Αφιέρωμα στον ποιητή των εικόνων Σεργκέι Παρατζάνωφ στο σινέ Τριανόν

Τιμές εισιτηρίων 6ευρώ/ενότητα, 8ευρώ ημερήσιο, 20ευρώ φεστιβάλ

Μοναχικός ποιητής και κυνηγημένος ευαίσθητος πολίτης όλου του κόσμου, δημιουργός υπέρτατων εικόνων, όπου ο θεατής συναντά τη παράδοση και το μοντερνισμό σε άρρηκτη σχέση. Στο έργο του Παρατζάνωφ αποτυπώνεται η αναζήτηση της επικοινωνίας μετο Μέγα Δημιουργό και τις σκιές των προγόνων , η αναζήτηση μιας ανθρώπινης αγκαλιάς, το δάκρυ του αποχαιρετισμού, το πάντρεμα της ποίησης του Σάγιατ Νόβα και των φορμαλιστικών ποιητικών προτάσεων.

Ταπεινοί θεατές θα βρούμε ότι γυρεύαμε πάντα στον κινηματογράφο: την πρωτότυπη φόρμα που μπορούσε να εκφράσει ένα δυνατό, πανανθρώπινης σημασίας περιεχόμενο. Η τέχνη του Παρατζά­νωφ είναι η τέχνη του ουσιαστικού, του πάντα και του πάντοτε, γι αυτό παραμένει αθάνατη και δυνατή, μέσα στον χρόνο, σκορπίζοντας πάντα δυνατές και πανανθρώπινες συγκινήσεις.

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΑΡΑΤΖΑΝΩΦ;

Σεργκέι Παρατζάνωφ, ο σπουδαίος σοβιετικός σκηνοθέτης αρμενικής καταγωγής που γεν­νήθηκε και μεγάλωσε στην Τιφλίδα της Γεωργίας, σπούδασε σκηνοθεσία στη Μόσχα και εργάστηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα στην Ουκρανία.
«Σουρεαλισμός», «εξώθηση σε αυτοκτονία», «πληθώρα έργων τέχνης», «τάση προς την ομοφυλοφιλία», κάποια εξ αυτών θα μπορούσαν θεωρητικά να είναι πολύτιμα όπλα, στο οπλοστάσιο της μοντέρνας τέχνης. Στην περίπτωση του σκηνοθέτη Σεργκέι Παρατζάνωφ, ήταν αιτία δεκαπεντάχρονου εξαναγκαστικού παροπλισμού του και οκτώ χρόνων εγκλει­σμού του στις ρωσικές φυλακές.

Αλήθεια, πολλοί αναρωτιούνται τι ήταν αυτό που έφερε αυτό τον καλοσυνάτο άνθρωπο με την κάπως «αγριωπή» εμφάνιση σε μια κατάσταση διαρκούς αποκλεισμού και λογοκρι­σίας των έργων του. Μια πρώτη απάντηση θα ήταν η εγκατάλειψη της γυναίκας και των παιδιών του για να ζήσει την «ανομολόγητη» γκέι ζωή που ο ίδιος πάντα επιθυμούσε.
Μα, ακόμη πιο «ενοχοποιητικά» γι’ αυτόν ήταν τα φιλμ του, τα πολλά φιλμ του που απτό­ητα παρουσίαζε την Αρμενική παραδοσιακή κουλτούρα (δηλαδή μη-ρωσική), μία Διονυ­σιακή οπτική των θεμάτων του, η απάθειά του στον ρεαλισμό που επικρατούσε και ένας αέρας ενθουσιώδους παιχνιδίσματος με το χρώμα και τον ήχο.

Ο Σεργκέι Παρατζάνωφ είχε αρμενική καταγωγή και γεννήθηκε στις 18 Μαρτίου του 1924 στην Τιφλίδα, πρωτεύουσα της Γεωργίας. Οι αρχικές του φιλοδοξίες ήταν να γίνει τραγου­διστής και με αυτό τον σκοπό πήρε μαθήματα στο Ωδείο της Τιφλίδας από το 1942 έως το 1945.

