Mistero Buffo του Ντάριο Φο στο θέατρο Θησείον
Το καυστικά σατιρικό σπονδυλωτό έργο του ιταλού νομπελίστα Ντάριο Φο, Mistero Buffo είναι η πρώτη δουλειά της νεοσύστατης ομάδας Επτάρχεια του σκηνοθέτη Θωμά Μοσχόπουλου με τους μόνιμους συνεργάτες του, ηθοποιούς Αννα Καλαϊτζίδου, Αννα Μάσχα, Κώστα Μπερικόπουλο, Αργύρη Ξάφη, Θάνο Τοκάκη, Γιώργο Χρυσοστόμου σε συμπαραγωγή με τη Λυκόφως.
Η ομάδα Επτάρχεια παρουσιάζει στο Θησείον, ένα θέατρο για τις τέχνες το Mistero Buffo (1969) ακριβώς με τον τρόπο που επιθυμεί και ο ίδιος ο συγγραφέας του, χωρίς σκηνικά, κοστούμια, φωτισμούς. Ο Ντάριο Φο μεταγράφει τις εμβόλιμες κωμικές σκηνές των μεσαιωνικών λειτουργικών δραμάτων στα κείμενα που του χάρισαν το βραβείο Νόμπελ, όπου το θείο και το ανθρώπινο δράμα ξαναδιαβάζονται με τραγικωμικό τρόπο και με έντονο κοινωνικοπολιτικό σχόλιο και καυστική αντιεξουσιαστική σάτιρα. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι το συγκεκριμένο έργο έχει μεταφραστεί σε 30 διαφορετικές γλώσσες και έχει παρουσιαστεί σε όλον τον κόσμο με μεγάλη επιτυχία. Κάθε παράσταση θα περιλαμβάνει διαφορετικές σκηνές, καθώς ο αριθμός των σκηνών είναι τόσο μεγάλος που δεν μπορούν να παρουσιαστούν σε μία μόνο παράσταση.
Διαβάστε την κριτική μας για την παράσταση
Μετάφραση – Σκηνοθεσία: Θωμάς Μοσχόπουλος
Παίζουν οι ηθοποιοί: Αννα Καλαϊτζίδου, Αννα Μάσχα, Κώστας Μπερικόπουλος, Αργύρης Ξάφης, Θάνος Τοκάκης, Γιώργος Χρυσοστόμου
Συμπαραγωγή της ομάδας Επτάρχεια με τη Λυκόφως του Γιώργου Λυκιαρδόπουλου
ΗΜΕΡΕΣ & ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ
Δευτέρα, Τρίτη: 21:00
Παρασκευή: 23:30
Κυριακή: 21.30
Από το θρησκευτικό δράμα στο Mistero Buffo του Ντάριο Φο
Στα τέλη της δεκαετίας του 60 ο Ντάριο Φο, γνωστός κωμικός ηθοποιός και συγγραφέας στην Ιταλία αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη, παρουσίασε στο ευρύ κοινό της χώρας του ένα δείγμα θεατρικής δουλειάς που κατάφερνε να συνδυάσει με έναν μοναδικό τρόπο τη θεατρική παράδοση με το σύγχρονο κοινωνικοπολιτικό σχόλιο, το ριζοσπαστικό πνεύμα της εποχής του με τις ρίζες του θεάτρου. Τα κείμενα του εγχειρήματος αυτού που είχε τον τίτλο Mistero Buffo του χάρισαν αρκετά χρόνια αργότερα το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας.
Τι είναι λοιπόν το Mistero Buffo; Ο τίτλος στα ιταλικά σημαίνει «Κωμικό Μυστήριο» και λέγοντας μυστήριο εννοείται το ιερό δρώμενο, το θρησκευτικό ιερό δράμα του καθολικού κυρίως μεσαίωνα. Ο Φο συνέλεξε μερικές από τις πιο ενδιαφέρουσες και χαρακτηριστικές κωμικές σκηνές που αποτελούσαν αναπόσπαστο μέρος των εν λόγω ιερών δραμάτων και τις ξανάγραψε μετουσιώνοντας τις μπουφόνικες αυτές στιγμές σε αριστουργήματα προφορικού λόγου και σατιρικής ποίησης που εκμηδενίζουν χρονικές και ιδεολογικές αποστάσεις.
