Γιάννης Κότσιρας: Το σύστημα του lifestyle καταρρέει

Έχοντας κάνει περιοδείες για πολλά χρόνια, πως σας φαίνεται η διάθεση του κόσμου αυτό το καλοκαίρι; Έχει αλλάξει κάτι;
Διακρίνω μεγάλη διαφορά. Υπάρχει ένα κλίμα δυσφορίας και δεν είναι εύκολο να εκδηλωθούν οι θεατές. Ο ρόλος του καλλιτέχνη είναι δύσκολος, καθώς έχουμε να υπερκεράσουμε ένα κοινωνικό πρόβλημα και να βγει καλό το κλίμα στη συναυλία.

Η «Σμύρνη του έρωτα» έχει αγαπηθεί πολύ από τον κόσμο. Για ποιους λόγους πιστεύετε πως έγινε αυτό; Μήπως επειδή ο Έλληνας έχει την ανάγκη να συνδεθεί με το παρελθόν του;
Δεν είναι μόνο αυτό. Η συγκεκριμένη δουλειά έχει ξεπεράσει κατά πολύ τις 150.000 χιλιάδες πωλήσεις και νομίζω πως αυτό γίνεται γιατί μέσα από τις μουσικές και τα τραγούδια αυτά, που υπενθυμίζουν στον Έλληνα για ποιους λόγους μπορεί να είναι περήφανος, έρχεται και μια ψυχική ανάταση που μας ωθεί να πούμε πως σαν έθνος «είμαστε ακόμα εδώ».

Δηλαδή αναζητούμε την επιστροφή στις ρίζες μας;
Επιστροφή στις ρίζες μας δεν θα το έλεγα. Αναζητούμε τις πηγές που μας έκαναν περήφανους ως Έλληνες. Επειδή σήμερα η αξιοπρέπεια και η περηφάνια καταπατώνται με κάθε τρόπο, έχουμε την ανάγκη να αναζητούμε τις αιτίες και τους λόγους για τους οποίους γίναμε περήφανοι.

Εντοπίζετε διαφορές ανάμεσα στο σήμερα και στην εποχή που ξεκινήσατε στον χώρο του τραγουδιού;
Σαφέστατα υπάρχουν διαφορές. Αρχικά δεν υπάρχει δισκογραφία, γεγονός που αποτελεί πλήγμα, καθώς αν σήμερα εμφανιζόταν κάποιος Θεοδωράκης ή Χατζιδάκις δεν θα μπορούσε να μας προσφέρει μια ολοκληρωμένη δουλειά και να έχουμε το «Άξιον Εστί» ή το «Χαμόγελο της Τσοκόντα». Χωρίς δισκογραφία δεν μπορεί να στηθεί μια ολοκληρωμένη δουλειά. Επίσης, δεν υπάρχουν ελεύθερα ραδιόφωνα, στα οποία να μπορεί ο κάθε παραγωγός να παίζει τα τραγούδια που του αρέσουν κι όχι αυτά που του επιβάλλονται. Δυστυχώς τα τελευταία 15 χρόνια έχουν αλλάξει πάρα πολλά προς το χειρότερο.

Μπορούν οι άνθρωποι να βρουν διεξόδους στη μουσική, εν μέσω αυτής της κρίσης που ζούμε;
Η μουσική μπορεί να μην δίνει λύση στο πρόβλημα, ωστόσο αποτελεί μια διέξοδο και «τρέφει» το πνεύμα μας ώστε να δυναμώσει και να μπορεί να αντιμετωπίσει τα προβλήματα με τα οποία βρισκόμαστε καθημερινά αντιμέτωποι.

Δηλαδή μπορεί μια καλή μουσική δουλειά με πολιτικό στοίχο να ανεβάσει το επίπεδο ενός ανθρώπου;
Δεν χρειάζεται μια δουλειά να έχει αμιγώς πολιτικό στίχο για να ανοίξει νέους ορίζοντες και να κάνει τους ανθρώπους να σκεφτούν πράγματα που μέχρι τώρα δεν τους είχαν περάσει από το μυαλό.

