«Το κουρέλι» του Ντένvις Κέλλυ στο Faust- Παιδιά με κουρελιασμένα όνειρα!

Πρόκειται για το πρώτο έργο του συγγραφέα των διάσημων «Ορφανών», το οποίο χαρακτηρίζεται από ισχυρές δόσεις βίας και κοινωνική κριτικής, τόσο στις δομές της κοινωνικής ανισότητας, όσο και στην διαστροφική πλευρά του ανθρώπου, τόσο του φτωχού, όσο και του υψηλά ιστάμενου. Στο έργο αυτό, που νομίζω ότι χαρακτηρίζεται από κάποιες επιρροές τόσο από την Σάρα Κέιν, όσο και από τον συμπατριώτη του Μάρτιν Μακντόνα, υπάρχει μια σαφής κριτική στην χριστιανική κουλτούρα του δυτικού πολιτισμού. Με αφορμή την τραγική ιστορία δύο φτωχών παιδιών, που περνάνε διάφορα τραυματικά βιώματα σε ένα περιθωριακό κόσμο, ο συγγραφέας μοιάζει να θέλει να καταγράψει την ιστορία από την αρχή. Από το ξεκίνημα σχεδόν του χριστιανικού πολιτισμού. Δεν τα καταφέρνει σε απόλυτο- ίσως ούτε σε μερικό βαθμό- γιατί το εγχείρημα είναι πολύ φιλόδοξο.

Επίσης, είναι υπερβολικά φορτωμένο με μαρτύριο και διαστροφή… Δραματοποίηση και θυματοποίηση (ιδίως των παιδιών) σε ταξιδεύουν σε ζοφερές πλευρές της ύπαρξης, σε ένα έργο που συχνά επαναλαμβάνεται. Το «κουρέλι» φέρνει διαρκώς σε σύγκρουση τα παιδιά με τους μεγάλους, μιλάει για θανάτους από ατύχημα, για παιδική εκμετάλλευση, για φτώχια και κακομοιριά και το κυριότερο είναι ότι η γλαφυρότητα των περιγραφών αυτής της ζοφερής κατάστασης είναι φορτική και κουράζει από ένα σημείο και μετά.

Η μινιμαλιστική σκηνοθεσία του Γιάννη Μόσχου επιτυγχάνει να αναδείξει την ένταση και την βιαιότητα του έργου. Δεν πλαισιώνει το κείμενο με αρκετές εικόνες, αλλά η σκηνοθεσία του είναι αρκετά τολμηρή. Η μουσική, τα σκηνικά και τα κοστούμια δεν εντυπωσιάζουν, αλλά ούτε δείχνουν παράταιρα με το κείμενο και την σκηνοθετική άποψη.

Το πιο ισχυρό κομμάτι της παράστασης, θεωρώ, είναι οι ερμηνείες των δύο ηθοποιών. Τόσο ο Θύμιος Κούκιος, όσο και η Ελίνα Ρίζου– που έχουν συνεργαστεί και σε άλλες παραστάσεις- βγάζουν συναίσθημα, ένταση, πάθος επί σκηνής. Ενίοτε πρέπει να ερμηνεύουν και ρόλους (περισσότερους από έναν), αλλά να είναι και αφηγητές. Και γίνεται αυτό ακόμα δυσκολότερο, καθώς συνέχεια παίζουν τόσο τα παιδάκια ή ακόμα και τα μωρά, όσο και τους ενήλικους, Η κατανομή των ρόλων έχει γίνει με αρκετή σοφία από τον σκηνοθέτη. Η Ελίνα Ρίζου είναι πολύ καλή, αλλά και ο Θύμιος Κούκιος δίνει μια δυνατή ερμηνεία.

Γενικά, το «Κουρέλι» είναι ένα σκληρό έργο, γεμάτο αιχμές για τον σύγχρονο πολιτισμό και την χριστιανική θρησκεία. Έχει αρκετές και ενίοτε κουραστικές δόσεις ζόφου και απανθρωπιάς. Πάντως, μιλάει με τόλμη για δύσκολα θέματα και έχει πολύ καλές ερμηνείες, που είναι και τα δυνατά σημεία αυτής της παράστασης.

 Γιώργος Σμυρνής  

Παίζεται από Παρασκευή ως Κυριακή στις 21:30
Στο Faust (Καλαμιώτου 11)- Περισσότερα ΕΔΩ