Boogie Sinners: στην Ελλάδα υπάρχει η μανία να μειώνουν τους νέους μουσικούς!

Ποιά είναι η μουσική «ταυτότητα» των Boogie Sinners; Ποιό είδος μουσικής σας εκφράζει περισσότερο;
Είμαστε μία rockin’ blues μπάντα. Η μπλουζ και η ροκ μουσική είναι αυτή η οποία μας εμπνέει περισσότερο. Άλλα μέλη της μπάντας είναι πιο ”μέσα” στο ροκ και ‘αλλοι πιο ”μέσα” στο μπλουζ. Ένας συνδυασμός από όλες τις μουσικές προτιμήσεις και επιρροές του καθενός στην μπάντα, διαμορφώνει τον ήχο και το στυλ μας.

Ποιες είναι οι μουσικές σας επιροές; Ποιοι καλλιτέχνες ή σχήματα αποτελούν έμπνευση για εσάς;
Έμπνευση για όλους μας αποτελούν σχήματα τα οποία παίζουν καλή μουσική, οποιαδήποτε και αν είναι αυτή και ασχέτως αν είναι καθαρό μπλουζ ή southern rock ή οτιδήποτε άλλο. Το κάθε μέλος των Boogie Sinners προέρχεται από διαφορετικά μουσικά ακούσματα. Έχουμε όλοι μια κοινή αγάπη στο blues στη jazz και στη rock, αλλά τα ακούσματα και τα είδη μουσικής…γενικώς…ποικίλουν.

Αν και είστε ένα σχετικά νεοσύστατο συγκρότημα, έχετε εμφανιστεί σε μεγάλες μουσικές σκηνές όπως το Half Note και το Badminton, αλλά και σε φεστιβάλ στο Σ.Ε.Φ. Μπορεί να βοηθήσει την ψυχολογία μιας μπάντας η παρουσία σε αυτές τις σκηνές ή την φορτώνει με άγχος για αντίστοιχη συνέχεια;
Το να παίξεις σε αναγνωρισμένες μουσικές σκηνές, στις οποίες έχουνε παίξει και άλλοι μεγάλοι καλλιτέχνες της jazz και της blues σκηνής είναι σίγουρα κάτι το οποίο, οι περισσότεροι μουσικοί στοχεύουν να κάνουν. Η δική μας εμπειρία παίζοντας μπροστά σε τόσο κόσμο, όπως στο ΣΕΦ, ήταν σίγουρα κάτι το οποίο μας έκανε πάρα πολύ καλό καθώς και στο Half Note και στο Badminton, όπου η ανταπόκριση του κόσμου ήταν κάτι πολύ παραπάνω από αυτό που περιμέναμε, αφού..ειδικά στο Half Note o κόσμος που ήρθε να δει και εμάς και τους Daddys Work κυριολεκτικά γέμισε το μαγαζί και μάλιστα κάποιοι δε κατάφεραν να μπουν λόγο χωριτικότητας. Τους ευχαριστούμε πάρα πολύ γι’αυτό ήταν καταπληκτική βραδυά ! Το κομμάτι όμως της ”συνέχειας” και της προσδοκίας του να συνεχίσεις να παίζεις σε μεγάλες μουσικές σκηνές είναι μια άλλη ”πικρή” ιστορία. Απ’ότι έχω διαπιστώσει και μόνος μου, για να κερδίσεις έστω και τον στοιχειώδη σεβασμό των ”υπευθύνων” στις εκάστοτε μεγάλες σκηνές, το να βγεις και να τα δώσεις όλα για όλα και να τους γεμίσεις από κόσμο το μαγαζί, τελικά δε αρκεί. Δυστυχώς διαπιστώνω, και επαληθεύονται τα λόγια πολλών φίλων μουσικών που λένε ότι, υπάρχει αυτή η μανία, να μειώνουν νέους και γεμάτους με όρεξη μουσικούς με τον χειρότερο τρόπο. Και ο λόγος; Ότι απλά δεν φέρουν στην Ελλάδα το όνομα του… Νταλάρα για παράδειγμα. Αυτή η νοοτροπία είναι κάτι το οποίο ”φρενάρει” αυτά τα νέα παιδιά στο να έχουν τις προσδοκίες να συνεχίσουν να παίζουν εκεί. Τέλος πάντων, δε θέλω να σταθώ άλλο εκεί, μιας και αυτές οι συμπεριφορές αντικατροπτίζουν πλήρως το λόγο για τον οποίο έχουμε φτάσει σαν χώρα στο σημείο που είμαστε. Εύχομαι να συνεχίζουμε να παίζουμε με όρεξη και ενέργεια όπως παίζουμε και όλα αυτά απλά να τα αφήνουμε πίσω μας.

