Στον συνθέτη που σφράγισε με το έργο του τη μεταπολεμική ελληνική πραγματικότητα και που πραγματοποιώντας έναν μοναδικό και υποδειγματικό συγκερασμό τεχνοτροπιών, με ελληνικό και συγχρόνως διεθνές χαρακτήρα «ταξίδεψε την Ελλάδα» σε όλο τον κόσμο, στον σπουδαίο συνθέτη που η μουσική του επίδραση ανιχνεύεται από την τάση του έντεχνου που κυριάρχησε και συνεχίζει να κυριαρχεί, στον Μάνο Χατζιδάκι, είναι αφιερωμένες οι δύο μουσικές βραδιές του Διονύση Σαββόπουλου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.
Κείμενα-Ερμηνεία: Διονύσης Σαββόπουλος
Παίζουν οι μουσικοί:
Τάκης Φαραζής, Γιώτης Κιουρτσόγλου, Γιάννης Αναστασάκης , Καλλίστρατος Δρακόπουλος , Θύμιος Παπαδόπουλος , Βάσω Δημητρίου
Παιδική Χορωδία του Σπύρου Λάμπρου
Διδασκαλία χορωδίας: Βασίλης Χατζηνικολάου
Ορχήστρα Νυκτών Εγχόρδων Δήμου Πατρέων
Μουσική διεύθυνση: Φαίδρα Γιαννέλου
Ο ίδιος ο Σαββόπουλος σημειώνει για αυτές τις βραδιές:
Ακούς ένα τραγούδι του Χατζιδάκι· τελειώνει και νιώθεις μέσα σου ευγενέστερος.
Γιατί ξεπλένει από μέσα μας κάθε ευτέλεια, ανελευθερία και λαϊκισμό, δικό μας ή των άλλων, αδιάφορο.
Υπάρχει κάτι σαν κορυφαία πράξη αντίστασής μέσα σ’ αυτά τα αγαπημένα κομμάτια. Σαν γλυκό φως στο σκοτάδι, που μας κάνει πιο ταπεινούς, δηλαδή πιο ικανούς για την αμοιβαία, επιτέλους, συγχώρεση.
Έζησε και εργάστηκε σκληρά, με συνείδηση καταγωγής, ελεύθερο φρόνιμα, γενναιοδωρία και αυστηρότητα αληθινού μάγκα κι ανατολίτη.
Έτσι και μόνον έτσι κατέκτησε κάποτε την οικουμένη και εξασφάλισε τη θέση του στην Ευρώπη, με χαρακτηριστική άνεση, σαν παιδί. Σαν Έλληνας.
Μου λείπει φριχτά μέσα στη κρίση. Έχω βέβαια τις ηχογραφήσεις του αλλά, τόσα χρόνια συνεχώς, δε μου αρκεί πια μόνον να τις ακούω, θέλω να τα πω κι εγώ αυτά τα τραγούδια, ιδίως τώρα κι ας μη διαθέτω την φωνή που θα προτιμούσε ο Μάνος.
Συμμερίζεστε άραγε κι εσείς αυτό το συναίσθημα;
Διονύσης Σαββόπουλος
