Robert Wilson: Ελάχιστοι ηθοποιοί ξέρουν να σταθούν στην σκηνή!

Ο έμπειρος και πρωτοποριακός Αμερικανός σκηνοθέτης με αυτή του τη δήλωση ήθελε να τονίσει πόσο σημαντικός είναι ο τρόπος που στέκεσαι επί σκηνής. Στη συνέντευξη τύπου που έδωσε στο Εθνικό Θέατρο, για την παράσταση Οδύσσεια, που σκηνοθετεί, εξήγησε ότι το πώς στέκεται ένας ηθποιός αποτελεί βασικό κριτήριο, για τον τρόπο με τον οποίο κάνει το κάστινγκ. Επίσης, δήλωσε ότι τον ενδιαφέρει ο άνθρωπος πίσω από τον ηθοποιό. Άλλωστε, όπως εξήγησε, ο θεατής δεν θα πάει στο θέατρο να δει τη Λυδία Κονιόρδου, επειδή την ξέρει σαν σπουδαία ηθοποιό, αλλά και για να δει τη Λυδία Κονιόρδου σαν άνθρωπο. Ή, πάμε στον κινηματογράφο να δούμε την Elizabeth Taylor, είτε παίζει την Κλεοπάτρα, είτε κάποιον άλλο ρόλο, για να δούμε την Elizabeth Taylor.

Ένας βαθιά συναισθηματικός άνθρωπος, ο Wilson, όπως φάνηκε και από την συνέντευξή του, στην οποία συχνά βούρκωνε, ενθυμούμενος ιστορίες από το παρελθόν του, που του ασκούσαν κάποια σημαντική συναισθηματική επίδραση, εξηγεί με παραστατικότητα το θεατρικό όραμά του. Όπως εξήγησε, δουλεύει στις πρόβες απομονώνοντας το οπτικό κομμάτι της παράστασης από το ακουστικό. Πρώτα στήνει την παράσταση του σαν να είναι βουβή, ώστε να προσέξει με λεπτομέρεια τις εικόνες. Στη συνέχεια, βάζει το κείμενο και τη μουσική. Κι όταν θέλει να δουλέψει το λόγο των ηθοποιών, κλείνει τα φώτα, για να συγκεντρωθεί μόνο στον ήχο. Κι όπως υπογράμμισε, η πρόκληση γι’ αυτόν είναι η εξής: “Ό,τι βλέπω επί σκηνής με βοηθάει να ακούσω καλύτερα το κείμενο, από ό,τι αν το ακούω με κλειστά τα μάτια;”

Για την παράσταση αυτή καθεαυτή και την Οδύσσεια, δήλωσε ότι από καιρό ήθελε να έρθει στην Ελλάδα και ότι το έργο που ανεβάζει εστιάζει στο ταξίδι στο φανταστικό και είναι ένα θέατρο φόρμας. Δεν έχει καμία σχέση με μια νατουραλιστική ή ψυχολογική προσέγγιση, ξεκαθαρίζει ευθύς εξαρχής ο σκηνοθέτης, ενώ καλεί τους γονείς να φέρουν και τα παιδιά τους στην παράσταση. Παράλληλα, ο Wilson θεωρεί ότι η Οδύσσεια είναι ένα μεγάλο έργο, γεμάτο από χρόνο και ανοιχτό σε πάρα πολλές αναγνώσεις. Και τα μεγάλα έργα, όπως η Οδύσσεια ή ο Άμλετ, τον οποίο χαρακτηρίζει το μεγαλύτερο έργο όλων των εποχών, είναι ανεξάντλητα, γιατί είναι γεμάτια ιδέες. Και αναλύοντας τις ιδέες αυτές, δημιουργούνται νέες ιδέες και αυτό δεν τελειώνει ποτέ. Επίσης, όπως στο θέατρο του Brecht, έτσι και στο δικό του θέατρο, θέλει όλα τα στοιχεία της παράστασης, (σκηνικά, ηθοποιοί, φωνή, μουσική κτλ) να είναι απολύτως ισοδύναμα. 
  
Ο Robert Wilson, ένας από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες του κόσμου, εμπνέεται από το ομηρικό έπος και δημιουργεί με έλληνες ηθοποιούς μια πρωτότυπη παράσταση στην ελληνική γλώσσα για το Εθνικό Θέατρο (συμπαραγωγή με το Piccolo Teatro του Μιλάνου).

