Ρουμπίνη Μοσχοχωρίτη: Σκηνοθετεί τις “γυναίκες του Καίσαρα” αναζητώντας πάντα το “διαφορετικό”
Πώς μπορεί να νιώθει μια γυναίκα που ζει δίπλα σε έναν ισχυρό άνδρα; Πώς υιοθετεί τον τρόπο ζωής του, πώς επηρεάζεται από τις επιλογές του, πώς αντιμετωπίζει διαφορετικά τη σχέση και το γάμο, αλλά κυρίως πώς διαχειρίζεται την εμπλοκή του σε θέματα εξουσίας; Αυτά τα ερωτήματα διερευνά η παράσταση “Ιούλιος Καίσαρας: Scripta Femina”, από την ομάδα ΑΝΙΜΑ, με πρωταγωνίστριες της ιστορίας την Καλπουρνία, σύζυγο του Καίσαρα, την Σερβηλία, μητέρα του Βρούτου και ερωμένη του Καίσαρα, και την Πορκία, σύζυγο του Βρούτου. Συναντήσαμε την ομάδα σε μία πρόβα της και είχαμε την ευκαιρία να συνομιλήσουμε με την σκηνοθέτιδα της παράστασης, Ρουμπίνη Μοσχοχωρίτη, ζητώντας να μάθουμε τι προκλήσεις αντιμετωπίζει μια ομάδα όπως η ΑΝΙΜΑ, που ανεβάζει μη-mainstream παραγωγές, σε μια δύσκολη εποχή για καλλιτέχνες, όπου το do-it-yourself από δυνατότητα έγινε αναγκαιότητα.Συνέντευξη στην Αργυρώ Σταυρίδη
Ποιο θα λέγατε πως είναι το κοινό μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζετε σε κάθε νέα σας παραγωγή;
Πριν απαντήσω στην ερώτησή σας, θα ήθελα αρχικά να τονίσω ότι αυτό το οποίο έχει την μεγαλύτερη σημασία είναι για ποιο λόγο κάνει κάποιος θέατρο. Αν κάνεις θέατρο εκφράζοντας κάποια βαθύτερη ανάγκη σου, τότε τα προβλήματα που υπάρχουν, γιατί φυσικά και υπάρχουν πολλά, τα αντιμετωπίζεις, με μεγαλύτερη αισιοδοξία και διάθεση να τα προσπεράσεις. Παρόλα αυτά το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει κανείς κάνοντας θέατρο στην Ελλάδα, ειδικά οι ομάδες που δεν έχουν εξασφαλίσει μόνιμη χρηματοδότηση, είναι ότι η υποκριτική τέχνη γενικά αντιμετωπίζεται ως “ερασιτεχνική απασχόληση”. Επειδή δεν υπάρχουν χρήματα, οι ηθοποιοί, σκηνοθέτες, σκηνογράφοι και όσοι άλλοι εμπλέκονται σε μία παράσταση, δεν μπορούν να ζήσουν από το επάγγελμά τους, με αποτέλεσμα να πρέπει να κάνουν πολλά πράγματα μαζί για να επιβιώσουν. Με αυτό τον τρόπο δεν μπορούν να είναι πλήρως αφοσιωμένοι στην τέχνη τους και όλα λειτουργούν, είτε στο περίπου, είτε από το περίσσευμα ψυχής που κανείς διαθέτει. Σκεφτείτε μάλιστα ότι αυτά συνέβαιναν πριν την κρίση, τώρα με την κρίση, τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα. Επιπλέον, το πιο σοβαρό πρακτικό πρόβλημα που σχετίζεται με το οικονομικό, είναι το θέμα της παραγωγής. Επιχορηγήσεις δεν υπάρχουν, οι χορηγοί είναι πια ελάχιστοι, και έτσι στερείται η δυνατότητα στις ομάδες που πραγματικά πειραματίζονται θεατρικά, να παράξουν έργο. Επειδή δεν υπάρχει συγκεκριμένη παραγωγή που οργανώνει κάθε παράσταση, όπως στο εξωτερικό, οι συνθήκες μέσα στις οποίες δουλεύουν οι περισσότερες ομάδες είναι πρόχειρες και ευκαιριακές, και αυτό δεν επιτρέπει να ξεχωρίσουν οι ομάδες που κάνουν πραγματικά καλή και προσεγμένη δουλειά. Γιατί τέτοιες ομάδες υπάρχουν και μάλιστα είναι αυτές που παρέχουν πραγματικό πεδίο πειραματισμού στο θεατρικό γίγνεσθαι της Ελλάδας. Ωστόσο δεν πρέπει να γκρινιάζουμε, -εμένα δεν είναι καθόλου στο χαρακτήρα μου- , και άρα πρέπει να προσπαθούμε με τα μέσα που διαθέτουμε να κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε και να προωθούμε την δουλειά μας, ακόμα και με κόπο ψυχής.