Πιστεύετε ότι η μπάντα έχει ανταποκριθεί μέχρι τώρα στις προσδοκίες που είχατε όταν ιδρύθηκε;
Με χαρά μπορώ να πω ότι, ο χρόνος που πέρασε, μας έχει βρει να παίζουμε πιο καλά και με όρεξη από ποτέ! Αυτό που ήθελα από αυτή τη μπάντα όταν ξεκίνησε, ήταν να φτιάξουμε ένα σχήμα το οποίο, δε θα ήταν απαραίτητα ”καθαρό” μπλουζ ή ”καθαρό” ροκ αλλά να βγει ο ήχος και το ύφος εκείνη την ώρα που παίζουμε χωρίς να κολλάμε σε ταμπέλες, ήχους, δεκαετίες και να προσπαθούμε να κοπιάρουμε ένα συγκεκριμένο στυλ. Ο καθένας βάζει στη σκηνή αυτά που ξέρει και έχει μάθει αυτά τα χρόνια, άλλος πιο πολύ μπλουζ, άλλος πιο πολύ ροκ ή ποπ, έχουμε τα αυτιά μας ανοιχτά και μέσα από ένα jam μπορεί να βγει ξαφνικά ένα έτοιμο κομμάτι. Το ”Easy”, είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, μιας και προέκυψε πάνω στη σκηνή, χωρίς καμία απολύτως πρόβα και έχει γίνει πλέον το αγαπημένο μας αργό μπλουζ. Αυτή η επικοινωνία και η ελευθερία, κατά τη γνώμη μου, είναι το σημαντικότερο από όλα να συμβαίνει σε μία μπάντα και είμαι πανευτυχής που επιτέλους γίνεται!

Έχετε εμφανιστεί σε blues μαγαζιά στη Νέα Υόρκη, στο Νιου Τζέρσευ και στο Σικάγο. Παρατηρήσατε σημαντικές διαφορές σε σχέση με αντίστοιχες σκηνές στην Ελλάδα;
Διαφορές σίγουρα υπάρχουν και ειδικά στην ανταπόκριση του κοινού. Ας μη ξεχνάμε όμως , το γεγονός ότι η blues και το rock ‘n’ roll είναι η παραδοσιακή μουσική των Αμερικανών. Αυτό το λέω γιατί, όπως και να το κάνουμε, άλλη απήχηση σίγουρα θα έχει ένας μουσικός παίζοντας blues στην Ελλάδα και άλλη στην Αμερική που είναι η ”πηγή” της μουσικής αυτής. Σε όλα τα μαγαζιά που βρέθηκα στις ΗΠΑ, είδα τον κόσμο να σηκώνεται και να χορεύει ακατάπαυστα…  μικροί και μεγάλοι… και γενικώς να συμμετέχουν με πολύ κέφι σε αυτό που συνέβαινε εκείνη την ώρα. Υπήρχε γενικώς ένα διαφορετικό και πιο ”ζωντανό” κλίμα από όλους, και προσωπικά, με χαροποίησε ιδιαίτερα το γεγονός ότι, όπου και να έπαιζα υπήρχε πολύ μεγάλη υποστήριξη από μουσικούς τους οποίους δε τους είχα ξαναδεί ποτέ στη ζωή μου, καλώντας με να παίξω και σε άλλα live σε διάφορα μαγαζιά στη πόλη της Νέας Υόρκης.

