Με δύναμη από την Κηφισιά στο θέατρο Ροές- Στον λαβύρινθο του γυναικείου μυαλού

Πρωταγωνίστριες είναι η Φωτεινή, η Μάρω, η Αλέκα και η Ηλέκτρα, τέσσερις γυναίκες. Μία teenager (τρελή και παλαβή για έναν σκηνοθέτη του σινεμά), η μητέρα της (τρελή και παλαβή για έναν τραγουδιστή της όπερας) και δύο φίλες της (που κι αυτές ζουν κάποιο ερωτικό δράμα). Είναι γυναίκες πιεσμένες και πιεστικές μεταξύ τους, αναζητούν διέξοδο από τα αδιέξοδα της καθημερινότητάς τους στον έρωτα και σε μακρινά ταξίδια, που δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι τελικά θα πραγματοποιηθούν.

Αυτό που κάνει αίσθηση στο έργο είναι το πώς οι πρωταγωνίστριες αυτής της κωμικοτραγικής κατάστασης πιάνονται από ασήμαντες λεπτομέρειες και τις μεγεθύνουν σε μεγάλες αλήθειες. Συμπεραίνουν τα πάντα γύρω από έναν άντρα μόνο από το κατά πόσον είναι μαυρισμένος στο ένα του χέρι, ή αν έχει ρίγες το σακάκι του ή το πώς κούνησε το χέρι του για να δώσει ένα λουλούδι. Βέβαια, κάθε μια έχει και την δική της ατζέντα. Οπότε, ο εξωπραγματικός τρόπος με τον οποίο ερμηνεύουν τα «σημάδια» της ζωής δεν είναι ποτέ αθώος.

Στην παράσταση δεν υπάρχουν ιδιαίτερα κοινωνιολογικά στοιχεία κι οι χαρακτήρες ανήκουν σε ένα κάπως ασαφές μεσοαστικό περιβάλλον με οικονομική επιφάνεια, που δεν αντιμετωπίζει άγχη επιβίωσης. Οπότε μπορούν να εμβαθύνουν ελεύθερα στις ερωτικές απογοητεύσεις και τα όνειρα της ευτυχίας τους. Επίσης, μπορούν να σνομπάρουν την επαρχία, η οποία λειτουργεί σαν ένα ανεπιθύμητο, μπας κλας εξωχικό. Οι άντρες της ζωής τους είναι καλλιτέχνες ή πλούσιοι, αλλά έχουν κι αυτοί τα κουσούρια τους.

Η σκηνοθεσία της Έρσης Βασιλικιώτη ήθελε να συνδυάσει τον ρεαλισμό με μια παιχνιδιάρικη διάθεση. Έτσι η παράσταση είχε χρώμα και τσαχπινιά και κάποια ελαφρότητα. Έχει κάποια κωμικά στοιχεία, αλλά δεν είναι ακριβώς κωμωδία. Είναι ένα έργο που απευθύνεται κυρίως στην γυναίκα, αλλά με κριτική διάθεση προς αυτήν και τον περίεργο τρόπο, με τον οποίο αντιλαμβάνεται την ζωή. Νομίζω πάντως ότι θα ήθελε πιο γρήγορο ρυθμό, ενώ υπάρχουν και κάποια στοιχεία, που επαναλαμβάνονται χωρίς λόγο.

Ακριβώς λόγω αυτής της χαριτωμενιάς, η νεαρότερη πρωταγωνίστρια, η ταλαντούχα Νάντια Μαργαρίτη, με την ωραία κίνησή της και την φευγάτη ερμηνεία της τρελιάρας έφηβης κερδίζει τις εντυπώσεις. Λιτή και πειστική είναι και η ερμηνεία της Γιώτας Φέστα (μάνας). Οι άλλες δύο πρωταγωνίστριες Τζίνα Θλιβέρη και Νίκη Παλληκαράκη, παίζουν αρκετά καλά και μέσα στην λογική του έργου, αλλά σε κάποια σημεία παρασύρονται κάπως από ένα υπερβολικό παίξιμο, που κουράζει λίγο.

Σε τελική ανάλυση, το «Με δύναμη από την Κηφισιά», δεν φτάνει σε μεγάλο βάθος και δεν έχει πολύ δυνατή υπόθεση, αλλά είναι ειλικρινές, βλέπεται με ενδιαφέρον και έχει ικανοποιητικές ερμηνείες. Είναι ένα κριτικό έργο πάνω στην γυναικεία συμπεριφορά και τα αδιέξοδα της ζωής, με κάποιες κωμικές νότες. Δεν ξέρω αν σου δίνει δύναμη τελικά, αλλά σου δίνει αρκετή αλήθεια.

Γιώργος Σμυρνής 

Παίζεται Τετάρτη, Κυριακή: 19.00, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο: 21.00
Στο θέατρο Ροές (Ιάκχου 16, Γκάζι)- Περισσότερα ΕΔΩ