Παρενέργειες
Θριλεράκι ανατροπών από το Στήβεν Σόντερμπερκ, καλοκουρδισμένο και απολαυστικό αν δεν το πάρεις πολύ στα σοβαρά, κάτι ανάμεσα σε χαμένη ευκαιρία και ένοχη απόλαυση.
Η Έμιλυ και ο Μάρτιν είναι ένα νέο, όμορφο κι ευκατάστατο ζευγάρι που ζει την ονειρεμένη ζωή, μέχρι που ο Μάρτιν φυλακίζεται για αθέμιτη χρήση εμπιστευτικών πληροφοριών. Επί τέσσερα χρόνια, η Έμιλυ τον περιμένει υπομονετικά, αλλά κατά τη διάρκεια της απουσίας του, έχει πέσει σε κατάθλιψη. Μετά από μια αποτυχημένη απόπειρα αυτοκτονίας, ένας ψυχίατρος, καλείται να συμβουλεύσει την Έμιλυ. Απεγνωσμένη να μην νοσηλευτεί, συμφωνεί σε θεραπεία κι αντικαταθλιπτικά, μια απόφαση που θα αλλάξει τις ζωές όλων των εμπλεκόμενων. Όταν εκείνη δε θα παρουσιάσει καμία βελτίωση, ο ψυχίατρος θα της παρέχει ένα νέο φάρμακο που θα την ηρεμήσει. Οι παρενέργειες όμως είναι τρομακτικές: γάμοι θα διαλυθούν, η αξιοπιστία του γιατρού θα χαθεί, κάποιος θα πεθάνει- ποιος είναι όμως ο υπεύθυνος; Συντετριμμένος ο γιατρός θα αναζητήσει απαντήσεις. Όταν βρει την αλήθεια όμως, όλα όσα του έχουν απομείνει στη ζωή και την καριέρα απειλούνται να καταστραφούν…
Στην –σύμφωνα με τα λεγόμενά του- τελευταία κινηματογραφική ταινία του, ο Στήβεν Σόντερμπεργκ, μετά τις πετυχημένες στυλιστικά αναφορές του στα seventies φτιάχνει ένα θρίλερ που μοιάζει πολύ σε τόνο με αυτά που ήταν δημοφιλή στα τέλη του ’80 και τις αρχές του ’90. Σε ξεγελάει αρχικά, καθώς πετάει στην άκρη μια πιθανότατα πιο ουσιαστική ιστορία πάνω στη δύναμη των φαρμακευτικών εταιριών και τα όρια της επιρροής των ψυχιάτρων, για την παλιομοδίτικη ψυχαγωγία του αστυνομικού μυστηρίου και του ‘ψυχολογικού’ θρίλερ των ανατροπών. Το κάνει με επιδέξιο τρόπο και κρατάει το ενδιαφέρον αμείωτο (κερδίζοντας και από την αινιγματική παρούσια της Ρούνι Μάρα), προσφέροντας ένα δίωρο ένοχης απόλαυσης που η επίδρασή του ουσιαστικά λήγει με τους τίτλους τέλους.
Θοδωρής Τσιάτσικας