Είσαι σκοπός και γύρω σου χορεύουν τσοπανόσκυλα –Γκέι μπαρ Ολοκαύτωμα!

Η παράσταση βασίζεται σε κείμενα του Θεσσαλονικιού λογοτέχνη Γιώργου Ιωάννου. Την θεατρική τους προσαρμογή ανέλαβε ο σκηνοθέτης Γιάννης Σκουρλέτης. Η σύνθεση του Σκουρλέτη θυμίζει κάτι ανάμεσα σε σκοτεινό εσωτερικό μονόλογο και σε αλληγορία, που συνδέει και διαπλέκει ιστορικά συμβάντα, όπως η σφαγή των Εβραίων της Θεσσαλονίκης επί Κατοχής, την κρεατοφαγία των αθώων πουλερικών, τις αγωνίες και τα αισθήματα ενοχής που υφίσταται ένας ομοφυλόφιλος και η δύσκολη σχέση με την μητέρα- που ανάγεται και σε φροϋδικό τοτέμ. Επίσης, υπάρχει ερωτισμός θηλυκός κι αρσενικός, μπαρ και γκέι μπαρ, ταξίδι από το κοτέτσι σε αστικά περιβάλλοντα… Όλα αυτά σε μια γλώσσα ποιητική και αρκετά αφαιρετική.

Οι τρεις ηθοποιοί είναι έγκλειστοι στο κοτέτσι τους, το οποίο έχει ένα κρεβάτι και μια καρέκλα. Επειδή η παράσταση συνδυάζει πάρα πολλά θέματα, βασίζεται πολύ στην σύμβαση και στην απαγγελία. Ο θεατής καλείται να ταξιδέψει στα μαρτύρια μίας κότας που σφάζεται, στα μαρτύρια Εβραίων που κλείνονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, στο εσωτερικό μαρτύριο ενός ομοφυλόφιλου που προσπαθεί να κρύψει από την μητέρα του την ιδιαιτερότητά του. Όλα αυτά σε έναν συνδυασμό πεζογραφίας, ποιητικής γλώσσας, θεατρικής γλώσσας, τραγουδιού και σκηνογραφίας.

Από τους ηθοποιούς καλός είναι ο Στράτος Τζώρτζογλου, ο οποίος δίνει μια τολμηρή ερμηνεία. Ενίοτε παριστάνει κάτι που μοιάζει με φάντασμα και ενίοτε έναν ομοφυλόφιλο τραβεστί που βρίσκεται σε πόλεμο με τον εαυτό του και την μητέρα του. Και η Λένα Δροσάκη, σε κίνηση και σε ένταση ερμηνείας, τα πηγαίνει αρκετά καλά, ενώ δεν εντυπωσιάζει ο τρίτος ηθοποιός, ο Ιούλιος Τζιάτας.Αυτός, έχει αναλάβει και το τραγουδιστικό κομμάτι αλλά δεν θα έλεγα ότι έχει υψηλές φωνητικές ικανότητες.

Η παράσταση είναι ενδιαφέρουσα και φτάνει σε βάθη ψυχολογικά περισσότερο. Όμως, συνδυάζει πολλά διαφορετικά στοιχεία, που δύσκολα μπορεί κανείς να τα ταυτίσει. Υπάρχουν γέφυρες ανάμεσα στον κοινωνικό ρατσισμό που βιώνει ένας ομοφυλόφιλος και τον ρατσισμό των Εβραίων, αλλά δεν είναι ισοδύναμα τα μεγέθη. Ίσως όμως η εσωτερίκευσή τους και το μεταφορικό βάρος που δίνει η λογοτεχνία να τα κάνει ισοδύναμα. Άλλωστε, όλα κινούνται κυρίως στο επίπεδο της ποιητικής αλληγορίας και της αφαίρεσης. Μέσα από την αλληγορία βγαίνει κι ένας αισθησιασμός, αλλά το βασικό απόσταγμα της θεατρικής πρότασης του Σκουρλέτη είναι σκοτάδι, απελπισία και καταρρακωμένοι ψυχισμοί.

Γενικά, η παράσταση προβληματίζει και ωθεί σε βαθύτερες σκέψεις, αλλά δεν ενθουσιάζει. Είναι τολμηρή, χωρίς όμως να προσπαθεί να προκαλέσει, ενώ συνδυάζει την ποιητική γλώσσα με θεατρικές εικόνες. Αλλά αυτό δεν γίνεται με την ίδια δύναμη σε όλη της την διάρκεια. Και πρόκειται για μια γλώσσα αρκετά κρυπτική, που οδηγεί σε ένα σκοτεινό καλλιτεχνικό δημιούργημα.

Γιώργος Σμυρνής

Από Πέμπτη έως Κυριακή στις 21:30. Στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης (Πειραιώς 206)
Τηλέφωνο 2103418550- Περισσότερα διαβάστε ΕΔΩ