Το Σώμα
Ληθαργικός εφηβικός ρομαντισμός σε περιβάλλον επιστημονικής φαντασίας. Not a good idea…
Στο μέλλον, ο πλανήτης Γη έχει καταληφθεί από έναν αθέατο εχθρό, φιλειρηνικά εξωγήινα όντα γνωστά ως Ψυχές, τα οποία καταλαμβάνουν το σώμα των ανθρώπων. Η Μέλανι Στράιντερ (Σίρσα Ρόναν), ένας από τους τελευταίους ελεύθερους ανθρώπους, ξεκινά έναν αγώνα αντίστασης απέναντι στους εισβολείς, διακινδυνεύοντας τα πάντα με στόχο να σώσει τον εαυτό της και τους ανθρώπους που αγαπά – τον Τζάρεντ (Μαξ Άιρονς), τον Ίαν (Τζέικ Άμπελ), τον αδελφό της Τζέιμι (Σάντλερ Καντέρμπουρι) και τον θείο της Τζεμπ (Γουίλιαμ Χαρτ), αποδεικνύοντας ότι η αγάπη επικρατεί όλων σε έναν επικίνδυνο νέο κόσμο.
Η Στέφανι Μάγιερ προσπάθησε να ακολουθήσει την εκδοτική και κινηματογραφική επιτυχία του «Twilight» με μία ακόμα ιστορία εφηβικοερωτικών τριγώνων και τετραγώνων σε ένα πλαίσιο επιστημονικής φαντασίας. Η συνύπαρξη στο ίδιο σώμα της γήινης και της εξωγήινης είναι ίσως η κεντρική ‘ερωτική ιστορία’ εδώ, αλλά η συνύπαρξη στο σώμα της ταινίας των προθέσεων της συγγραφέως και του σκηνοθέτη έχει τα προβλήματά της. Ο σεμνός ερωτισμός με σουφρωμένα χείλια της Στέφανι Μάγιερ που έχει πάντα στον πυρήνα του ληθαργικά διλήμματα κορασίδων σε συνδυασμό με τις μελλοντολογικές εμμονές του Άντριου Νικόλ (που είχαν αποδώσει στο «Gattaca») δίνουν ένα άνισο αποτέλεσμα, ανάμεσα στο βαρετό και το ελαφρά διασκεδαστικό. Ακόμα και το κοριτσίστικο κοινό της Αμερικής αδιαφόρησε.
Θοδωρής Τσιάτσικας