Game of thrones: Η πιο εθιστική σειρά που παίχτηκε στην τηλεόραση!

H σειρα των David Benioff και D.B. Weiss, η οποία κατέκτησε το παγκόμσιο κοινό, αποτελεί μεταφορά της σειράς μυθιστορημάτων φανταστικού του George R. R. Martins που ονομάζεται A Song of Ice and Fire. Από το 1996 έως το 2011 έχουν κυκλοφορήσει πέντε βιβλία της σειράς αυτής, ενώ αναμένονται άλλα δύο. Το τηλεοπτικό σίριαλ πήρε το όνομά της απο το πρώτο βιβλίο της σειράς του Martins, που ονομάζεται επίσης Game of Thrones.

Τόλκιν Hard Core

Το Game of thrones είναι ένα έργο που πλημμυρίζει από φανταστικό, αλλά και μια ανελέητη βαρβαρότητα. Είναι σαν να τοποθετείς τους αιμοσταγείς χαρακτήρες του Sin City στους μυθοπλαστικούς κόσμους του Τόλκιν. Όλοι σχεδόν οι χαρακτήρες γεμάτοι από δίψα για εξουσία, αιμοσταγείς, πονηροί, ψεύτες,ανήθικοι, ακόλαστοι- πώς να μην τους λατρέψει το κοινό; Αλλά η κινητήριος δύναμη του σίριαλ είναι το σασπένς. Το story παρακολουθεί τις ζωές αρκετών διαφορετικών ηρώων, καθώς 5 βασίλεια είναι σε πόλεμο μεταξύ τους, ενώ παράλληλα μία σκοτεινή δύναμη από τον κάτω κόσμο ετοιμάζεται να καταλάβει τη γη και να συντρίψει μία ανθρωπότητα που μαστίζεται από τον αλληλοσπαραγμό.

Το έργο έχει δανειστεί πολλά στοιχεία από τον Τόλκιν και σε μεγάλο βαθμό πατάει σε αυτόν. Εκεί που διαφοροποιείται είναι στο ότι έχει μεγάλες ποσότητες σεξ, δίνει έμφαση στην πολιτική ίντριγκα, στη συνωμοσία, στις εκτελέσεις, στις πόρνες… Αυτή την σκοτεινή πλευρά της ζωής, δεν την αποδίδει (όπως ο Τόλκιν) σε κάποιες μεταφυσικές δυνάμεις που έρχονται να κυριεύσουν τον κόσμο, αλλά την θεωρεί σύμφυτη με την ανθρώπινη φύση και την φιλοδοξία.

Σε σχέση με τον Άρχοντα των δαχτυλιδιών, το Game of thrones έχει πιο ανεπτυγμένο το στοιχείο του τρόμου, πιο σκληρούς και πιο αινιγματικούς χαρακτήρες, περισσότερη πλοκή και σασπένς, αλλά λιγότερη δράση. Οι επικές σκηνές δράσης, σε έναν αβυσσαλαίο πόλεμο, συνήθως αποφεύγονται, δίνοντας έμφαση στις αποφάσεις των ηγετών. Αυτό ισχύει κυρίως για τον πρώτο κύκλο. Ο δεύτερος κύκλος μας αποζημίωσε με μία εντυπωσιακή πολιορκία, που ήταν γεμάτη με σκηνές δράσης, που θύμιζαν τόσο τον Άρχοντα, όσο και τη Ζαν ντ’ Αρκ.

Δίψα για εξουσία

Όπως έγραφε ο Διονύσιος Σολωμός “η διχόνοια που βαστάει ένα σκήπτρο η δολερή, καθενός χαμογελάει, πάρ’ το λέγοντας κι εσύ”. Ακριβώς αυτό ισχύει και στον κόσμο του Game of thrones. Από τη στιγμή που εμφανίζεται κενό εξουσίας, με τη δολοφονία του Βασιλιά, οι υποψήφιοι διεκδικητές του θρόνου φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια. Αυτό περιπλέκει την υπόθεση, αυξάνει τις σκηνές βίας και ίντριγκας και δίνει και τη δυνατότητα στο πολύ πετυχημένο σίριαλ να προχωράει από σεζόν σε σεζόν, χωρίς κανένα πρόβλημα.