Πως βλέπετε τα πράγματα στην ελληνική blues τα τελευταία χρόνια; Έχουν γίνει βήματα εξέλιξης ή παραμένει στάσιμη η κατάσταση;
Στην χώρα μας, η μπλουζ μουσική απ’ότι παρατηρώ ειδικά τα τελευταία 2 χρόνια, ανεβαίνει όλο και πιο πολύ! Μπορεί κάποιος να βρει, πραγματικά πολύ καλούς παίχτες οι οποίοι δεν έχουν απολύτως τίποτα να ζηλέψουν από παίχτες στο εξωτερικό. Το γεγονός όμως ότι αυτά τα σχήματα δεν έχουν φανεί προς τα έξω, και ειδικά σχήματα τα οποία ”πολεμάνε” χρόνια και χρόνια με τη μουσική τους, οφείλεται πιστεύω, πρώτον: στο ότι δεν υπάρχει η κατάλληλη η προώθηση από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τα οποία προτιμάνε να ανακυκλώνονται στα ίδια και τα ίδια στυλ μουσικής και δεύτερος λόγος, ο οποίος είναι αλληλένδετος με τον πρώτο, η κακή αντιμετώπιση των μη γνωστών σχημάτων από τους αρμοδίους.

Έχετε δηλώσει ότι το ίντερνετ βοηθάει στο να μοιραστείς τη μουσική σου. Δεν συμφωνείτε με αυτούς που λένε πως το ίντερνετ καταστρέφει την ελληνική δισκογραφία;
Φυσικά και καταστρέφει την δισκογραφία, και όχι μόνο την Ελληνική αλλά και την παγκόσμια όπως όμως είχε συνηθίσει η ”δισκογραφία” να κινείται έως τα τέλη του ’90, με πωλήσεις δίσκων μόνο σε μαγαζιά δίσκων. Αυτό το κεφάλαιο πιστεύω ότι έχει πολλές πτυχές. Σίγουρα ένας καλλιτέχνης, ”ζημιώνεται” όταν με το που βγει ο δίσκος του, αμέσως μέσα στον επόμενο μήνα ο δίσκος αυτός έχει κυκλοφορήσει στο ίντερνετ παρανόμως και δωρεάν. Δεν υποστηρίζω κάτι τέτοιο. Τι γίνεται όμως με τους νέους καλλιτέχνες οι οποίοι έχουν γίνει γνωστοί μέσα από το διαδύκτιο? Εγώ, σαν Θοδωρής,δεν έχω και τρομερά φανατική σχέση με το διαδίκτυο, αλλά δε μπορώ να αντικρούσω το γεγονός ότι ζω στο 2013 και ότι έχω αγοράσει πολλούς δίσκους καλλιτεχνών που αγνοούσα την ύπαρξή τους και τους έμαθα όταν κάποιος μου έστειλε ένα κομμάτι τους μέσω διαδικτύου. Θεωρώ ότι το διαδίκτυο, είναι ένας πολύ καλός τρόπος διαφήμισης της μουσικής, αρκεί να μη ξεπερνάει το ρόλο της διαφήμισης. Υποστηρίζω ότι ένα άλμπουμ πρέπει να συνεχίζεται να αγοράζεται από τους μουσικόφιλους και να μη μπαίνουμε στο ”τρυπάκι” του… torrent, γιατί τότε πλέον, χανεται η μαγεία του να αγοράσεις ένα άλμπουμ το οποίο θα το ευχαριστηθείς και για τον πολύ καλό του ήχο αλλά και για το artwork που θα βρεις μέσα σε αυτό. Όλα πιστεύω ότι έχουν το ρόλο τους στην σημερινή κοινωνία, και μας προσφέρουν κάτι χρήσιμο όταν δε γίνεται κατάχρηση.

Υπάρχει κάποιο «μυστικό» για την επιτυχία ενός συγκροτήματος ή είναι κυριώς θέμα συγκυριών;
Είναι σίγουρα και θέμα συγκυριών, αλλά το μεγαλύτερο βάρος πέφτει στην συνεχόμενη προσπάθεια και στο πόσο σίγουρος γι αυτό που κανεις. Είμαι της γνώμης ότι αν στοχεύεις σε κάτι καλό, είσαι ειλικρινής με τη μουσική σου και πάνω απ’όλα έχεις εμπιστοσύνη στη μουσική που παίζεις, τότε συμβαίνουν πράγματα καλά και πολύ γρήγορα μάλιστα! Χρησιμοποιώ τη λέξη ”ειλικρίνεια”, γιατί αν αυτή τη στιγμή προσπαθούσα εγώ σα μονάδα ή και όλοι οι Boogie Sinners που έχουμε μεγαλώσει στην Ελλάδα της τελευταίας 20ετίας 30ετίας, να παίξουμε αυτό που λένε….”καθαρό μπλουζ” τότε ακόμη θα ψάχναμε τον ήχο μας ή θα έπρεπε να γυρίσουμε πίσω στο χρόνο σε τίποτα φυτείες και να μαζέψουμε αρκετό βαμβάκι για να το καταφέρουμε. Δε χρειάζεται κάποιος να προσποιείται ότι είναι κάτι άλλο για να παίξει τη μουσική που τον εκφράζει με επιτυχία. Πιστεύω ότι αν αφήσεις τη μουσική σου να σε πάει από
μόνη της κάπου, θα σε πάει…και το αποτέλεσμα μόνο καλό θα είναι.