Πολύ γρήγορα όμως το ενδιαφέρον του μετατοπίστηκε στον κινηματογράφο. Ενεγράφη στο Κινηματογραφικό Ινστιτούτο Κινηματογραφίας της Μόσχας με δασκάλους του, τους Lev Kuleshov και Alexander Dovzhenko, από το οποίο απεφοίτησε το 1951.

Κατά τη διάρκεια των επόμενων δέκα χρόνων θα κάνει μια σειρά ταινιών με διάλογους στην Ουκρανική διάλεκτο βασισμένες στη παράδοση του κοινωνικού ρεαλισμού. Παρ’ όλα αυτά όμως είναι εμφανής η διάθεσή του να ξεφύγει απ’ τα στερεότυπα. Πράγματι, από το 1964, εγκαταλείπει αυτό το στυλ, και ακολουθεί την ανάγκη του για ένα πιο «δυναμικό» σινεμά, που να υπακούει στην κίνηση της κάμερας, στα έντονα χρώματα και αναζητά τις παραδοσιακές ρίζες της Αρμενικής κουλτούρας.

Κάτι τέτοιο φαίνεται αρχικά στην πρώτη ταινία αυτής της περιόδου του, το «Σκιές των ξεχασμένων προγόνων» (Shadows of Forgotten Ancestors). Αυτές του οι κινήσεις τον κά­νουν γνωστό στην διεθνή κινηματογραφική σκηνή, παράλληλα όμως, οι ρωσικές αρχές βλέπουν αυτή τη στροφή και σταματούν να του εγκρίνουν τις χρηματοδοτήσεις.
Αποκτά ένα προφίλ «αντι-ρώσου», ομοφυλόφιλου που οδηγεί στην πρώτη του σύλληψή του το 1968. Έξι χρόνια αργότερα θα συλληφθεί και θα καταδικαστεί βάσει το ρωσικού ποινικού κώδικα, του άρθρου 121, που ποινικοποιεί την ομοφυλοφιλία και η ποινή του θα είναι πέντε χρόνια καταναγκαστικά έργα.

Στην φυλακή, ο Παρατζάνωφ, παραμένει ανήσυχος. Δημιουργεί δεκάδες έργα. Κολάζ, από οτιδήποτε μπορούσε να συλλέξει. Νύχια, λουλούδια, κομμάτια γυαλιού. «Μπορώ να κάνω τέχνη μέσα απ’ τα σκουπίδια», έλεγε ο ίδιος.
Αφέθηκε ένα χρόνο νωρίτερα μετά από διεθνείς διαμαρτυρίες, ενώ όταν ξανα-ασχολήθηκε με τον κινηματογράφο είδε τα πιο πολλά κινηματογραφικά πρότζεκτ του να απορρίπτον­ται. Κατάφερε όμως να κάνει τρεις ταινίες πριν το θάνατό του, το 1990.

Σκιές των ξεχασμένων προγόνων

“Τeni zabutykh predkov” (1964)
Το πρώτο παλίμψηστο του μοναχικού σκηνοθέτη από εικόνες και μνήμες της ουκρανικής παράδοσης. Η αριστουργηματική αυτή ταινία του Παρατζάνωφ εμπνέεται από έναν κλασικό μύθο της Ουκρανίας, που όμως δεν γνωρίζει εθνικά όρια μια και βρίσκουμε στοιχεία από την ελληνική και σαιξπηρική τραγωδία (“Ρωμαίος και Ιουλιέτα”). Κάπου στα Καρπάθια… ο πλούσιος πατέρας της Μαρίτσκας θα σκοτώσει το φτωχό πατέρα του Ιβάν: ήδη από την αρχή του φιλμ το πεπρωμένο των δυο ηρώων και μετέπειτα ερωτευμένων έχει. Η “βέβηλη” αγάπη τους δεν μπορεί παρά να έχει ένα μοναδικό τίμημα: το θάνατο. Η Μαρίτσκα θα πέσει σ’ έναν γκρεμό προσπαθώντας να φτάσει το φωτεινό της άστρο. Θ’ απομείνει ο Ιβάν να κουβαλά στους ώμους του το πέρας της τραγωδίας τους.