Η Οδύσσεια του Ομήρου είναι ένα εμβληματικό αριστούργημα που αφηγείται με τρόπο μοναδικό την πορεία του ανθρώπου προς τις ρίζες του αλλά και προς την ίδια την ύπαρξή του. Ο Οδυσσέας μετά τον πόλεμο της Τροίας ξεκινά το ταξίδι της επιστροφής στην πολυαγαπημένη του Ιθάκη διασχίζοντας τη θάλασσα της Μεσογείου από το Αιγαίο Πέλαγος έως τα παράλια της Αφρικής, την Αδριατική και το Ιόνιο Πέλαγος. Με τους συντρόφους του στην αρχή και μόνος στη συνέχεια θα βρεθεί αντιμέτωπος με δοκιμασίες και εμπόδια σχεδόν ανυπέρβλητα, με τη μανιασμένη θάλασσα, με ναυάγια, με θεούς, ανθρώπους και μυθικά τέρατα. Πολυμήχανος και επινοητικός, θα ξεπεράσει όλα τα εμπόδια και θα καταφέρει να επιστρέψει στον τόπο του και να ξαναβρεί τη ζωή του.

Η Οδύσσεια, που θα παρουσιαστεί στην Αθήνα και στο Εθνικό Θέατρο από τις 26 Οκτωβρίου έως τον Μάρτιο του 2013, θα μεταφερθεί στη συνέχεια για τρεις εβδομάδες στο Piccolo Teatro του Μιλάνου. Όπως δήλωσε ο διευθυντής του Εθνικού θεάτρου Γιάννης Χουβαρδάς, στην συνέντευξη τύπου, ήδη το 40% των εισιτηρίων στο ιταλικό θέατρο έχουν προπωληθεί. Επίσης, γίνονται συζητήσεις, προκειμένου να ταξιδέψει η συγκεκριμένη παράσταση και σε άλλους προορισμούς του εξωτερικού ταξιδεύοντας την χώρα μας και τον πολιτισμό μας σε ολόκληρο τον κόσμο.

Η προπώληση εισιτηρίων έχει αρχίσει.

Η ταυτότητα της παράστασης Οδύσσεια που ανεβαίνει στο Εθνικό Θέατρο.

Σύλληψη, Σκηνοθεσία, Σχεδιασμός σκηνικού, Σχεδιασμός φωτισμών: Robert Wilson
Κείμενο: Simon Armitage
Δραματουργία: Wolfgang Wiens
Συνεργάτες σκηνοθέτες: Ann-Christin Rommen / Tilman Hecker
Σχεδιασμός κοστουμιών: Yashi Tabassomi
Συνεργάτης – Σχεδιασμός σκηνικού: Stephanie Engeln
Μουσική επίβλεψη: Hal Willner
Συνεργάτης σχεδιαστής φωτισμών: Scott Bolman

Μετάφραση κειμένου στα ελληνικά – Δραματολογική υποστήριξη: Γιώργος Δεπάστας
Μουσική – πιάνο: Θοδωρής Οικονόμου
Σχεδιασμός ήχου: Studio 19 – Κώστας Μπώκος, Βασίλης Κουντούρης
Βοηθός σκηνοθέτη: Νατάσα Τριανταφύλλη
Βοηθός σκηνογράφου: Μαρία Τσαγκάρη
Βοηθός ενδυματολόγου: Βασιλική Σύρμα

Τα σκηνικά και τα κοστούμια κατασκευάστηκαν στα εργαστήρια του Piccolo Teatro di Milano.

Παίζουν: Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης, Θανάσης Ακκοκαλίδης, Γιώργος Γλάστρας, Ζέτα Δούκα, Σταύρος Ζαλμάς, Μαριάννα Καβαλιεράτου, Λυδία Κονιόρδου, Αλεξάνδρος Μυλωνάς, Μαρία Ναυπλιώτου, Βίκυ Παπαδοπούλου, Λένα Παπαληγούρα, Άκης Σακελλαρίου, Γιώργος Τζαβάρας, Αποστόλης Τότσικας, Νικήτας Τσακίρογλου, Γιωργής Τσαμπουράκης, Κοσμάς Φοντούκης.

Πρεμιέρα: Παρασκευή, 26 Οκτωβρίου 2012

Γιώργος Σμυρνής