Η… Mad πλευρά ενός αντισυστημικού καλλιτέχνη

Από την ηλικία των 16 ετών ενεργοποιήθηκε καλλιτεχνικά, όντας μέλος του συγκροτήματος «Βαβυλώνα», ενός low bap συγκροτήματος που μεταξύ άλλων στοχοποιούσε τους βολεμένους της ελληνικής μουσικής και όσους παρήγαγαν «εύπεπτο» στίχο προκειμένου να κάνουν πωλήσεις και να καταλήξουν «πόρνες στο κόκκινο χαλί».

«Τον είδε να σκρατσάρει, τον είδε να μιξάρει, τον είδε με τους φλώρους να σαλτάρει», αναφέρουν οι στίχοι του τραγουδιού «Θηρίο» από τους Βαβυλώνα. Μμμμ…

Το ίδιο πρόσωπο κάποια χρόνια μετά διασκεύασε το «Γλύκα – Γλύκα» της… αντισυστημικής Κέλυς Κελεκίδου, αφιερώνοντας της τον στίχο «Θηρίο είμαι κι εσύ μοιάζεις όνειρο, μια νεράιδα με βλέμμα παμπόνηρο. Βλέπω πως είναι ο χορός σου καυτός, όλα για σένα κερασμένα ασφαλώς, η εμφάνιση σου φέρνει σοκ, όλοι στο μαγαζί παθαίνουν αμόκ». Μεστός στίχος, που φυσικά δεν απευθύνεται σε ανθρώπους που χοροπηδάνε σε μπουζουκοτραπέζια με τα γαρύφαλλα στα χέρια. Στη συνέχεια βέβαια μπαίνει το ρεφρέν με τα κλαρίνα να σολάρουν και τα δωδεκάποντα να φέρνουν γύρες στην πίστα, αλλά το hip hop στοιχείο κάνει αισθητή την παρουσία του…

Μα είναι κακό να δηλώνεις κατά του συστήματος και μετά να τρέχεις από πίσω του; Όσοι αδαείς απαντήσουν «ναι», έχουν «Μαύρα Μεσάνυχτα», καθώς «η σκιά του ποντικιού στον τοίχο μοιάζει λιοντάρι» και μια τόσο επιτυχημένη μεταφορά δεν θα μπορούσε παρά να αποτελέσει σημείο αναφοράς στην επαγγελματική πορεία του καλλιτέχνη.

Είναι απέναντι από το σύστημα εκπόρνευσης του ελληνικού τραγουδιού και το αποδεικνύει συνεργαζόμενος με την επίσης αντισυστημική Μαρία Ιακώβου, που φήμες την θέλουν να κρατάει ομπρέλα όταν αδειάζουν στο κεφάλι της πιατέλες με λουλούδια, ώστε να καταστήσει σαφές ότι δεν είναι μέρος του lifestyle των μουζουκομάγαζων όπου εμφανίζεται συνέχεια.

«Στάθηκε και είδε τριγύρω από την κοιλιά του, σαν άρχοντας καμάρωνε συνέχεια τα κιλά του, το χάρισμα εκτός από την μαγκιά του, του το χε πλέξει ο Θεός για φορεσιά του», δήλωνε ως μέλος των Βαβυλώνα, γνωστοποιώντας πως δεν έχει κανένα πρόβλημα με τα παραπανίσια του κιλά, γιατί αυτό που μετράει σε έναν καλλιτέχνη είναι η ψυχή του.

Ο ίδιος βέβαια έκανε αργότερα εγχείρηση για να απαλλαγεί από τα περιττά κιλά του και κάποιοι κακεντρεχείς έσπευσαν να πουν ότι είχε ως στόχο να μπορεί να δίνει το παρών πιο συχνά σε… μαϊντανοεμφανίσεις γνωστού μουσικού καναλιού. Εμείς όμως, οι θαυμαστές του Κώστα Δράκουλα δεν είμαστε… Mad για να πιστέψουμε κάτι τέτοιο… Απλά ο Θεός έκανε κάποιο λάθος με το νούμερο της φορεσιάς και το «Θηρίο» προσαρμόστηκε σε αυτή για να χωράει.

Απόφαση – ορόσημο στην καριέρα του είναι η συνεργασία με το label του family (Going Through και λοιποί ευεργέτες του στίχου με νόημα) , όπου επιτέλους του ανοίγει το δρόμο να συνεργαστεί με καλλιτέχνες του διαμετρήματος του… Μεγάλη επιτυχία είναι αναμφίβολα το «Γουστάρω τα κορίτσια που έχουνε βίτσια», όπου μας μεταφέρει στην εποχή της παιδικής αθωότητας με το θάρρος και ψέμα (οι γλώσσες, το γυμνό και τα σωματικά υγρά αναφέρονται ως αλληγορία), ενώ προσπαθεί να προωθήσει και το γυναικείο ποδόσφαιρο, με τα κορίτσια που κάνουνε «ψαλίδια», δείχνοντας πως στηρίζει ον ερασιτεχνικό αθλητισμό… Ας μην ξεχνάμε πως ένας πολέμιος του σάπιου κατεστημένου στηρίζει τις ερασιτεχνικές προσπάθειες.

Ο Κώστας Δράκουλας ανοίγει τα φτερά του για μια νέα αρχή και η συνεργασία με την Ελένη Φουρέιρα, μια καλλιτέχνιδα με τραγούδια πρωτότυπα ( Άσε με, Άσε με μαζί σου εγώ να ζήσω, Άσε με, Άσε με να σε γνωρίσω, Άσε με, Άσε με να σε κερδίσω, σε έχω ερωτευτεί) δείχνει μέχρι που μπορεί να φτάσει το μέγεθος (ακόμα και μετά την εγχείρηση) του καλλιτέχνη.

«Έλα, μην το σκέφτεσαι, μην αντιστέκεσαι, τι σε νοιάζει, μην φοβάσαι που μαζί μου μπλέκεσαι. Μου αρέσει τόσο που σαν παιδάκι χαίρεσαι κι όταν σε κοιτάω κοκκινίζεις σαν να ντρέπεσαι», αναφέρουν μεταξύ άλλων οι στίχοι του καλλιτεχνικού πονήματος…

Ας ελπίσουμε η καλπάζουσα πορεία του Κώστα Δράκουλα προς την κορυφή των Mad (με την καλή έννοια) επιτυχιών να έχει συνέχεια, καθώς όλοι χρειαζόμαστε ένα καλλιτεχνικό «Θηρίο» που θα χαράξει τον δρόμο…

Ορέστης Βέλμαχος