Οι Apurimac και η Έλλη Πασπαλά μιλούν για μαθήματα κρουστών και… χαράς!
Κυκλοφορώντας το κομμάτι “Mi Ultimo Tango en Atenas” προκάλεσαν “τσουνάμι” αναμετάδοσης μέσα από τα social media, κάνοντας και μεγάλη ραδιοφωνική επιτυχία. Οι Apurimac και η Έλλη Πασπαλά αποφάσισαν λοιπόν να επεκτείνουν την συνεργασία τους και σε live μορφή, με μια σειρά εμφανίσεων στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο. Μας προσκαλούν σε ένα φωτεινό ταξίδι με τραγούδια από το Πόρτο Ρίκο στην Αργεντινή κι από την Κούβα στις “Μπραχάμες”, σε ρυθμούς rumba, mambo, son, tango, cha cha και bachata. Οι γνωστές επιτυχίες της ‘Ελλης Πασπαλά διασκευάζονται σε latin mood, και αντίστοιχα η Έλλη Πασπαλά συμπράττει στις επιτυχίες των Apurimac. Παρακάτω, οι δυο τους μας δίνουν μια γενική ιδέα για το τι να περιμένουμε από τις εμφανίσεις τους στο Γυάλινο, και μας θυμίζουν τις καλλιτεχνικές τους καταβολές και πεποιθήσεις…Συνέντευξη στην Αργυρώ Σταυρίδη
Πόσο “πειραγμένα” είναι τα κομμάτια που θα ακούσουμε στο πρόγραμμα που θα παρουσιάσετε στο Γυάλινο; Πόσο καιρό ετοιμάζατε τις διασκευές;
Ap.: Έχουμε πειράξει πολλά, απ’ το Πάμε στοίχημα έως το Temptation. Είναι και τραγούδια του Χατζιδάκι, του Πλέσσα… Για το πρόγραμμα αυτό δουλεύουμε δυο μήνες τώρα αλλά “οι ασκήσεις επί χάρτου” έγιναν πριν 3 μήνες.
Η εποχιακή συγκυρία (Απόκριες) και το πρόγραμμα που θα παρουσιάσετε έχουν χαρούμενο χαρακτήρα, ενώ την ίδια στιγμή κάνει μεγάλη επιτυχία ένα κομμάτι σας για την κρίση (Mi Ultimo Tango en Atenas). Εσείς πώς κρατάτε στην καθημερινότητα και στην τέχνη σας τις ισορροπίες σας μέσα σε ένα απογοητευτικό κοινωνικό περιβάλλον; Ή μήπως τελικά οι ισορροπίες δεν είναι πάντα κάτι καλό;
Ap.: Η ανθρωπότητα διαπρέπει σε εποχές ισορροπίας. Το ότι τώρα ζούμε κάτι ανισόρροπο και ακραίο, είναι γεγονός. Εμείς προσπαθούμε να στηρίζουμε ο ένας τον άλλον γιατί έτσι έχει νόημα και το συγκρότημα. Αλλά η δράση μας είναι και κοντά στα κοινωνικά κινήματα. Η μουσική μας είναι χαρούμενη, έτσι αν μπορέσουμε να δώσουμε χαρά στον κόσμο είναι ευχής έργο.
Η φωτογράφιση για τα live στο Γυάλινο, έγινε στα “πολυπολιτισμικά” Κάτω Πατήσια…
Ap.: Ναι, κρύβει έναν ιστορικό συμβολισμό με τα “Πατήσια”, ότι θα γίνει “Πατείς με Πατώ σε” στο Γυάλινο! Και ότι 30 μέτρα πιό κάτω είναι το στούντιό μας που κάνουμε τις πρόβες… (γέλια)
Το ευρύτερο κοινό που ακούει περιστασιακά μουσική, γνωρίζει τους μεν Apurimac κυρίως με αφορμή τις χιουμοριστικές “Μπραχάμες”, και την Έλλη Πασπαλά από κομμάτια “ατμοσφαιρικά” όπως το Summertime in Prague. Τι ήταν αυτό που σας “προκάλεσε” καλλιτεχνικά για την συνεργασία σας;
Ap.: Αν θυμούνται τις “Μπραχάμες”, γιατί έχουμε και πιο πρόσφατα εύθυμα τραγούδια το “Δεν προλαβαίνω” ας πούμε, με τον Μάρκο Κούμαρη απ’ τους Locomondo. Αλλά έχουμε και ατμοσφαιρικά όπως το «Μάνα Γη» με τον Χάρη Κατσιμίχα, το «Βράχια Γυμνά» με την συγκλονιστική διεθνώς Mercedes Sossa. Έχουμε ασχοληθεί με πολλά είδη λατινικής μουσικής με τη νοσταλγία των Περουβιάνικων ή των Ινδιάνικων τραγουδιών αλλά και με τα εξωστρεφή τραγούδια της Κούβας και της Βραζιλίας. Είναι μια πορεία 30 χρόνων. Είμαστε από τα παλαιότερα συγκροτήματα στην Ελλάδα. Είμαστε διαθέσιμοι για όποια καλλιτεχνική πρόκληση και πρόσκληση.
