Ηρώ: Είμαι πάντα ανοιχτή σε προτάσεις που με εκφράζουν
Η Ηρώ είναι μια καλλιτέχνις που εδώ και χρόνια έχει διαλέξει τον δικό της δρόμο και οι μουσικές επιλογές της έχουν πάντα έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα. «Ειλικρινής, ανοιχτή, ακέραια, μαχητική, πεισματάρα, αξιοπρεπής» είναι όλα όσα θέλει να είναι και παλεύει για να τα πετύχει! Με αφορμή την επικείμενη εμφάνισή της στο Half Note Jazz Club, η Ηρώ μιλά στο monopoli.gr για τις επαγγελματικές της επιλογές, την ελληνική δισκογραφία, αλλά και τα μελλοντικά της σχέδια. Συνέντευξη στον Ορέστη Βέλμαχο
Γιατί επιλέξατε να κάνετε αφιέρωμα στη Shirley Bassey και σε κομμάτια από ταινίες του James Bond;
Η Shirley Bassey είναι μια καλλιτέχνις που εκτιμώ και αγαπώ πολύ! Έχει πει πολύ μεγάλα τραγούδια και έχει ερμηνεύσει πάρα πολλές διασκευές. Παράλληλα, έχω τη φιλοδοξία ότι μπορώ να την ερμηνεύσω καλά! Η Shirley έχει πει πολλά τραγούδια από τις ταινίες του James Bond και άρα έδεσαν μεταξύ τους σε ένα κοινό αφιέρωμα. Είμαι λάτρης αυτής της μουσικής και στη χώρα μας πολύ σπάνια δίνεται η ευκαιρία σε έναν έλληνα τραγουδιστή να πει τέτοια κομμάτια. Γι’ αυτό τα διάλεξα για το Half Note, που θα έρθει να με ακούσει ένα πιο μυημένο κοινό σε αυτό το είδος μουσικής.
Πώς και δεν εμφανίζεστε πιο συχνά σε μουσικές σκηνές;
Νομίζω πως εμφανίζομαι αρκετά συχνά και όταν έχω κάτι να πω. Έκανα και θα κάνω αρκετές εμφανίσεις στην Αθήνα, όπως και στην υπόλοιπη Ελλάδα μόνη μου με ένα πιάνο. Είναι ένα εγχείρημα που το ξεκίνησα τον φετινό χειμώνα και πέτυχε και έτσι το συνεχίζω, καθώς πάντα είχα την ευκολία να παίζω και να ερμηνεύω συγχρόνως. Και θέλω να πιστεύω ότι οι γνώσεις μου στο πιάνο είναι τέτοιες που μπορώ να ανταπεξέλθω σε ένα τόσο απαιτητικό πρόγραμμα, όπως είναι το να ερμηνεύσεις δυόμιση ώρες δύσκολα τραγούδια και από πολλά είδη, συνοδεύοντάς τα στο πιάνο. Σήμερα προτιμώ να τραγουδάω σε χώρους που με εκφράζουν και ο κόσμος εισπράττει αυτή την ανάγκη μου για επικοινωνία και με ακολουθεί. Με το κοινό ήρθαμε πάλι κοντά σε αυτές τις εμφανίσεις και θυμηθήκαμε ότι μαζί περνάμε πραγματικά καλά!
Η μουσική παράσταση «Ηρώ δύο» με τους Αντώνη Λουδάρο και Μέμο Μπεγνή είχε μεγάλη απήχηση, όπως και οι παραστάσεις με τον Αργύρη Αγγέλου και την Μαρκέλλα Αργυροπούλου. Πώς ήταν η εμπειρία της πρόζας; Θα σας ενδιέφερε η προοπτική συμμετοχής σε ένα μιούζικαλ;
Είμαι πάντα ανοιχτή σε προτάσεις όταν αυτές με εκφράζουν και μου ταιριάζουν. Η αλήθεια είναι πως το μιούζικαλ δεν είναι ένα αναπτυγμένο είδος στην Ελλάδα, δεν γίνονται πολλές παραγωγές και το κοινό δεν είναι ακόμα πολύ εξοικειωμένο. Αλλά αν μου προταθεί μια καλή παραγωγή, ένας ωραίος ρόλος που μπορώ να τον υποστηρίξω, θα ήμουν θετική.
Αληθεύει ότι είχατε δεχτεί πρόταση για να εμφανιστείτε στην παράσταση «Δαίμονες»;
Ναι, μου είχαν γίνει κάποιες συζητήσεις, αλλά δεν προχώρησαν για διάφορους λόγους.
