100 Χρόνια Μαξ Λίντερ

Οι κωμωδίες του κοντούλη ηθοποιού Μαξ Λίντερ που φορούσε πρόσθετες σόλες στα παπούτσια του για να ψηλώνει άρχισαν να προσφέρουν κάτι το διαφορετικό στο σλάπστικ, ξεφεύγοντας από το σκονισμένο κουβάριασμα και την πλήρη διάλυση στα χοντροκομμένα αστεία. Ο Λίντερ άρχισε να κτίζει τον πρώτο κινηματογραφικό ήρωα, αυτόν του Γάλλου δανδή με τα κορακίσια μαλλιά, τα λαμπερά μάτια και τα κάτασπρα δόντια κάτω από το λεπτό μουστάκι του. Οι κινήσεις του είχαν την χάρη των Γάλλων και το κομψό ντύσιμό του, ημίψηλο καπέλο, μπαστούνι και φράκο με ριγέ παντελόνι, ολοκλήρωναν την εικόνα του λιμοκοντόρου με τη μελαγχολική αξιοπρέπεια.

Από τους σημαντικούς πρωτοπόρους της κωμωδίας του βωβού κινηματογράφου, ο Γάλλος Μαξ Λίντερ (Γκαμπριέλ Λεβιέλ) πέρασε κατά τύχη από το μπουλβάρ στο σινεμά όπου υπέγραψε τη σκηνοθεσία και το σενάριο και πρωταγωνίστησε σε δεκάδες ταινίες από το 1905 ως το 1925, φτάνοντας να γίνει ίσως ο μεγαλύτερος διεθνής σταρ στη δεκαετία του 1910, για να επισκιαστεί από ένα μεγάλο θαυμαστή του, τον Τσάρλι Τσάπλιν. Στις ταινίες της συλλογής γίνονται φανερά κάποια στοιχεία που επηρέασαν τον Τσάπλιν και τους άλλους μεγάλους που τον ακολούθησαν, υπάρχουν κάποια ξεκαρδιστικά ευρήματα (όπως οι σκηνές με τη μπανιέρα στο «Max Prend Un Bain»), ενώ αυτό που ξεχωρίζει είναι μια αίσθηση φινέτσας και χάρης που λείπει από τις αντίστοιχες αμερικάνικες κωμωδίες.

Θοδωρής Τσιάτσικας