Τα «Μυστήρια» του μεσαίωνα παρουσίαζαν σκηνές από τα Πάθη ή σκηνές από μαρτύρια Αγίων ή και σκηνές από την Παλαιά Διαθήκη, άλλοτε μπροστά σε καθεδρικούς, άλλοτε σε παραπήγματα που στήνονταν σε κυκλική ή ημικυκλική διάταξη τις ημέρες των θρησκευτικών γιορτών και πανηγύρεων σε πλατείες μεγάλων μεσαιωνικών πόλεων ή τέλος με τη μορφή λιτανείας πάνω σε κάρα, όπου μια αλληλουχία σκηνών δημιουργούσε έναν αφηγηματικό κύκλο και ενδυνάμωνε την πίστη του λαϊκού κοινού, το οποίο ήταν κατά βάση αγράμματο και δεν μπορούσε να έχει άμεση πρόσβαση στις γραφές. Η θεατρική γλώσσα λοιπόν ψυχαγωγούσε και ταυτόχρονα δίδασκε.
Στη σειρά αυτών των σκηνών υπήρχαν και μερικές κωμικές παρεμβολές για να αποφορτίσουν τη δραματική ένταση που είχε προκληθεί και οι οποίες λειτουργούσαν αντιστικτικά προκαλώντας εν τέλει ακόμη μεγαλύτερη συγκίνηση. Τις κωμικές αυτές σκηνές τις αναλάμβαναν οι πολύ αγαπητοί στο λαϊκό κοινό γελωτοποιοί.
Το φαινόμενο της πνευματώδους πνευματικότητας των μεσαιωνικών σατιρικών/ ιερών σκηνών έπρεπε να περιμένει την ιδιοφυή γραφή του Ιταλού Νομπελίστα για να ξαναδεί το φως στις θεατρικές σκηνές του Δυτικού και όχι μόνο κόσμου. Οι ήρωες των σκηνών του Φο είναι οι απλοί άνθρωποι που ζουν πλάι στο θαύμα, είναι οι θεατές του Θείου Δράματος και παραμένουν ταλαίπωρα πλάσματα που αγωνίζονται να κατανοήσουν τα όρια της ανθρώπινης τραγικωμικής υπόστασής τους η οποία συγκρινόμενη με την ιδανική εκείνη φύση του Θεανθρώπου καταδεικνύεται σπαρακτικά ευάλωτη έτσι που τελικά δεν ξέρεις αν τα δάκρυα που σου προκαλούν αυτά τα «ανθρωπάκια» είναι δάκρυα γέλιου ή συγκίνησης που προκαλείται καθώς αναγνωρίζεις οικείες αδυναμίες. Στις ανατρεπτικές δεκαετίες του ’60 και του ’70 ο Ντάριο Φο έκανε τη σάτιρά του όπλο πολιτικής συνειδητοποίησης μέσω της θεατρικής πράξης και της ποίησης. Η λαϊκότητα του θεάματος που ευαγγελίζεται μακράν απέχει από το λαϊκισμό που συχνά συγχέεται με τη σάτιρα.
Στα τέλη της δεκαετίας του εβδομήντα η Ιταλική Κρατική τηλεόραση αποφάσισε να μαγνητοσκοπήσει το Mistero Buffo ερμηνευμένο από τον ίδιο τον Φο. Η Παπική εκκλησία αντέδρασε έντονα και ζήτησε να απαγορευτεί η προβολή. Ο Φο ζήτησε να μην καταδικάσουν το έργο του πριν το δουν. Έτσι ζήτησε από μια επιτροπή καρδιναλίων να παρακολουθήσει τις μαγνητοσκοπημένες σκηνές. Οι καρδινάλιοι δεν κατάφεραν να συγκρατήσουν τα γέλια τους και η προβολή των επεισοδίων έγινε κανονικά.
Ο Ντάριο Φο παρουσιάζει στην Ιταλία (αλλά και ανά τον κόσμο) ο ίδιος ακόμη και σήμερα το έργο του αυτό με τον ιδιότυπο γεμάτο αυτοσχεδιασμούς τρόπο του. Οι σκηνές που έχει γράψει είναι πάνω από όσες μπορούν να συμπεριληφθούν σε μια θεατρική βραδιά. Συνοδεύονται πάντα από έναν πρόλογο όπου ο θεατής εισάγεται στην υπόθεση και σε κάποια ιστορικά χαρακτηριστικά και πληροφορίες σημαντικές για την παρακολούθηση των σκηνών και τις πιο πολλές φορές ένας ηθοποιός παίζει όλους τους ρόλους που εμφανίζονται σε κάθε σκηνή. Δεν υπάρχουν σκηνικά, κοστούμια, φωτισμοί παρά μόνο η τέχνη του ηθοποιού στον ταπεινό θρίαμβό της.
Το έργο έχει παρουσιαστεί σε όλον τον κόσμο με μεγάλη επιτυχία. Στην παράσταση στο Θησείον οι σκηνές που θα παρουσιάζονται δεν θα είναι οι ίδιες κάθε βράδυ καθιστώντας την κάθε βραδιά μοναδική.