Μετά από τόσα χρόνια στον χώρο της μουσικής, σας έχει μείνει κάποιο «μουσικό» απωθημένο;
Υπάρχει κάτι το οποίο δεν μπορώ να το χαρακτηρίσω απωθημένο, απλά είναι κάτι το οποίο δεν το έχω κάνει λόγω αυστηρής αυτοκριτικής και αυτό είναι μια ολοκληρωμένη δουλειά με αποκλειστικά δικά μου τραγούδια. Όπως φαίνεται πάντως έρχεται ο καιρός και σιγά σιγά θα προχωρήσει κι αυτό.

Ποιες συνεργασίες έχετε ξεχωρίσει στη μέχρι τώρα καριέρα σας;
Σε επίπεδο δισκογραφίας δεν θα ξεχάσω ποτέ τη συνεργασία μου με τους ανθρώπους που ξεκίνησα, δηλαδή τον Καλαντζόπουλο, τη Ρεμπούτσικα, τον Δαβαράκη και την Ζιώγα, τον Μιτζέλο και φυσικά τον Μίκη Θεοδωράκη. Αυτές είναι συνεργασίες πολύ μεγάλες για μένα, αλλά βέβαια και τα όσα έκανα μετά π.χ με τον Μαχαιρίτσα είναι πράγματα πολύ σημαντικά για μένα και όσο και να προσπαθήσω να τα «μετρήσω» δεν θα μπορέσω να το κάνω, καθώς όλα έχουν ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Μέσα σε όλα βέβαια υπάρχει και η συνεργασία μου με την Εστουδιαντίνα.

Πως προέκυψε αυτή η συνεργασία και γιατί πιστεύετε ότι την αγάπησε ο κόσμος;
Αυτή η ιστορία ξεκίνησε πριν από τρία χρόνια, όταν ο Αντρέας που είναι ο «αρχηγός» της ομάδας μου πρότεινε τη συγκεκριμένη δουλειά. Αυτό που πιστεύω πως αγάπησε ο κόσμος είναι ο τρόπος που προσεγγίσαμε αυτά τα τραγούδια. Τα κάναμε «δικά μας» έχοντας ταυτόχρονα μεγάλο σεβασμό απέναντι τους και πέρα από αυτό είναι κομμάτια τα οποία κάνουν τον κόσμο να νιώσει χαρά και ψυχική ευεξία.

Τι αποκομίσατε από τη συνεργασία σας με τον Δημήτρη Μητροπάνο;
Για να σου μιλήσω ειλικρινά, δεν έχω πάρει «απόφαση» πως ο Δημήτρης έχει φύγει από κοντά μας. Νομίζω ότι κάποια στιγμή θα χτυπήσει το τηλέφωνο και θα μου πει να πάμε για καφέ… Ο Μητροπάνος για μένα δεν ήταν ένας απλός τραγουδιστής, ήταν ένας φίλος και δάσκαλος, αλλά και υπόδειγμα στάσης στα μουσικά δρώμενα με την αγνότητα του, την ειλικρίνεια του και την ανδρεία που τον χαρακτήριζε. Έφυγε ένα σύμβολο και αυτό είναι που με θλίβει περισσότερο. Ίσως αυτός είναι ο λόγος που δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω.

Συμφωνείτε με όσους λένε πως έφυγε ο τελευταίος μεγάλος λαϊκός τραγουδιστής;
Δεν συμφωνώ με αυτή την άποψη και δεν μου αρέσει να ακούω τέτοια πράγματα… Ο Μητροπάνος δεν ήταν ο τελευταίος μεγάλος λαϊκός, ο Μητροπάνος ήταν ένας, ήταν μοναδικός και δεν μπορώ να τον κατατάξω κάπου. Έφυγε ο Μητροπάνος, ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος ούτε τίποτα τέτοιο. Έφυγε ο Μητροπάνος που είναι αναντικατάστατος.

Υπάρχει αξιόλογο «υλικό» στη νέα γενιά του ελληνικού τραγουδιού;
Φυσικά και υπάρχουν αλλά δεν θα δεις αυτά τα πρόσωπα κάτω από τα μεγάλα φώτα των τηλεοράσεων και μέσα στα πάρτι. Θα τους δεις στις μουσικές σκηνές ανά την Ελλάδα, όπου θα γράφουν μουσική, δεν θα περιγράφουν μουσική… Υπάρχει μια «γεμάτη» φουρνιά που συνεχώς βελτιώνεται. Υπάρχουν η Ζουγανέλη, η Μποφίλιου, ο Χαρούλης, η Ραλλία Χρηστίδου και άλλοι, οι οποίοι έχουν πολλά να δώσουν. Δεν θα τους συναντήσουμε στα γκλαμουράτα μέρη, θα τους βρούμε σε μέρη όπου θα κάνουν στιβαρά τη δουλειά τους και είναι παιδιά που έχουν να δώσουν πολλά στην ελληνική μουσική.