Στο παρελθόν είχατε εκφράσει ενστάσεις για το κατά πόσο τα μεγάλα κέντρα διασκέδασης και οι δισκογραφικές εταιρείες αφήνουν την μουσική να εξελιχθεί. Τώρα που χάνουν μέρος του κοινού τους λόγω κρίσης, υπάρχει περισσότερο πρόσφορο έδαφος για θετικές εξελίξεις στην μουσική;
Η αλήθεια είναι ότι οι εταιρείες και το πώς χειρίζονταν τους καλλιτέχνες και το έργο τους έφεραν την κατάσταση σε αυτό που βιώνουμε σήμερα και την απόλυτη κατάρρευση αυτού του συστήματος. Σήμερα, στην εποχή του ίντερνετ, δεν μπορείς να ελέγξεις τίποτα πια. Η μουσική όπως και οι ιδέες και τα ρεύματα και όλα ταξιδεύουν σε ταχύτητες ασύλληπτες και αυτό δεν έχει γυρισμό. Μπορείς να επικοινωνήσεις αυτό που έχεις να πεις εύκολα, γρήγορα και χωρίς μεγάλο κόστος, με ένα μέρος κοινού και μετά αυτό να σε πάει σε όλο τον κόσμο. Αυτό έχει τα θετικά του και αρνητικά του. Θα πρέπει να βρεθεί μια φόρμουλα προστασίας των δικαιωμάτων των καλλιτεχνών, κάτι που όμως δεν είναι εύκολο σε παγκόσμιο επίπεδο. Το σίγουρο είναι ότι δεν θα ξαναυπάρξουν εταιρείες με την μορφή που ξέραμε. Θα δημιουργηθούν και δημιουργούνται ήδη νέα είδη επιχειρήσεων διεθνώς γύρω από τη μουσική. Άλλωστε, οι καλλιτέχνες βγάζουν χρήματα από τις εμφανίσεις τους και από άλλες πηγές τώρα πια και όχι από τη δισκογραφία τους.
Στο τελευταίο σας album αναλάβατε εξολοκλήρου την παραγωγή και την επιμέλεια χωρίς τη στήριξη κάποιας δισκογραφικής εταιρίας. Πόσο δυσκολευτήκατε σε αυτό σας το εγχείρημα; Θα συνεχίσετε έτσι;
Όπως είπα και πριν, βιώνουμε την απόλυτη κατάρρευση των εταιρειών. Μεγάλοι καλλιτέχνες διεθνώς, αλλά και στη χώρα μας αναλαμβάνουν οι ίδιοι την παραγωγή και διακίνηση των cd τους, εντελώς μόνοι τους ή με μικρά labels και ιδιώτες που ακόμα έχουν μεράκι. Σίγουρα δεν είναι ένα εύκολο εγχείρημα οικονομικά, κάθε άλλο θα έλεγα, αλλά σου δίνει την ελευθερία επιλογής και έκφρασης. Και δεν έχεις άλλη εναλλακτική, όταν θέλεις να δώσεις μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα της δουλειάς σου στο ευρύ κοινό. Πέρα από το ίντερνετ εννοώ, που είναι και το πρώτο, συχνά και το μόνο, μέσο επικοινωνίας ενός καλλιτέχνη με το κοινό του μια που τα ραδιόφωνα είναι κυρίως κατευθυνόμενα στις επιλογές τους πια. Αν δεν βρεθεί εταιρεία με την οποία θα μπορούμε μαζί να δημιουργήσουμε μια καινούργια δουλειά, που θα θέλει να επενδύσει και να προβάλει αυτό που θα έχω να πω και να μοιραστεί μαζί μου και πάλι το όραμα, θα φτιάχνω δίσκους μόνη μου, όταν θα έχω τη δυνατότητα.
Με τι άλλο ασχολείστε αυτό τον καιρό;
Ταξιδεύω στην Ελλάδα με το πρόγραμμα-ρεσιτάλ «Μόνο εμείς» πιάνο-φωνή και ετοιμάζω και κάποιες πιο μεγάλες συναυλίες, με ορχήστρα, που ευελπιστώ να γίνουν σύντομα.
Τελικά εσείς, η Ηρώ, πώς ακριβώς “έτσι” είστε; Μπορείτε να σκιαγραφήσετε τον εαυτό σας προσωπικά και επαγγελματικά, με λίγα λόγια;
Ειλικρινής, ανοιχτή, ακέραια, μαχητική, πεισματάρα, αξιοπρεπής είναι όλα όσα θέλω να είμαι! Και για αυτά παλεύω.