Κακοί Σπόροι…
Ο Nick Cave είναι από τους καλύτερους τραγουδοποιούς της τελευταίας τριακονταετίας παγκοσμίως. Δυστυχώς όμως, το τραγούδι «Lightning Bolts» που έγραψε για την Ελλάδα της κρίσης, είναι από τα χειρότερα δημιουργήματά του. Φυσικά, προβλήθηκε δεόντως από τα ελληνικά ΜΜΕ και από δημοσιογράφους, οι οποίοι ούτε είχαν ξανακούσει για τις «δολοφονικές μπαλάντες» του ανδρός, αλλά και να τις είχαν ακούσει, θα άλλαξαν σταθμό στο ραδιόφωνο με την πρώτη νότα.
Η «είδηση» για τα ελληνικά ΜΜΕ είναι ότι άλλος ένας «διάσημος» «συμπαρίσταται» στον δοκιμαζόμενο λαό μας. Το πρόβλημα με τη στάση αυτή δεν είναι φυσικά ότι αναδεικνύεται ένα κακό κομμάτι, μόνο και μόνο για να υμνήσουμε τα γένια μας. Ακόμη και αριστούργημα να ήταν το Lightning Bolts, αλλού έγκειται η παρεξήγηση. Τόσο ο Κέιβ, όσο και ο Ζαν Λυκ Γκοντάρ πέρυσι, αλλά και όλοι οι άνθρωποι του πνεύματος που διαμαρτύρονται για το τί γίνεται στην Ελλάδα σήμερα, δικαιολογούν τη στάση τους με ευθείες αναφορές σε μία πραγματικότητα πολύ διαφορετική από τη δική μας.
Το τραγούδι του Κέιβ μιλάει για το «λίκνο της Δημοκρατίας», τον Δία και τους υπόλοιπους Θεούς του Ολύμπου, τη μυθολογία μας. Όμως, με το συμπάθειο Νικ μου, κάνεις λάθος… Την Ελλάδα δεν τη χρεοκόπησε ο Ευριπίδης ο γιος Μνησάρχου και της Κλειτώς. Αν ήταν έτσι, οι Ευρωπαίοι πράγματι θα έπρεπε να του το συγχωρήσουν, αφού προσέφερε τόσα πολλά στον παγκόσμιο πολιτισμό με τα έργα του. Τη χρεοκόπησε ο Ευριπίδης, ο Στυλιανίδης, με τις αθρόες προσλήψεις των συγχωριανών στο Μετρό. Και το πιθανότερο είναι ότι δεν έχει καν διαβάσει την Ιφιγένεια εν Αυλίδι. Η Ελλάδα που γονατίζει, αγαπητέ κύριε Κέιβ, δεν είναι αυτή που υμνείς στο τραγούδι σου, δεν είναι η Ελλάδα που ονειρεύτηκε ο Λόρδος Βύρων, αλλά αυτή που έφτιαξε ο Βύρων Πολύδωρας, με τα ωραία επιδόματα στους υπαλλήλους της Βουλής.
Ακόμη και οι σπουδαίοι της σύγχρονης Ελλάδας – ο Καββαδίας, Ο Καβάφης, ο Καστοριάδης, ο Σεφέρης, ο Παπανικολάου, η Κάλλας – αναπαύονται εδώ και καιρό «εν τόπω χλοερώ εν τόπω αναψύξεως». Τώρα έχουμε μείνει με τον Φωτόπουλο, τον Θύμιο Λυμπερόπουλο, τους εστιάτορες της Ύδρας που δέρνουν εφοριακούς, οι οποίοι τόλμησαν να τους ελέγξουν, τον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος υποστηρίζει ότι δικαιολογούνται οι καθηγητές να παίρνουν μαύρα σε ιδιαίτερα και οι τζαμπατζήδες να κάνουν κίνημα «Δεν πληρώνω» στο μετρό και στα μέσα μαζικής μεταφοράς. «Αυτή είναι η Ελλάδα», όπως θα έλεγε και ο Σημίτης. Αυτός άλλωστε ξέρει. Την συνδιαμόρφωσε από θέσεις εξουσίας…
Σημαίνουν όλα αυτά ότι η Ελλάδα δεν υποφέρει σήμερα; Ότι δεν έχει πέσει ο πέλεκυς επί δικαίων και αδίκων; Όχι βέβαια! Αλλά τη βασική ευθύνη για το σημερινό κατάντημα τη φέρουν οι Έλληνες και οι εκλεγμένες κυβερνήσεις τους. Και το κλέος των «προγόνων» δεν είναι συγχωροχάρτι για τα δικά μας λάθη. Για όσους δεν το έχουν καταλάβει ακόμη, σε αυτό το έγκλημα πιαστήκαμε στα πράσα, με αίματα στο δεξί μας χέρι.
Ας μην κορδωνόμαστε λοιπόν κάθε φορά που ένας μεγάλος καλλιτέχνης υποκλίνεται στην Ελλάδα, γιατί η χώρα στην οποία υποκλίνεται δεν είναι η δική μας. Από αυτή τη χώρα, μας έχουν μείνει μόνο τα ερείπια, για να τους κάνει κατάληψη και να σηκώνει τα πανώ του το ΚΚΕ κατά του καπιταλισμού (λίγο πριν απολύσει μαζικά τους δημοσιογράφους του Ριζοσπάστη). Οι μεγάλοι άνθρωποι του πνεύματος δεν έχουν καν γνωρίσει τους «Κακούς Σπόρους» (για να δανειστώ από το όνομα του συγκροτήματος του Νικ Κέιβ «the Bad Seeds»), της δικής μας Ελλάδας. Είναι τύχεροι…
Nικηφόρος Μαλεβίτης