Ο Παρατζάνωφ τον ακολουθεί στην περιπλάνησή του που τον οδηγεί σ’ ένα άλλο ταίρι. Μπορεί να μην τον σκότωσε η μοναξιά και η στέρηση, το έργο όμως της μοίρας ανέλαβε να εκπληρώσει η γυναίκα του Παλάγνα.

Ο Παρατζάνωφ ολοκληρώνει το μαγικό του ταξίδι, αφού πρώτα αγγίξει τα όρια μιας παγανιστικής πανδαισίας, όπου το φολκλόρ και λαογραφία χάνουν τα γραφικά χαρακτηριστικά τους κι η ταινία γίνεται μια τελετουργία, μια ευλαβική επίκληση στο μεγαλείο της πατρικής γης και αυτών που πέρασα από πάνω της, αφήνοντας τις σκιές τους σα μνήμες.
Ο λυρικός παροξυσμός που κυριεύει τη σκηνοθετική γραφή μας αποκαλύπτει ένα σύμπαν με διαστάσεις εξωπραγματικές. Ιδιαίτερα για το δυτικό θεατή η θέαση της ταινίας είναι ένα οπτικό σοκ. Ο σκηνοθέτης προκαλεί με την “ανορθοδοξία” του παραδόσεις και γλώσσες, διαμορφωμένες φιλμικές αισθητικές και γνωστά κλισέ, για να φτάσει σε μια οπτική αντίληψη του κόσμου, που οι καινοτομίες της ανοίγουν την πόρτα της ποίησης. Δίκαια λοιπόν ειπώθηκε ότι έχουμε να κάνουμε με την “απολυτότητα, την πρωταρχικότητα και την πλήρη κυριαρχία της καθαρής εικόνας πάνω στ’ άλλα εκφραστικά μέσα”, όπως δίκαια η ταινία βραβεύθηκε πάνω από 23 φορές σε διεθνή Φεστιβάλ, έστω κι αν ο σκηνοθέτης της δεν μπόρεσε να παραλάβει ούτε ένα.
(κείμενο : Μπάμπη Ακτσόγλου)

ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΟΥ ΡΟΔΙΟΥ
SAYAT NOVA (1968)
Πρωταγωνιστούν: Μέλκον Αλεξανιάν, Ονικ Μινασιάν, ΣόφικοΤσιαουρέλι
Η ζωή και το έργο του Αρμένιου ποιητή Αρουθίν Σαγιαντίν (1712-1975), γνωστού ως Σάγιατ Νόβα. Ο Παρατζάνωφ κάνει ένα καθαρά ποιητικό σινεμά κατ’ ομοίωση των γραπτών του Σάγιατ Νόβα. Ακίνητη κάμερα, απουσία διαλόγων, εικόνες-ταμπλό νοηματικά αυτοδύνα­μες, χωρισμός της ταινίας σε 8 ενότητες που συνδέονται με υπότιτλους και ποιήματα, λυρικές εικόνες μια ανείπωτης εικαστικής αρμονίας.

«Αγαπώ πολύ αυτό το φιλμ», είπε κάποτε ο Παρατζάνωφ. «Είμαι περήφανος για το ότι δεν κέρδισε κανένα Χρυσό Λιοντάρι ή κανένα Αργυρό Παγόνι. Είμαι περήφανος γιατί κατόρθω­σα να το κάνω κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες. Δεν είχα τα απαραίτητα υλικά, δεν είχα φιλμ, δεν είχα στη διάθεσή μου εργαστήριο εμφάνισης των όσων γύριζα, δεν είχα αρκετά φώτα ή μηχανήματα, ούτε δυνατότητα για ειδικά εφέ. Δεν είχα απολύτως τίποτα. Κι όμως, κατόρθωσα να το γυρίσω και να μεταμορφώσω τις αδυναμίες του σε έναν σχεδόν αρχέγο­νο ρεαλισμό, σε ένα παραμύθι γεννημένο από την πραγματικότητα».

