Γέφυρες στο Bios: Γεφυρώνοντας την απόσταση με τον ΑΛΛΟ

Η παράσταση, καθώς προέκυψε από συνεντεύξεις, μιλάει για ιστορίες της καθημερινής ζωής. Παρά τον τίτλο «γέφυρες» δεν υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος θεματικός άξονας, ο οποίος να λειτουργεί ως «γέφυρα» μεταξύ των διαφορετικών ιστοριών. Υπάρχει μια διάθεση της ομάδας και του Γάκη να μιλήσουν για δύσκολα θέματα της καθημερινότητας.

 Θα μπορούσαμε να πούμε ότι τα θέματα που έχουν την μεγαλύτερη συχνότητα στις πολλές ιστορίες είναι τα εξής: ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ και πολυπολιτισμική κουλτούρα, ΒΙΑ (εις βάρος του αδύναμου, είτε αυτός είναι μετανάστης, είτε η γυναίκα). Υπάρχει μια διάθεση να μας φέρει κοντά στον άλλο, κυρίως τον ξένο, τον πρόσφυγα, αλλά και τον άνθρωπο της διπλανής πόρτας, που είναι τόσο κοντά και τόσο μακριά από εμάς. Ίσως αυτό να είναι τελικά και το νόημα του τίτλου. Οι ιστορίες να λειτουργούν ως γέφυρες ανάμεσα σε μας και στον εκάστοτε διαφορετικό άνθρωπο. Αλλά κι αυτή η διαφορετικότητα δεν αναλύεται με ιδιαίτερη λεπτομέρεια ή σε βάθος.  

Η κάθε ιστορία έχει έναν ή δύο ερμηνευτές- είτε σε αφήγηση, είτε σε διάλογο και οι υπόλοιποι ηθοποιοί αξιοποιούνται συμμετέχοντας στην σκηνή με χορογραφικά και άλλα σκηνοθετικά ευρήματα. Η ευρηματικότητα σε αυτό το κομμάτι δεν είναι σπουδαία και από άποψη κίνησης και σωματικού θεάτρου η παράσταση έχει περιορισμένη πρωτοτυπία. Ως προς τις ιστορίες, δεν θα έλεγα ότι ο τρόπος με τον οποίο έχει γίνει η επεξεργασία τους δίνει πολύ εμπνευσμένα θεατρικά κείμενα. Με κάποιες εξαιρέσεις, οι περισσότερες ιστορίες, όπως παρουσιάζονται, δεν έχουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον από ιστορίες που ακούει κανείς στην καθημερινότητα του. Επίσης, δεν με τράβηξαν και πολύ τα διάφορα ειρωνικά σχόλια πάνω στην τηλεόραση, τα δελτία ειδήσεων, τον δημοσιογραφικό λόγο. Θα μπορούσαν να είναι πολύ πιο αιχμηρά.

Υπάρχουν όμως σκηνές που δημιουργούν συγκίνηση, αλλά και σκηνοθετικά ευρήματα, τα οποία, ακόμα κι αν δεν έχουν δουλευτεί όσο χρειαζόταν, δίνουν κάτι στο έργο. Από τους ηθοποιούς, κάποιοι είναι αρκετά καλοί και η ομάδα δείχνει αρκετά δεμένη επί σκηνής. Παράλληλα, η δράση συνοδεύεται μετά μουσικής, με κομμάτια του σκηνοθέτη και συνθέτη Κώστα Γάκη και της ηθοποιού της παράστασης Λεμονιάς Νταλλαρή. Ο Γάκης παίζει μέρος της μουσικής ζωντανά στο πιάνο. Χωρίς να δημιουργείται κάποιο εντυπωσιακό αποτέλεσμα, μπορούμε πάντως να πούμε ότι η μουσική είναι καλή. Ειδικά στα καλύτερα σημεία της, ανεβάζει το επίπεδο της παράστασης.

Κοντολογίς, η παράσταση «Γέφυρες» είναι μια συμπαθητική δουλειά ενός νεανικού θιάσου. Είναι αρκετά άνιση, καθώς κάνει κοιλιές σε αρκετά σημεία, αλλά υπάρχουν και κομμάτια της παράστασης που σου τραβούν το ενδιαφέρον με τον γνήσιο τρόπο που προσεγγίζουν τον ανθρώπινο πόνο. Νομίζω πάντως ότι θα γοητεύσει περισσότερο τους θεατρόφιλους που παρακολουθούν κυρίως νεανικά σχήματα.

Γιώργος Σμυρνής

Παίζεται Δευτέρα και Τρίτη 21:15 
 Στο Bios (Πειραιώς 84) – Περισσότερα ΕΔΩ