Almanya, Καλώς Ήρθατε στη Γερμανία
Μια συμπαθής τουρκογερμανική οικογενειακή dramedy μετανάστευσης, με τις προβλεπόμενες αναλογίες νοσταλγίας, χιούμορ και συγκίνησης…
Ο 70χρονος Χουσεΐν Γιλμάζ, μετά από 45 χρόνια διαμονής στη Γερμανία, όπου πρωτοπήγε στα μέσα της δεκαετίας του ’60 ως Gastarbeiter («φιλοξενούμενος εργάτης»), ανακοινώνει στην οικογένειά του ότι αγόρασε ένα σπίτι στην Τουρκία, και ζητά να τον βοηθήσουν να το ανακαινίσει. Για εκείνον πρόκειται για ένα ταξίδι-επιστροφή στην πατρίδα, για τους υπόλοιπους όμως είναι μια περιπλάνηση σε μια ‘άγνωστη’ χώρα. Η πρότασή του, λοιπόν, όχι μόνο δε γίνεται δεκτή με ενθουσιασμό, αλλά προκαλεί τριγμούς ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας, αρκετά εκ των οποίων μοιάζουν να μη μπορούν να αποφασίσουν αν νιώθουν περισσότερο Τούρκοι ή Γερμανοί. Παράλληλα, η Τσανάν, η φοιτήτρια εγγονή του Χουσεΐν, έχει τα δικά της προβλήματα, ερχόμενη αντιμέτωπη με μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη, την οποία παλεύει να κρατήσει κρυφή από τη μητέρα της. Υπάρχει πάντως κάποιος που τη βοηθάει να ξεχνιέται: ο 6χρονος ξάδερφός της Τσενκ, ο οποίος της ζητάει να του διηγηθεί την απίθανη ιστορία γνωριμίας ανάμεσα στον παππού Χουσεΐν και τη γιαγιά Φατμά, τότε που οι δυο τους ήταν ακόμη δύο ντροπαλοί νέοι σε ένα γραφικό χωριουδάκι της μακρινής Ανατολίας. Και, κυρίως, πώς ο Χουσεΐν κατέληξε να γίνει ο… 1.000.001ος Gastarbeiter της Γερμανίας!
Αυτή η ανάπλαση της μεταναστευτικής εμπειρίας μιας οικογένειας Τούρκων στη Γερμανία, είναι αρκετά τρυφερή και γλυκόπικρη, με φιλότιμους πρωταγωνιστές και μια αρκετά πετυχημένη ισορροπία ανάμεσα στο κωμικό και το δραματικό στοιχείο ώστε να αφορά και να αγγίζει θεατές εκτός της συγκεκριμένης κοινότητας. Πολυπρόσωπο το καστ χωρίς να έχουν όλα τα μέλη της οικογένειας την ίδια δραματουργική βαρύτητα, φλάσμπακ στο παρελθόν, δοκιμασμένοι τρόποι για να προκληθεί το γέλιο ή το δάκρυ, ευρήματα άλλοτε πετυχημένα και άλλοτε σχηματικά, συμπαθητικό αποτέλεσμα.
Θοδωρής Τσιάτσικας