Aν νομίζετε πως ο κινηματογράφος είναι μόνο ‘παραμυθάκια για ενήλικους’, εδώ σας περιμένει ένα αληθινό σοκ. Η κινηματογραφική γλώσσα του Παρατζάνωφ θεωρήθηκε ό τι πιο νεωτεριστικό πάνω στο μέσο μετά από εκείνη του Γκρίφιθ ή του Αϊζενστάιν και η ταινία χαρακτηρίσθηκε ένα Διαμάντι που καίει. Aν νομίζετε πως ο κινηματογράφος είναι μόνο ‘παραμυθάκια για ενήλικους’, εδώ σας περιμένει ένα αληθινό σοκ.

Ο θρύλος του κάστρου του Σουράμ
Ambavi Suramis Tsikhitsa (1984)
Πρωταγωνιστούν: ΝΤΑΒΙΝΤ ΑΜΠΑΣΙΝΤΖΕ, ΣΟΦΙΚΟ ΤΣΙΑΟΥΡΕΛΙ

Ένα ζωγραφικό κινηματογραφικό ποίημα αφιερωμένο στη μνήμη των Γεωργιανών πολεμιστών όλων των εποχών μέσα από θρύλους και δοξασίες της περιοχής που συνθέτουν μια μαγική ατμόσφαιρα..!

Ένας Γεωργιανός θρύλος σχετικά με την αδυναμία ενός ηγεμόνα να χτίσει το κάστρο των ονείρων του. Κάθε φορά που το ξεκινούσαν, αυτό κατέρρεε. Μέχρι που μία μάντισσα του είπε πως για να στεριώσει το κάστρο πρέπει να χτίσουν μέσα του έναν έφηβο. Το γεφύρι της Άρτας προφανώς δεν είναι μοναδικός θρύλος. Η ταινία όμως είναι εντελώς ιδιαίτερη. Δεν υπάρχει πλάνο που να μην είναι ισάξιο ενός πίνακα ζωγραφικής. Ούτε ένα. «Δούλευα και υπέφερα κάτω από τη δεσποτική ματιά του Κρεμλίνου. Τα φιλμ εκείνης της εποχής -και όχι μόνο τα δικά μου- δεν είναι παρά ένα καρδιογράφημα τρόμου. Ένα καρδιογράφημα του φόβου τού να χάσεις την ταινία σου, του φόβου ότι θα πεινάσεις. Του φόβου ότι δεν θα δουλέψεις ποτέ ξανά».

ΑΣΙΜΠ ΚΕΡΙΜΠ
Ashugi Qaribi (1988)

Τα επόμενα δεκαπέντε χρόνια της ζωής του ο Παρατζάνωφ θα τα περάσει μέσα κι έξω από τις φυλακές, με αλλεπάλληλες συλλήψεις, καταδίκες και απαγορεύσεις να εργαστεί στο σινεμά. Εκείνος, ωστόσο, συνήθιζε να λέει πως αυτά ήταν μερικά από τα καλύτερα χρόνια της ζωής του. «Η απομόνωση στις φυλακές της Σοβιετικής Ένωσης ήταν αφόρητη, όμως για μένα η αληθινή τραγωδία θα ήταν να διαλυθώ, να χάσω τη θέλησή μου για δουλειά. Θα μπορούσα εύκολα να γίνω κι εγώ εγκληματίας σε ένα τέτοιο περιβάλλον, αλλά η τέχνη μου με έσωσε. Ξεκίνησα να σχεδιάζω, να δημιουργώ, αλλά και να εξομολογώ τους συγκρατούμενούς μου. Η ιστορία κάθε συγκρατούμενου μου, οι τραγωδίες της ζωής του, τα εγκλήματα που διέπραξε, όλα όσα ψιθύριζαν στο αφτί μου ήταν σαν σενάρια, σαν νουβέλες. Ήταν τα δώρα τους σε μένα». Η ταλαιπωρία και η σκληρότητα της φυλακής δεν θα πτοήσουν το πνεύμα του.

