Post Hamlet ή μετά-Άμλετ στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης

Η παράσταση «Post Hamlet ή μετά-Άμλετ» επιδιώκει να αναδείξει το σαιξπηρικό λόγο, μέσα σε ένα ιδιότυπο, διαφορετικό τελικά, έργο, ενώ συνδιαλέγεται δημιουργικά με την τεχνολογία, και τον κινηματογράφο με την προβολή αποσπασμάτων από την μνημειακή ταινία του G. Kozintsev με τον Ινοκέντι Σμοκτουνόφσκι στο ρόλο του Άμλετ. Επιπλέον, το «Post Hamlet ή μετά-Άμλετ», εκτός από τον πολιτικό/κοινωνικό στόχο της προηγούμενης παράστασης επικεντρώνεται ακόμα πιο άμεσα στον αγώνα για (αυτό)κριτική –. Στην φράση «ο κόσμος γέρνει, γκρεμίζεται, γιατί να γεννηθώ εγώ για να τον στερεώσω;», που είχε οριστεί ως «μότο» της παράστασης «Ο Άμλετ αυτοκτόνησε», η ομάδα συμπληρώνει φέτος και άλλη μια φράση από τον Άμλετ-σε μτφρ. Γιώργου Χειμωνά: «Σώπα. Αρχινά και φαίνεται η ψυχή μου».

Σημειώνει η σκηνοθέτις Στέλλα Μαρή: «Post Hamlet ή μετά-Άμλετ» ονομάσαμε φέτος την παράσταση, γνωρίζοντας ότι παραπέμπουμε αναπόφευκτα στο μεταμοντερνισμό. Αντιδρώντας στην κριτική, που θέλει το μεταμοντερνισμό συνώνυμο της ασάφειας, σύγχυσης, του κιτς και της παρωδίας, επιλέγουμε να εμπνευστούμε από το ευγενές κομμάτι του, που αντέδρασε στον ελιτισμό και επιχείρησε να υπηρετήσει τη φιλοδοξία να μικρύνει την απόσταση μεταξύ «υψηλής» και μαζικής κουλτούρας. Για να το επιτύχουμε αυτό, δουλεύουμε πάνω σε θέματα τεχνικής λόγου, κίνησης και της φόρμας της… Τα κλασικά έργα γράφτηκαν για τους τότε συγχρόνους τους. Αυτή τη σχέση με το σύγχρονο πρέπει να ξαναβρούμε, για να τιμήσουμε πραγματικά το «κλασικό» του τίτλου. Αυτή τη σμίκρυνση της πολιτισμικής ψαλίδας και την ποίηση, που αυτό μπορεί να εμπεριέχει και να προτείνει, επιζητάμε».

Το έργο: Έξι ηθοποιοί περιμένουν με αγωνία την εξέτασή τους από τον καταξιωμένο σκηνοθέτη που θαυμάζουν. Εκείνος φθάνει και αυτοί ξεκινούν τους μονολόγους που έχουν ετοιμάσει από τον Άμλετ. Φαίνεται να γελοιοποιούνται, περισσότερο όταν εκείνος τους βομβαρδίζει από slide show φωτογραφιών από την περσινή του παράσταση και από σκηνές από το κλασικό αριστούργημα ΑΜΛΕΤ του G. Kozintsev … Ηττημένοι φεύγουν, για να παρακολουθήσουν τη συνέχεια… Έρχεται η ώρα της άλλης ομάδας, των πέντε γυναικών Άμλετ, για τη δική τους «ερμηνεία». Μια ερμηνεία που μοιάζει αυθαίρετη, αλλά γρήγορα δείχνει δομημένη και δουλεμένη πάνω σε μια αυστηρή κινητική φόρμα … Κεντρίζουν σιγά-σιγά το ενδιαφέρον του σκηνοθέτη που αρχίζει να τους/τις φωτογραφίζει, χωρίς ποτέ να εγκαταλείπει το αλαζονικό του ύφος, ανήμπορος να συγκινηθεί από τα πάθη των ηρώων. Η πρώτη ομάδα ηθοποιών τον παρακολουθεί επικριτικά και τον οδηγεί τελικά στη συντριβή του και την παραδοχή «η ύβρις μου έχει σαπίσει, την οσμίζεται ο ουρανός»… Και όλοι είναι ηττημένοι.

Συντελεστές

Κείμενα: «Άμλετ» του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ σε μετάφραση Γιώργου Χειμωνά και το Σονέτο Νο 92 του Σαίξπηρ
Δραματουργική σύνθεση – Σκηνοθεσία: Στέλλα Μαρή
Επιμέλεια κίνησης: Ιωάννα Πάραλη
Σκηνογραφική επιμέλεια (με αλφαβητική σειρά): Χ. Κονταξάκη, Σ. Μαρή,Γ. Σταματάκης
Ενδυματολογική επιμέλεια: Χαρά Κονταξάκη
Σχεδιασμός φωτισμού: Εβίνα Βασιλακοπούλου
Μουσική επιμέλεια: Στέλλα Μαρή
Videoλήψεις, μοντάζ trailer, slide show φωτογραφιών, μοντάζ αποσπασμάτων ταινίας του Kozintsev: Κώστας Δρίμτζιας
Επεξεργασία ήχου: Δημήτρης Σπυρόπουλος
Φωτογράφηση παράστασης: Νίκος Κατσαρός
Δημιουργικό αφίσας: Γιώργος Σταματάκης, Κώστας Σταματάκης

Παίζουν οι ηθοποιοί (αλφαβητικά): Γεωργία Αχιλλεοπούλου, Ηλίας Βαλάσης, Κατερίνα Γκατζόγια, Χαρά Κονταξάκη, Στέλλα Μαρή, Αγγελική Μπίνη. Επίσης παίζουν οι πρωτοεμφανιζόμενοι ηθοποιοί (αλφαβητικά): Μπέτυ Γιαννούλη, Αλίκη Κανέλη, Χριστίνα Πανταζή, Ελβα Παπαθανασίου, Δημήτρης Σπυρόπουλος, Μιχάλης Χατίρης. Τραγούδι επί σκηνής: Γεωργία Αχιλλεοπούλου