Μικρές κινήσεις γεμάτες… μικρές ζωές

Πρόκειται για μια δουλειά χωρίς αμφιλεγόμενους πειραματισμούς, έντιμη, ουσιαστική, με χαρακτήρα, που μου έδειξε ότι έχει εισπράξει το μήνυμα της εποχής μας. Δίχως φωνές, ότι η πολιτεία δεν βοηθά. Δίχως δυσαρέσκειες επειδή χρήματα για παραγωγές δεν υπάρχουν. Με ενδιαφέρουσα γραφή, πλούσιο κινητικό υλικό και μια αθόρυβη ποιότητα.

Με πολλή δουλειά, ενδοσκόπηση και με την απλή χρήση των πιο «άμεσων υλικών» που έχει στη διάθεσή της (το σώμα της δηλαδή και το χορογραφικό της ταλέντο), η Αγγελική Στελλάτου, πιο ώριμη από ποτέ, επιστρέφει με τις «Μικρές ζωές», στην καθαρόαιμη έκφραση του χορού, την κίνηση. Με στοιχειώδη βοήθεια επί σκηνής από φωτισμό, σκηνικά και κοστούμια, δημιουργεί ένα έργο κινητικά μεστό, λιτό, πολυεπίπεδο, βασισμένο αποκλειστικά και μόνο σε ό,τι μπορεί να εκφράσει το σώμα.

Έχοντας η ίδια διαγράψει μια ξεχωριστή πορεία στο σύγχρονο ελληνικό χορογραφικό τοπίο με τις αξέχαστες παραγωγές της Ομάδας Εδάφους, αλλά στη συνέχεια και με τη δική της ομάδα Ύψιλον, στην ηλικία των 50 ετών σήμερα, παρουσιάζει τις «Μικρές ζωές» που συμπυκνώνουν κομμάτια όχι μόνο του χορογραφικού της ιδιώματος, αλλά και μιας κατασταλαγμένης προσωπικής στάσης απέναντι στη ζωή, όσο και μιας πιο ώριμης και λεπτής ποιότητας στην κίνησή της.

Οι «Μικρές ζωές», όπως λέει η ίδια, ξεκίνησαν σαν ένα κινητικό στοίχημα χωρίς σενάριο, ένα παιχνίδι για δύο. Σε ντουέτο με την ανερχόμενη και ταλαντούχα Ιωάννα Αποστόλου και στο διπλό ρόλο της χορογράφου και χορεύτριας, η Αγγελική χτίζει μια παράσταση ιδιαίτερης γραφής, που χαρακτηρίζεται από σχολαστικά δουλεμένες μικρές κινήσεις και από μια κιναισθητική επικοινωνία μεταξύ των δύο ερμηνευτριών, αποτέλεσμα ενός χορογραφικού ευρήματος που βάζει και τις δύο να κινούνται με σκυμμένο το κεφάλι και καλυμμένα τα μάτια από τα μαλλιά!

Το όλο εγχείρημα αν και εσωστρεφές εκ πρώτης όψεως, δεν χάνει καθόλου από τον επικοινωνιακό του χαρακτήρα. Η ακρίβεια, η λεπτομέρεια και ο συγχρονισμός είναι τα κύρια χαρακτηριστικά που το διακρίνουν. Ενδιαφέρον και κυρίαρχο στοιχείο της παράστασης αποτελούν τα καλυμμένα από τα μαλλιά πρόσωπα, που στοχεύουν περισσότερο στις αισθήσεις του θεατή, παρά στη σκέψη του. Καταργώντας έτσι την κατά μέτωπο επαφή με τον θεατή, η χορογράφος προσανατολίζει την προσοχή του στην κίνηση και δεν αποζητά να τον αιχμαλωτίσει με φυσιογνωμικές εκφράσεις, ή άλλου είδους «συναισθηματικά» τεχνάσματα.

Η ξεχωριστή μουσική του Sebastien Seixas γραμμένη ειδικά για τη συγκεκριμένη παράσταση δένει τη χορογραφία, άλλοτε με «κινηματογραφικές» κορυφώσεις και άλλοτε με απλούς ηλεκτρονικούς ήχους.

Ανοιχτές σε ερμηνείες, όπως κάθε δουλειά χωρίς αφηγηματική δομή, οι «Μικρές ζωές» δίνουν τροφή για ελεύθερες αποκωδικοποιήσεις και ερωτήματα. Ουσία όμως της παράστασης παραμένει το γεγονός ότι, πέρα από συμβολισμούς και αναγνώσεις, η Τέχνη μπορεί να υλοποιηθεί με λίγα μέσα, αρκεί να τη στηρίζει η σκληρή δουλειά, το ταλέντο και η ψυχή.

info: “Μικρές ζωές” σε χορογραφία της Αγγελικής Στελλάτου | 14-30 Μαίου 2013, Θέατρο του Νέου Κόσμου | περισσότερες πληροφορίες εδώ

Πηγή: dancepress.gr