Η σειρά δεν χωρίζει τον κόσμο σε καλούς και κακούς, αλλά σε κακούς και λιγότερο κακούς. Αυτό “απελευθερώνει” σε μυθοπλαστικό επίπεδο τις σκοτεινές δυνάμεις της ανθρωπότητας σε τέτοιο βαθμό, που όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά (και ανεκτά) και η πλοκή και η φαντασία απλώνονται σε πολλά επίπεδα και έχουν πάντα απρόβλεπτες εξελίξεις. Οι πολύ έξυπνες επιλογές του συγγραφέα, αλλά και των διασκευαστών του σίριαλ, κρατάνε το ενδιαφέρον πάντα αμείωτο. Το σεξ απίλ είναι τόσο ισχυρό όσο κι η βία στο έργο. Υπάρχουν ήρωες και ηρωίδες πολύ σέξι, αλλά και χαρακτήρες που αποτελούν το εντελώς αντίθετο, όπως ο φιλήδονος αλλά αρκετά ηθικός (για τα δεδομένα του κόσμου στον οποίο ζει) νάνος. Έτσι σπάνε τα κλισέ και τα στερεότυπα.

Επιρροές απο την ιστορία

Ωστόσο, υπήρχαν αναφορές πολλές από την ιστορία: Βασική επιρροή του είναι οι πόλεμοι των ρόδων στην μεσαιωνική Αγγλία, που σημάδεψαν την βρετανική ιστορία. Πρόκειται για τον ανελέητο πόλεμο δύο δυναστιών για την εξουσία στην Αγγλία, που κράτησε 30 χρόνια και αιματοκύλισε την χώρα, διχάζοντας την κοινωνία.  Κομμάτια αυτού του πολέμου, τα βλέπουμε και στις ιστορικές τραγωδίες του Σαίξπηρ.

Είναι όμως φανερή η επιρροή και από τις πολιορκίες της Κωνσταντινούπολης, στις οποίες η βυζαντινή πρωτεύουσα ξελάσπωνε με το υγρό πυρ (η αναπαράσταση του υγρού πυρ στη σειρά με τέτοια ισχύ πυρός που θύμιζε ατομική βόμβα, ήταν ίσως η πιο εντυπωσιακή σκηνή στους δύο κύκλους). Αλλά θυμίζει έντονα (κάτι που υπάρχει και στον Τόλκιν). Επίσης, η σειρά έχει επηρεαστεί από την ιστορία της πολιορκίας της Βιέννης από τους Οθωμανούς, την οποία έληξε μία εντυπωσιακή επέλαση του Πολωνικού ιππικού, το οποίο συνέτριψε τους πολιορκητές και γλίτωσε την αυστριακή πόλη από το να γίνει τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Η αλήθεια είναι πως πρώτη φορά στη ζωή μου καταβρόχθιζα τόσο λαίμαργα τόσα πολλά επεισόδια σε μία μέρα. Δεν μπορούσα να σταματήσω με τίποτα να το βλέπω. Κάθε επεισόδιο έκλεινε με τέτοιο τρόπο, που με έκανε να μην μπορώ να σταματήσω, αλλά να θέλω να δω αμέσως τη συνέχεια. Για μένα, αλλά και για πολλούς, η σειρά είναι πιο εθιστική από video game και αυτό δεν είναι τυχαίο. Αντλεί πολλά στοιχεία στον τρόπο που εκτυλίσσεται και στην θεματολογία της από αυτό το είδος. Καταφέρνει να σου δίνει τέτοιες δόσεις απόλαυσης κι αδρεναλίνης, έστω κι αν δεν συμμετέχεις στη δράση με κάποιο πληκτρολόγιο.

Στην Ελλάδα η επτυχημένη σειρά προβάλλεται από τη Nova. Ο τρίτος κύκλος είναι μια βεβαιότητα, καθώς αποφασίσθηκε να γυριστεί μετά την τεράστια επιτυχία του πρώτου επεισοδίου του δεύτερου κύκλου, το οποίο στην Αμερική είδαν περισσότεροι από 8 εκατ. τηλεθεατές και θα βασίζεται στο τρίτο βιβλίο της σειράς του Martins, που ονομάζεται A storm of swords. Ωστόσο, δεν πρέπει να τον περιμένουμε νωρίτερα από τις 31 Μαρτίου του 2013. Είναι πολύς ο καιρός, δυστυχώς!

Γιώργος Σμυρνής