Δεν προβληματίζεστε ως καλλιτέχνης που αυτά τα παιδιά «σκεπάζονται» από τα γκλαμουράτα πάρτι και το σύστημα που προωθεί το… «σκυλοπόπ»;
Δεν με προβληματίζει αυτό, γιατί ο κόσμος θα καταλάβει σταδιακά ότι αυτό το είδος της μουσικής είναι ένα σύμπτωμα της διεφθαρμένης Ελλάδας, που αφήνουμε πίσω μας. Το σύστημα του Lifestyle καταρρέει, το ψεύτικο αποκαλύπτεται και σε λίγο θα βγει στο προσκήνιο η αληθινή μουσική.

Έχετε ερμηνεύσει κομμάτια από διάφορα είδη: Λαϊκό, ρεμπέτικο, έντεχνο, παραδοσιακό κλπ. Ποιο είναι αυτό που σας εκφράζει περισσότερο;
Αν θα μπορούσα να με εντάξω κάπου, θα ήταν στο λαϊκό τραγούδι, καθώς μέσα από αυτό ανδρώθηκα σαν μουσικός και σαν τραγουδιστής. Ανήκω σε μια γενιά που μεγάλωσε έχοντας πολλαπλές μουσικές επιρροές, οπότε δεν μπορώ να με κατηγοριοποιήσω πλήρως. Θα ακούσω με ευχαρίστηση κάθε καλή μουσική δουλειά, απλά ως βάση μου θα έχω πάντα το λαϊκό τραγούδι.

Έχετε βρεθεί σε πίστες, μουσικές σκηνές αλλά είστε και συναυλιακός καλλιτέχνης. Σε ποια σκηνή νιώθετε πιο άνετα;
Το βασικό μου στοιχείο είναι οι συναυλίες, οι ανοικτοί χώροι στους οποίους νιώθω μεγάλη ελευθερία. Μου αρέσουν βέβαια και οι πολύ μικροί χώροι, στους οποίους γίνεσαι ένα με τους ακροατές. Με λίγα λόγια μου αρέσουν οι χώροι στους οποίους νιώθω ελευθερία και μπορώ να συνδεθώ με το κοινό.

Πως νομίζετε ότι θα εξελιχθεί η επικοινωνία του καλλιτέχνη με τον κοινό του, δεδομένου ότι οι πίστες και η νύχτα “πεθαίνει” λόγω κρίσης;
Αυτό θα οδηγήσει αναγκαστικά σε πιο μικρούς χώρους, κάτι το οποίο εμένα μου φαίνεται ωραίο, αλλά θα δημιουργήσει πρόβλημα σε αυτούς που δεν ξέρουν καλά τη μουσική, διότι η αντίδραση στο ψεύτικο και στο φτιαχτό θα είναι άμεση. Ο κόσμος θα αρχίσει να δίνει μεγάλη σημασία στο που ξοδεύει τα λεφτά του και όποιος δεν έχει να του προσφέρει κάτι αληθινό και ουσιαστικό θα περάσει σταδιακά στην αφάνεια.

Είστε καλλιτέχνης που ασχολείται με τα κοινά και δεν διστάζει να εκφέρει δημόσια τη γνώμη του. Έχετε σκεφτεί αν αυτό μπορεί να κοστίσει στη δουλειά σας;
Φυσικά και το έχω σκεφτεί, αλλά δεν μπορώ να κάνω αλλιώς, καθώς αυτό είναι κομμάτι του χαρακτήρα μου, Δεν έχω κομματική στέγη, αλλά δεν μπορώ να μην εκφραστώ όταν βλέπω κάτι που με ενοχλεί.

Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Μετά την περιοδεία θα υπάρξουν κάποιες εμφανίσεις στο εξωτερικό και πιθανότατα το… on the road θα αλλάξει μορφή και θα συνεχίσει τον χειμώνα, προσπαθώντας πάλι να αποφύγουμε τα μεγάλα αστικά κέντρα.