Το όνομα του μυθικού Ασὶκ Καρὶπ σημαίνει «φτωχός ασίκης». Η παράδοση προέρχεται ἀπὸ ενα διήγημα του Αλέξανδρου Πούσκιν, του μεγάλου της ρωσικής λογοτεχνίας, δάσκαλου των παγκόσμια γνωστών ρώσων συγγραφέων Τουργκένιεφ, Ντοστογιέφσκι, Τολστόι. Έζησε τις πρώτες τέσσερες δεκαετίες του 19ου αιώνα και πήγε στον Καύκασο στα 1820, όπου μελέτησε τις λαϊκὲς παραδόσεις και κατέγραψε το θρύλο του Ασὶκ Καρίπ. Το 1822 πήγε στην Κριμαία, όπου έμαθε για την Ελληνική Επανάσταση, κι έγραψε ποίημα υπέρ τις Ελλάδας.

Η ταινία παίρνει αφορμή τον μύθο του Ασίκ και περιγράφει την ιστορία ενός όμορφου λαϊκού οργανοπαίκτη και ποιητή (παίκτη λαούτο) που ο πατέρας της αγαπημένης του, δεν δέχεται κουβέντα για γάμο κι αυτός φεύγει μακριά για 1001 νύχτες αναζήτησης πλούτου, προκειμένου να ικανοποιήσει τον πατέρα της αγαπημένης του. Εμπνευσμένο από τη πλούσια λαογραφική παράδοση του Αζερμπαϊτζάν, μια ταινία γεμάτη με πλούσια καλολογικά στοιχεία, το Ashik Kerib είναι ένα ταιριαστό κύκνειο άσμα για τον περήφανο και ιδιαίτερο δημιουργό. Μετά από πολλά χρόνια, πολλοί κριτικοί απέδωσαν στην ταινία, μια αλληγορία (καλά κρυμμένη) για τη ταλαιπωρία του σκηνοθέτη στην εξορία και τις περιπέτειες του στα χέρια και τις διαθέσεις μια σκληρής κι ασύδοτης κυβερνητικής γραφειοκρατίας.

Σεργκέι Παρατζάνωφ, ο εξόριστος
σκηνοθεσία : Φώτος Λαμπρινός
Ο Σεργκέι Παρατζάνωφ, μιλά στον Φώτο Λαμπρινό για τη ζωή του, τις ταινίες του και τα τεκταινόμενα στην ΕΣΣΔ την εποχή του Γκορμπατσόφ και της Περεστρόικα, λίγους μήνες πριν πεθάνει και ενώ η κατάσταση της υγείας είναι πλέον μη αναστρέψιμη. Στην ταινία πε­ριλαμβάνονται σπάνια τεκμήρια από τη σφαγή των άμαχων Γεωργιανών από το σοβιετικό στρατό τον Απρίλιο του 1989 και ανέκδοτο υλικό από την ουκρανική φυλακή στην οποία εξέτισε την ποινή του.

Μαζί θα παιχτούν και τα ντοκιμαντέρ :
1. THE WORLD IN A WINDOW – directed by Daniel Bird
2. MEMORIES OF SAYAT NOVA – by Levon Grigoryan
3. TARKOFSKI – PARADJANOV – ISLANDS – directed by L. Grigoryan.
4. SONGS – A. ANTIPENKO (μικρού μήκους)
5. Sergei Paradjonov – ΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΑ
6. ΠΙΡΟΣΜΑΝΙ
7. The Minstrel’s Song (μικρού μήκους)
ΑΚΟΜΗ ΕΝΑ ΧΑΠΕΝΙΝΓΚ.

Την ΠΕΜΠΤΗ 30 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ στις 21.30 στα πλαίσια του ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΠΑΡΑΤΖΑΝΩΦ, μια μοναδική παρουσίαση.
Ποια η σχέση του καλλιτέχνη με την εξουσία;
Μπορεί ο ποιητής να παρακάμψει τους σκοπέλους της εξουσίας;
Μια ομιλία σταθμός του Σεργκέι Παρατζάνωφ το 1971. Μια ομιλία δίχως σημειώσεις. Μια ομιλία από τα βάθη της καρδιάς του. Η πίκρα ξεχειλίζει, μα βρίσκει το σθένος να μιλήσει απέναντι σε ένα εχθρικό κοινό.
Ο πράκτορας της ΚΑ.ΚΕ.ΜΠΕ είναι παρών και στενογραφεί τα λόγια του σκηνοθέτη – ποιητή. Το έγγραφο, στη συνέχεια, παραδίδεται στον περιβόητο Γιούρι Αντρόποφ, αρχηγό της μυστικής αστυνομίας.
Η ομιλία σώθηκε χάρη στην επιμέλεια του πράκτορα των μυστικών υπηρεσιών.
Αποσπάσματα θα διαβάσει ο Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης που την αναζήτησε στα αρχεία και την μετέφρασε.

ΑΝΑΛΥΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

ΠΕΜΠΤΗ 30 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
——————————-
Α΄ΕΝΟΤΗΤΑ
19.30 ΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΑ ΣΕΡΓΚΕΙ ΠΑΡΑΤΖΑΝΩΦ (ντοκιμαντέρ 24 λεπτά)
20.00 ΣΚΙΕΣ ΤΩΝ ΞΕΧΑΣΜΕΝΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ
Β΄ΕΝΟΤΗΤΑ
21.30 Ανάγνωση του ΔΗΜΗΤΡΗ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗ
21.45 ΤΑΡΚΟΦΣΚΙ & ΠΑΡΑΤΖΑΝΩΦ / ΕΡΗΜΑ ΝΗΣΙΑ (ντοκιμαντέρ 39 λεπτά)
22/30 Ο ΘΡΥΛΟΣ ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΟΥ ΤΟΥ ΣΟΥΡΑΜ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 31 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
——————————-
Α΄ΕΝΟΤΗΤΑ
19.30 ΜΝΗΜΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΟΥ ΡΟΔΙΟΥ (ντοκιμαντέρ 30 λεπτά)
20.00 ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΟΥ ΡΟΔΙΟΥ
Β’ ΕΝΟΤΗΤΑ
21.30 Εισήγηση του σκηνοθέτη ΦΩΤΟΥ ΛΑΜΠΡΙΝΟΥ
21.45 Ο ΕΞΟΡΙΣΤΟΣ ΠΑΡΑΤΖΑΝΩΦ του ΦΩΤΟΥ ΛΑΜΠΡΙΝΟΥ (ντοκιμαντέρ 30 λεπτά)
22.30 ΑΣΙΚ ΚΕΡΙΜΠ
ΣΑΒΒΑΤΟ 1 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ
——————————
Α΄ΕΝΟΤΗΤΑ
19.30 «Παρατζάνωφ και η γεωργιανή κινηματογραφική παράδοση», ομιλία του Δρ. Αβταντήλ Μικαμπερίτζε, πρόεδρου του Πολιτιστικού Κέντρου “Καυκάσου”.
20.00 Ο ΘΡΥΛΟΣ ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΟΥ ΤΟΥ ΣΟΥΡΑΜ
Β΄ΕΝΟΤΗΤΑ
9.45 ΠΙΡΟΣΜΑΝΙ (ντοκιμαντέρ 25 λεπτά)
22.30 ΣΚΙΕΣ ΤΩΝ ΞΕΧΑΣΜΕΝΩΝ ΠΡΟΓΩΝΩΝ

ΚΥΡΙΑΚΗ 2 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ
—————————–
Α΄ΕΝΟΤΗΤΑ
19.30 Perfomance από το συγκρότημα Γεωργιανού Παραδοσιακού Χορού & Τραγουδιού “Ο Καύκασος”.
20.00 ΑΣΙΚ ΚΕΡΙΜΠ
Β’ ΕΝΟΤΗΤΑ
21.45 ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ (μικρού μήκους 8,5 λεπτά) + ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΜΙΣΤΡΕΛ (μικρού μήκους 5 λεπτά)
22.00 ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΟΥ ΡΟΔΙΟΥ

ΔΕΥΤΕΡΑ 3 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ
—————————–
Α΄ΕΝΟΤΗΤΑ
19.30 ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ (μικρού μήκους 8,5 λεπτά) + ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΜΙΣΤΡΕΛ (μικρού μήκους 5 λεπτά)
19.45 ΣΚΙΕΣ ΤΩΝ ΞΕΧΑΣΜΕΝΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ
Β΄ΕΝΟΤΗΤΑ
21.45 ΠΙΡΟΣΜΑΝΙ (ντοκιμαντέρ 25 λεπτά)
22.15 ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΟΥ ΡΟΔΙΟΥ

