Untrained της Lucy Guerin στο Φεστιβάλ Αθηνών- So you think you can dance?
Πόσοι και πόσοι από εμάς, στην διάρκεια της ζωής μας, παρακολουθώντας ένα καλλιτεχνικό δρώμενο- χορευτικό ή άλλο- δεν είπαμε: «Σιγά! Κι εγώ μπορώ να το κάνω αυτό!» Όμως, άλλο να το λες κι άλλο να το κάνεις. Κι όπως αποδεικνύει η παράσταση Untrained της Αυστραλής χορογράφου Lucy Guerin, που βάζει μαζί δύο εκπαιδευμένους χορευτές με δύο καθημερινούς ανθρώπους, να κάνουν τις ίδιες φιγούρες, η διαφορά ανάμεσα στον άνθρωπο με χορευτική παιδεία και τον μέσο άνθρωπο είναι μεγάλη.
Το Untrained ανεβαίνει στην Πειραιώς 260 για το Φεστιβάλ Αθηνών 2013 τις δύο πρώτες μέρες του Φεστιβάλ (1 και 2 Ιουνίου). Είναι ένα πειραματικό παιχνίδι που εμπεριέχει τόσο την αντίθεση, όσο και την σύνθεση.
Αντίθεση γιατί έρχονται σε αντιπαράθεση δύο διαφορετικοί κόσμοι: αυτός του «πραγματικού» χορευτή με τον άριστο έλεγχο των κινήσεων και του σώματός του και εκείνος του απλού ανθρώπου που προσπαθεί να χορέψει. Μέσα από αυτήν την αντίθεση, μπαίνουμε λίγο και στις έξοχες δυνατότητες των χορευτών, οι οποίες είναι προϊόν συνεχούς άσκησης και εκπαίδευσης. Βλέποντας τον καθημερινό άνθρωπο να δοκιμάζει με άτσαλες μιμήσεις να κάνει ό,τι και οι κανονικοί χορευτές, από την μία βγαίνει γέλιο, καθώς το αποτέλεσμα είναι συχνά αστείο, ενώ από την άλλη αποκτάς και μια αίσθηση του πόσο ανώτερες είναι οι δυνατότητες των χορευτών.
Όμως, η παράσταση δεν μένει στο να αναδείξει αυτήν την αντίθεση. Οι δύο ανεκπαίδευτοι δεν έχουν τον ρόλο του παλιάτσου στην ιστορία. Διαμορφώνεται στην πορεία μια σχέση ισοτιμίας και αμοιβαιότητας. Έτσι έχουμε την σύνθεση των εκφραστικών δυνάμεων τόσο των εκπαιδευμένων χορευτών, όσο και των μη εκπαιδευμένων. Το Untrained δίνει βήμα στον μη εκπαιδευμένο, θέλοντας να δείξει ότι και αυτό το σώμα (που δεν είναι γυμνασμένο ούτε έχει χορευτική παιδεία) έχει την δική του αλήθεια να δείξει στην σκηνή.
Παράλληλα, οι εκπαιδευμένοι και οι μη εκπαιδευμένοι δοκιμάζουν να κάνουν χορευτικές φιγούρες και πράξεις μαζί. Κι όταν συνεργάζονται βγαίνει ένα ενδιαφέρον καλλιτεχνικό αποτέλεσμα, που κρύβει τις όποιες αδυναμίες των μην εκπαιδευμένων.
Κι επίσης έχουν ισότιμο χώρο έκφρασης στα σημεία που μιλάνε για τις ζωές τους, τις μνήμες τους ή τις απλές καθημερινές συνήθειες που τους κάνουν ξεχωριστούς. Εκπαιδευμένος ή μη, ο κάθε άνθρωπος που ανεβαίνει στην σκηνή στην παράσταση της Lucy Guerin είναι ξεχωριστός. Κι εκτός αυτών, έχουμε μιμήσεις από σκηνές ταινιών, όπως ο Μονομάχος ή ο Πόλεμος των Άστρων, που είναι διασκεδαστικές. Εκεί- κατά την γνώμη μου- δεν υπάρχει διαφορά στις ικανότητες εκπαιδευμένων και μη εκπαιδευμένων.
Συμπερασματικά, η παράσταση Untrained είναι ένα απλό, αλλά ιδιαίτερα ευρηματικό και αποτελεσματικό concept. Αναδεικνύει τις διαφορές, αλλά τις γεφυρώνει κιόλας σε μια κοινή προσπάθεια. Εκφράζει έναν λεπταίσθητο ανθρωπισμό μέσα από τον χωρό και συνάμα είναι διασκεδαστική, ζωντανή και με αρκετή δόση χιούμορ. Έτσι, το αποτέλεσμα είναι μια όμορφη έναρξη για το φετινό φεστιβάλ (μαζί με την Πρώτη Ύλη του Παπαϊωάννου, που επαναλαμβάνεται και φέτος).
Γιώργος Σμυρνής
Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση Untrained ΕΔΩ
