imam Baildi γιορτάζουν την έναρξη της καλοκαιρινής τους περιοδείας στην Ελλάδα την Τρίτη 10 Ιουλίου στην «Τεχνόπολις» Δήμου Αθηναίων (κερδίστε προσκλήσεις) και μας υπόσχονται μια νύχτα γεμάτη ενέργεια & εκπλήξεις.

Τιμή εισιτηρίου: 10€ προπώληση, 12€ ταμείο
Σημεία προπώλησης: καταστήματα Public, viva.gr, «Τεχνόπολις» Δήμου Αθηναίων