ΤΡΙΤΗ 4 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ
————————–
Α΄ΕΝΟΤΗΤΑ
19.30 Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΠΑΡΑΘΥΡΟ (ντοκιμαντέρ 76 λεπτά)
20.45 Ο ΘΡΥΛΟΣ ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΟΥ ΤΟΥ ΣΟΥΡΑΜ
Β΄ΕΝΟΤΗΤΑ
22.30 ΑΣΙΚ ΚΕΡΙΜΠ

ΤΕΤΑΡΤΗ 5 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ
——————————
Α΄ΕΝΟΤΗΤΑ
19.30 ΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΑ ΠΑΡΑΤΖΑΝΩΦ (ντοκιμαντέρ 24 λεπτά)
20.00 ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΟΥ ΡΟΔΙΟΥ
Β’ ΕΝΟΤΗΤΑ
21.45 ΜΝΗΜΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΟΥ ΡΟΔΙΟΥ (ντοκιμαντέρ 30 λεπτά)
22.15 ΣΚΙΕΣ ΤΩΝ ΞΕΧΑΣΜΕΝΩΝ ΠΡΟΓΡΟΝΩΝ

ΠΕΜΠΤΗ 6 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ
—————————–
Α΄ΕΝΟΤΗΤΑ
19.30 ΑΣΙΚ ΚΕΡΙΜΠ
21.00 Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΠΑΡΑΘΥΡΟ (ντοκιμαντέρ 76 λεπτά)
Β΄ΕΝΟΤΗΤΑ
22.30 ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ (μικρού μήκους 8,5 λεπτά) + ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΜΙΣΤΡΕΛ (μικρού μήκους 5 λεπτά)
22.45 Ο ΘΡΥΛΟΣ ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΟΥ ΤΟΥ ΣΟΥΡΑΜ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 7 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ
——————————–
Α΄ΕΝΟΤΗΤΑ
19.30 ΤΑΡΚΟΦΣΚΙ & ΠΑΡΑΤΖΑΝΩΦ / ΕΡΗΜΑ ΝΗΣΙΑ (ντοκιμαντέρ 39 λεπτά)
20.15 ΣΚΙΕΣ ΤΩΝ ΞΕΧΑΣΜΕΝΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ
Β΄ΕΝΟΤΗΤΑ
21.45 Ο ΕΞΟΡΙΣΤΟΣ ΠΑΡΑΤΖΑΝΩΦ του ΦΩΤΟΥ ΛΑΜΠΡΙΝΟΥ (ντοκιμαντέρ 30 λεπτά)
22.15 ΑΣΙΚ ΚΕΡΙΜΠ

ΣΑΒΒΑΤΟ 8 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ
—————————–
Α’ ΕΝΟΤΗΤΑ
19.30 «Προσωπικές αναμνήσεις για τον Σ. Παρατζάνωφ», ομιλία της Νίνα Αλεκσίτζε, επιστημονικού συνεργάτη του Γεωργιανού Ινστιτούτου Αθηνών
20.00 ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΟΥ ΡΟΔΙΟΥ
Β΄ΕΝΟΤΗΤΑ
21.30 ΤΑΡΚΟΦΣΚΙ & ΠΑΡΑΤΖΑΝΩΦ / ΕΡΗΜΑ ΝΗΣΙΑ (ντοκιμαντέρ 39 λεπτά)
22.15 Ο ΘΡΥΛΟΣ ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΟΥ ΤΟΥ ΣΟΥΡΑΜ

ΚΥΡΙΑΚΗ 9 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ
—————————–
Α΄ΕΝΟΤΗΤΑ
19.30 Perfomance από το συγκρότημα Γεωργιανού Παραδοσιακού Χορού & Τραγουδιού “Ο Καύκασος”
20.00 Ο ΘΡΥΛΟΣ ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΟΥ ΤΟΥ ΣΟΥΡΑΜ
Β΄ΕΝΟΤΗΤΑ
21.45 ΜΝΗΜΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΟΥ ΡΟΔΙΟΥ (ντοκιμαντέρ 30 λεπτά)
22.15ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΟΥ ΡΟΔΙΟΥ