Ετοιμάζεται κάποια δισκογραφική δουλειά αυτή την περίοδο;
Προς το παρόν, έχουμε βγάλει ένα δείγμα- ντέμο με κομμάτια δικά μας αλλά και διασκευές, το οποίο μπορεί να το ακούσει όποιος θέλει μέσα από τη σελίδα μας στο www.reverbnation.com/theboogiesinners ή και από το facebook.

Κατά πόσο η οικονομική κρίση αποτελεί “τροχοπέδη” στα όνειρα ενός νέου συγκροτήματος;
Όπως είχα ξαναπεί, η κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή, είναι ο καθρέφτης του ποιοι είμαστε όλα αυτά χρόνια και πως αντιμετωπίζαμε και συνεχίζουμε δυστυχώς να αντιμετωπίζουμε κάποιες καταστάσεις. Τα όνειρα ενός νεοσύστατου συγκροτήματος, εκεί που απλά ήταν ανέκαθεν σε δεύτερη και τρίτη μοίρα, τώρα είναι ακόμη χειρότερα αφού η δυνατότητες πλέον του κόσμου να βγει και να ακούσει ζωντανά και να υποστηρίξει την αγαπημένη του μουσική είναι πολύ περιορισμένες.

Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Περιλαμβάνουν εμφανισεις στο εξωτερικό;
Οι εμφανίσεις στο εξωτερικό είναι κάτι το οποίο σίγουρα το θέλουμε αλλά δυστυχώς λόγω κακής οικονομικής κατάστασης είναι για την ώρα δύσκολο. Το καλοκαίρι που μας πέρασε ήρθε σε επαφή μαζί μας μέσω facebook ένας διοργανωτής ενός μπλουζ φεστιβάλ από το Τέξας και ήθελε να συμμετάσχουμε. Θα μας παρείχαν τα αεροπορικά και τη διαμονή αλλά δυστυχώς δεν είχε παρατηρήσει ότι είμαστε από Ελλάδα. Νομίζανε ότι είμαστε μπάντα κάποιας πολιτείας στης Αμερικής, έτσι λοιπόν το συγκεκριμένο δυστυχώς… ”ναυάγησε”, λογω του ότι, το κόστος των εισητηρίων από Ελλάδα για Αμερική για όλη τη μπάντα ήταν μεγάλο. ”Ανοιχτή” ακόμη παραμένει μια πρόταση ενός blues club της Ρώμης το οποίο ενδιαφέρθηκε για εμάς, αλλά δυστυχώς η οικονομική κρίση πλέον δε τους επιτρέπει να μας καλύψουν κάποια βασικά έξοδα… Είμαι αισιόδοξος όμως ότι κάποια στιγμή μέσα στο χρόνο θα τα καταφέρουμε να το κάνουμε! Το σημαντικό πάντως για εμάς και τις προσπάθειες που κάνουμε με τα παιδιά είναι ότι βλέπουμε πως υπάρχει ενδιαφέρον για τη μπάντα μας και έξω από τα σύνορα της Ελλάδας. Κακή εποχή όμως δυστυχώς…οι συγκυρίες που λέγαμε…!

Η επόμενή μας εμφάνιση είναι στις 17 Φεβρουαρίου στη μπυραρία του Barrel Haus στην Αργυρούπολη με είσοδο ελεύθερη. Είναι ένας πραγματικά πολύ όμορφος χώρος και ίσως η μοναδική μπυραρία που θα ακούσει κανείς να παίζει όλη τη διάρκεια της ημέρα soul και rhythm n blues μουσικές.