Ulrike στο Bios- Η ζωή της Ούλρικε Μάινχοφ μέσα από θραύσματα

Η Ούλρικε Μάινχοφ είχε ακροαριστερή ιδεολογία. Δραστηριοποιήθηκε στην τρομοκρατική δράση με την ομάδα RAF (την γνωσή ως Μπάαντερ- Μάινχοφ, από τους Αντρέας Μπάαντερ και την Ούλρικε Μάινχοφ). Συνελλήφθη κατηγορούμενη για 4 ανθρωποκτονίες και άλλα κακουργήματα και πριν δικαστεί, βρέθηκε απαγχωνισμένη στο κελί της το 1976, με την επίσημη εκδοχή να μιλάει για αυτοκτονία.

Η παράσταση του Ακύλλα Καραζήση είναι μια ποιητική δημιουργία που προσπαθεί να εισέλθει στον εσωτερικό κόσμο της ηρωίδας, αλλά και στο κοινωνικό- ιδεολογικό υπόβαθρο της τρομοκρατίας, τη μουσική της εποχής. Συνάμα, είναι συγκινησιακά φορτισμένη, δίνοντας εικόνες μιας τραγικής ζωής, εστιάζοντας ιδίως στον απαγχωνισμό (με τον οποίο ξεκινούσε).

Δεν ξέρω αν αυτή η συγκίνηση απορρέει μόνο από μια προσπάθεια να καταδείξει η παράσταση το ψυχολογικό βάρος των άσχημων εμπειριών που κουβαλούσε μέσα της η Ούλρικε ή αποτελεί κι ένα ρέκβιεμ σε μια εποχή που πέρασε οριστικά- μια εποχή που εμφανίζεται να χαρακτηρίζεται από ιδεολογική φόρτιση, όσο και μια παιδικότητα σχετικά αφελή ή αθώα. Μάλλον και τα δύο.

Χρησιμοποιούνται μινιμαλιστικοί τρόποι αφήγησης και σκηνογραφίας. Ακόμα και η απαγγελία χρησιμοποιεί τον ψίθυρο. Η βασική πρόθεση είναι να υπαινιχθεί κάποια πράγματα, παρά να πάρει σαφείς θέσεις. Αποκτά βάθος, έχει ενδιαφέροντα σκηνοθετικά ευρήματα με πολύ απλά μέσα και αγγίζει ένα δύσκολο θέμα, χωρίς ιδεολογικές κραυγές και βάζοντας την καλλιτεχνική άποψη και την ευαισθησία προς τον άνθρωπο πάνω από ιδεολογικές ταυτίσεις. Η αφήγηση δεν είναι γραμμική, αλλά πιάνει μικρά κομμάτια από την ζωή της Μάινχοφ και ντοκουμέντα από την ζωή της.

Από την άλλη, όμως, κάπου έχασα το νόημα με τις πολλές αποσπασματικές αναφορές σε διανοούμενους και λογοτέχνες, την έντονη αφαίρεση και τους δυσνόητους συμβολισμούς. Οι εικόνες που χρησιμοποιήθηκαν δεν εναρμονίζονταν πάντα με το περιεχόμενο της αφήγησης, ενώ τα παιχνίδια με την μουσική (ο ένας από τους ηθοποιούς, ο Μάκης Μηλάτος, έκανε και τον dj) ήταν συχνά κάπως παράδοξα. Επίσης, το σκοτεινό χιούμορ στο φινάλε της παράστασης έπρεπε, νομίζω, να είχε υπογραμμισθεί περισσότερο.

Η Μαρία Σκουλά (η οποία έχει κάνει την δραματουργική επεξεργασία του έργου, μαζί με τον Κώστα Κολφόπουλο) σηκώνει το μεγαλύτερο μέρος της αφήγησης. Δίνει μια πολύ καλή ερμηνεία, ενώ σε εξίσου ποιοτικά επίπεδα κινείται και η πρόσφατα βραβευμένη σε διεθνή διαγωνισμό νεαρή ηθοποιός Δήμητρα Βλαγκοπούλου. Δεν μπορώ να πω το ίδιο για τον Μάκη Μηλάτο.

Γενικά, η παράσταση Ούλρικε έχει ποιότητα, μοντέρνα άποψη, βάθος και δύο πολύ καλές ηθοποιούς. Όμως, χωρίς να γίνεται κουραστικό στην παρακολούθηση, ήταν συχνά δυσνόητο, αποσπασματικό και θολό. Ίσως άνθρωποι πιο ταυτισμένοι με την εποχή εκείνη ή γνώστες σε βάθος της ζωής της Ούλρικε Μάινχοφ να ταυτίζονται πιο εύκολα με το περιεχόμενο της παράστασης.

Γιώργος Σμυρνής

Παίζεται από Πέμπτη έως Κυριακή στις 20:30
Στο Bios (Πειραιώς 84, Γκάζι

). Περισσότερα ΕΔΩ