Συγκεκριμένα η προετοιμασία του “Ιούλιος Καίσαρας: Scripta Femina” πώς κύλησε;
Για τους παραπάνω λόγους, προσπάθησα να προσέξω ιδιάιτερα την παράσταση, βάζοντας κάποιους συγκεκριμένους στόχους. Πρώτον, κάναμε πρόβες για ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, στο οποίο οι ηθοποιοί, προς τιμήν τους, δεσμεύτηκαν και αγόγγυστα ακολούθησαν τη διαδικασία. Δεύτερον, κάναμε μια πολύ μεγάλη θεατρολογική έρευνα για να καταλήξουμε στη δραματουργία του κειμένου. Οι ηθοποιοί στην παράσταση αυτή ήταν και δημιουργοί, -ήταν στη διαδικασία δημιουργίας του κειμένου- και έτσι ένιωσαν την παράσταση δική τους. Οι ηθοποιοί είναι όλοι μορφωμένοι άνθρωποι, και πολιτικά όντα με άποψη, πράγμα εξαιρετικά χρήσιμο στην συγκεκριμένη παράσταση αλλά και στο θέατρο γενικά, κατά τη γνώμη μου. Επιπλέον, το κείμενο της παράστασης το εκδώσαμε και το συμπεριλάβαμε στο πρόγραμμα, ώστε να αποτελεί ένα ντοκουμέντ, προσεγμένης και επίπονης εργασίας.
Τα τελευταία χρόνια παρατηρείτε να έχει αλλάξει κάτι -θετικά ή αρνητικά- αναφορικά με το ενδιαφέρον του κοινού για το “εναλλακτικό” θέατρο;
Δεδομένων των οικονομικών δυσκολιών, όπως είπα και πριν, οι συνθήκες είναι πιο δύσκολες, ωστόσο η φετινή χρονιά, όπως έχει αρχίσει, δείχνει ότι το κοινό έχει στραφεί πιο πολύ στο θέατρο από ό,τι στο παρελθόν και το στηρίζει. Αυτό είναι κάτι εξαιρετικά ευχάριστο και ελπιδοφόρο γιατί μας δίνει τη δύναμη να συνεχίσουμε.
Θα λέγατε ότι συνεχίζετε με την ίδια όρεξη όπως όταν ξεκινήσατε; Έχουν αλλάξει καθόλου οι στόχοι σας ως ομάδας;
Παρόλο που αυτή τη στιγμή, βρισκόμαστε στην αρχή της παράστασης, και δεν ξέρουμε το αποτέλεσμα της παραγωγής, η αλήθεια είναι ότι στην ομάδα Anima έχουμε προβληματιστεί για το πώς συνεχίζουμε και με ποιους όρους. Η όρεξη και η προσπάθεια είναι δεδομένa, αλλά υπάρχει μεγαλύτερη αγωνία για τις επιλογές που κάνουμε κάθε φορά. Νιώθουμε ότι πρέπει να λάβουμε και άλλα δεδομένα υπόψη μας, εκτός της ανάγκης μας για έκφραση και δημιουργία. Για παράδειγμα, προσπαθούμε να βρούμε ένα πρωτότυπο κείμενο που να ελκύσει το ενδιαφέρον του κοινού, η παράσταση να είναι και αυτή πρωτότυπη, και γενικά να κάνουμε κάτι διαφορετικό, που να ακολουθεί και να εξελίσσει και τις ίδιες τις συνθήκες που διατρέχουν το θέατρο, την κάθε περίοδο.
Αναλυτικές πληροφορίες για την παράσταση “Ιούλιος Καίσαρας: Scripta Femina”, εδώ
Διαβάστε την κριτική μας για την παράσταση, εδώ