Ε.Π.: Εμένα αυτό με συγκίνησε στα παιδιά. Η δύναμη της προσαρμογής. Είχαν έναν ήχο ακουστικό και για το Τango άλλαξαν και έβαλαν λούπες και έγιναν New Tango Project.
Και οι δύο πλευρές έχετε συνεργαστεί με πολλούς εξίσου καταξιωμένους καλλιτέχνες στην καριέρα σας. Αλλάζει καθόλου την καλλιτεχνική σας φιλοσοφία, τον τρόπο που αντιμετωπίζετε την μουσική και τον κόσμο, η επαφή σας μαζί τους;
Ap.: Μια συνεργασία σε επηρεάζει στον τρόπο που δουλεύεις αλλά όχι στην καλλιτεχνική σου θεώρηση. Η μεθοδικότητα, η λεπτολογία, η επιμονή κάποιου μπορεί να σε επιρεάσουν αλλά δεν σου αλλάζει την σκέψη.
Ε.Π.: Μια μουσική ιδιοφυΐα μπορεί να είναι καταλυτική, να σε επηρεάσει ολοκληρωτικά…
Η καλλιτεχνική ταυτότητα και των δύο πλευρών έχει διεθνή διάσταση, και σύμφωνα με το δημοφιλές ρητό η μουσική είναι από μόνη της μια διεθνής γλώσσα. Πιστεύετε ότι με την “επανάσταση” του ίντερνετ οι μουσικές παραδόσεις των λαών έχουν διαδοθεί σε ικανοποιητικό βαθμό ή ακόμα βρισκόμαστε κατά πολύ κάτω από την επιρροή των μεγάλων αφεντικών της μουσικής βιομηχανίας;
Ap.: Η επικοινωνία εξελίσεται και αναπτύσεται διαρκώς. Οι μουσικές των λαών παντρεύονται και βγαίνουν συνέχεια νέες επιμίξεις. Τα μεγάλα αφεντικά όμως δεν υπάρχουν γιατί δεν υπάρχει η ισχυρή βιομηχανία που υπήρχε. Η δισκογραφία είναι τραυματισμένη θανάσιμα. Στην Ελλάδα από τα 1.200 δισκάδικα που υπήρχαν πριν 8 χρόνια, έχουν μείνει μόνο 40. Η παραγωγή πλέον είναι στα χέρια των μουσικών παραγωγών και των καλλιτεχνών
Ε.Π.: Νομίζω ότι είναι πιο υγιής η κατάσταση γιατί πλέον οι καλλιτέχνες αποφασίζουν για την πορεία τους. Οι συνεργασίες έχουν, βασικά, καλλιτεχνικά κριτήρια.
Τι άλλο περιλαμβάνει το πρόγραμμά σας;
Ε.Π.: Χαρά! Είναι ένα πολύ αισιόδοξο πρόγραμμα με διασκευές και “πειραγμένα” τραγούδια. Γνωστά αλλά και εκπλήξεις.
Ap.: Παραδίδουμε και μαθήματα κρουστών! Κάνουμε ένα διαδραστικό παιχνίδι με το κοινό με κρουστά κι έτσι μαθαίνουν κουβανέζικους και βραζιλιάνικους ρυθμούς.
Διάρκεια παραστάσεων έως 5 Απριλίου
