Σαββατοκύριακο στο Hyde Park
Κομεντί και δράμα, έρωτας και πολιτική, συνυπάρχουν κάπως άνισα σε αυτό το ‘ανθρώπινο’ πορτρέτο του προέδρου Ρούζβελτ…
Το 1939, ο Φρανγκλίνος Ρούζβελτ (Μπιλ Μάρεϊ) και η σύζυγός του Έλενορ (Ολίβια Γουίλιαμς) φιλοξενούν το βασιλικό ζεύγος της Αγγλίας στο σπίτι τους στην πόλη Χάιντ Παρκ, κοντά στον ποταμό Χάτσον της Νέας Υόρκης. Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία που ένας Βρετανός μονάρχης επισκέπτεται την Αμερική: η Αγγλία αντιμετωπίζει τον κίνδυνο πολεμικής σύρραξης με τη Γερμανία, και οι βασιλείς της αναζητούν απεγνωσμένα την υποστήριξη του Ρούζβελτ. Οι διεθνείς σχέσεις όμως περνούν μέσα από την πολυπλοκότητα των οικογενειακών σχέσεων του Προέδρου, καθώς η μητέρα, η σύζυγος και οι ερωμένες του συνωμοτούν, με αποτέλεσμα το σαββατοκύριακο να μείνει αξέχαστο στο βασιλικό ζεύγος. Μέσα από τα μάτια της Ντέιζι (Λόρα Λίνεϊ), πέμπτης εξαδέλφης και ερωμένης του Ρούζβελτ, θα παρακολουθήσουμε την ιδιαίτερη σχέση που θα αναπτυχθεί ανάμεσα σε δύο μεγάλα έθνη, και θα κατανοήσουμε τα μυστήρια του έρωτα και της φιλίας.
Ακολουθώντας ένα ισχυρό πρόσφατο ρεύμα με βιογραφικές ταινίες που, σε μια συγκεκριμένη, περιορισμένη χρονική περίοδο σκιαγραφούν ένα πιο ‘ανθρώπινο’ πρόσωπο ιστορικών προσωπικοτήτων (προέδρων, πρωθυπουργών, βασιλέων με ορατά τα πάθη και τις αδυναμίες τους), η ταινία του Ρότζερ Μισέλ («Notting Hill») έχει στο επίκεντρο τον Φρανγκλίνο Ρούσβελτ στο μεταίχμιο της οικονομικής κρίσης και της εισόδου της Αμερικής στον πόλεμο, μέσα από μια ‘παράνομη’ ερωτική σχέση του και μέσα από την πρώτη, κάπως κωμική, συνάντησή του με το βασιλικό ζεύγος της Αγγλίας. Η ταινία δεν καταφέρει να βρει τον τόνο που θα ισορροπήσει την ελαφρότητα της κομεντί και τη βαρύτητα του δράματος. Ενώ αγγίζει ακροθιγώς και την πολιτική και πολιτιστική σάτιρα και το ερωτικό και ιστορικό δράμα, και το θέμα της ιδιαίτερης ηθικής της εξουσίας, δεν εμβαθύνει ιδιαίτερα κάπου, και οι θεματικές συγγένειες αναπόφευκτα επιφέρουν συγκρίσεις με το «Λόγο του Βασιλιά» και τον «Λίνκολν», δύο σαφώς πιο ολοκληρωμένες ταινίες.
Θοδωρής Τσιάτσικας