Σουέλ στο Κάρολος Κουν- Η ανύπαντρη Πηνελόπη και ο τυφλός Οδυσσέας!

Το Σουέλ μεταφέρθηκε στο θέατρο σε σκηνοθεσία Χρήστου Παληγιαννόπουλου στο θέατρο τέχνης Κάρολος Κουν. Η Ελένη Καστάνη εκφωνεί έναν μονόλογο, με τον Ηλία Αδάμ να είναι ο βουβός θεατής της. Αυτός παίζει τον γιο του τυφλού- στα τελευταία χρόνια της ζωής του- καπετάνιου, με τον οποίο η Λίτσα έζησε έναν έρωτα που σφράγισε την ύπαρξή της. Η εξομολόγηση της γυναίκας στον γιο του εραστή της δίνει την αφορμή για να μάθουμε την ιστορία της, ενώ είναι αρκετά ιντριγκαδόρικη ως εύρημα, καθώς η Λίτσα μιλάει υπερβολικά ανοιχτά στον γιο για τις επιδόσεις του πατέρα του στο κρεβάτι. Παράλληλα, ο γιος λειτουργεί και σαν υποκατάστατο του πατέρα, ως προς το ότι της καλύπτει κάπως την μοναξιά που νιώθει, με το να την επισκέπτεται.

Το πρώτο πρόσωπο στην λογοτεχνία βάζει πάντα το αιώνιο αναπάντητο ερώτημα: ποιός μιλάει, ο πρωταγωνιστής- αφηγητής ή ο συγγραφέας; Η Λίτσα συχνά, αν και μια αμόρφωτη κωμώτρια, ακούγεται σαν ποιήτρια, ενώ άλλες φορές η συγγραφέας προσπαθεί να φέρει τη δική της φωνή στα μέτρα της ηρωίδας της.
Ένα άλλο ενδιαφέρον στοιχείο στο έργο είναι ποιητική ανατροπή δύο στερεοτύπων της λογοτεχνίας: της ανύπαντρης και αιώνια πιστής σε έναν παντρεμένο “Πηνελόπης” κι ενός “Οδυσσέα” (καπετάνιου) πολυταξιδεμένου και στα τελευταία του τυφλού.Υπάρχουν και κάποιες αριστερόστροφες πολιτικές νύξεις σε ένα καθαρά ερωτικό έργο. Ίσως η συγγραφέας να ταυτίζει την προοδευτικότητα με την αριστερά και να θεωρεί προοδευτικό το να ζεις έναν μεγάλο έρωτα με έναν παντρεμένο κι όπου σε βγάλει.

Πάντως, θα έλεγα, ότι το συγκεκριμένο έργο δεν είναι βολικό για θεατρική μεταφορά. Αν κι έχει μια ενδιαφέρουσα ιστορία να μας πει, ο τρόπος που γίνεται η αφήγηση εξυπηρετεί τις ανάγκες του μυθιστορηματικού λόγου και όχι του θεάτρου. Ο μονόλογος γίνεται αρκετά κουραστικός και λίγο γλυκανάλατος, έστω κι αν βγάζει ανθρωπιά και συναίσθημα. Η ερμηνεία της Ελένης Καστάνη είναι ζεστή και ανθρώπινη, συχνά συγκινητική. Η εστίαση είναι να βγαίνει ανθρωπιά και η όποια αναφορά στην χαρά των σωμάτων και το σεξ συσχετίζεται με τις συναισθηματικές ανάγκες της ηρωίδας. Παράλληλα, η σκηνογραφία ήταν συμβατική και η μουσική της Ευανθίας Ρεμπούτσικα μου άρεσε μόνο στο χασάπικο του φινάλε. Στην υπόλοιπη παράσταση δεν μου έκανε αίσθηση.

Γενικά, η παράσταση Σουέλ βγάζει μια ανθρωπιά και μια γλυκύτητα, αλλά είναι ένα αρκετά κουραστικό έργο. Μιλάει για τον έρωτα και το πάθος με ειλικρίνεια, αλλά χωρίς την αφηγηματική ροή και τα περιστατικά που θα κάνουν έναν μονόλογο πιο εύκολο στην παρακολούθηση από τον θεατή. Πάντως, σου μένει μια πολύ θετική εντύπωση για την ζεστή ερμηνεία της συμπαθέστατης πρωταγωνίστριας Ελένης Καστάνη.

Γιώργος Σμυρνής

Παίζεται Δευτέρα και Τρίτη στις 21:15 στο θεάτρο Τέχνης Κάρολος Κουν (Φρυνίχου 14, Πλάκα

)
Περισσότερα διαβάστε ΕΔΩ