The Shape of Necessity & Tune In για το Φεστιβάλ Αθηνών- Ερωτικό και ουσιώδες (video)

Στην πρώτη χορογραφία είδαμε το σέξι σχήμα της ανάγκης. (Ο τίτλος της είναι The shape of necessity). Κυριαρχεί ο αισθησιασμός και η ένταση των δύο γυμνών σωμάτων. Η επαναληπτικότητα, οι κινήσεις των χορευτών σε περιορισμένο χώρο αποκτούν μία άλλη δυναμική, καθώς υπάρχει η αλληλεπίδραση του αντρικού και του γυναικείου σώματος. Η χορογραφία μοιάζει να αφηγείται τις αμφιβολίες, τις ανασφάλειες και τα πάθη των σωμάτων μέσα από ερωτική σχέση. Κυριαρχεί η ένταση, σώματα που συγκρούονται, κάνουν σπασμωδικές κινήσεις, αλλά και απορροφώνται το ένα μέσα στο άλλο.

Αν και δεν κρύβει πολλά η χορογραφία της Λίας Χαράκη, με τους δύο χορευτές να χορεύουν ολόγυμνοι επί σκηνής, τα παιχνίδια με το φως, αλλά και οι στάσεις των σωμάτων, που αποκαλύπτουν ή κρύβουν σημεία του σώματος, έχουν ιδιαίτερη σημασία. Μέσα από τις εντάσεις, τελικά τα σώματα αποκτούν μια ηρεμία. Γαληνεύουν. Στο τέλος της έντονης χορογραφίας κυριαρχεί μια γλυκιά και σχεδόν ανακουφιστική τρυφερότητα ανάμεσα στους Χριστίνα Πατσαλή και Πέτρο Κονναρή.

Στο δεύτερο μέρος της παράστασης χόρεψε η ίδια η χορογράφος. Το Tune In είναι ένα δύσκολο χορογραφικό πείραμα. Η Λία Χαράκη έχει μια ιδιαίτερη προσήλωση στο μέρος του σώματος που ονομάζεται πέλμα, το οποίο θεωρεί εξαιρετικά σημαντικό για τον χορό. Στην χορογραφία λοιπόν που επέλεξε να μας παρουσιάσει η ίδια, τα πέλματά της μένουν καρφωμένα στο έδαφος. Έτσι χωρίς να μετακινείται από την θέση που καταλαμβάνει, η χορεύτρια με όλο το υπόλοιπο σώμα της, το οποίο βγάζει μεγάλη ενέργεια και ένταση, προσπαθεί να καλύψει αυτό το κενό κίνησης.

Με εξαντλητικό πάθος η Λία Χαράκη χρησιμοποιεί τα χέρια, την μέση, τα γόνατα και οποιοδήποτε άλλο μέρος του σώματος, εκτός από τα πέλματα, που είναι καρφωμένα στο σανίδι. Ακόμα και το φουστάνι της γίνεται μέσο έκφρασης, Ανάλογα με τις κινήσεις του σώματος της, μοιάζει να κονταίνει ή να μακραίνει, άλλοτε είναι σαν να θέλει να βγει μόνο του από το σώμα της και άλλοτε να ακολουθεί αντίστροφη κατεύθυνση. Τα χέρια της χορεύτριας μοιάζουν να δημιουργούν μία αίσθηση περιδίνησης. Η χορογραφία έχει νεύρο, έχει υψηλό βαθμό δυσκολίας σε σχέση με τους περιορισμούς που βάζει στην ίδια την χορεύτρια και κερδίζει τις εντυπώσεις.

Σε γενικές γραμμές, οι δύο χορογραφίες της Λίας Χαράκη αφήνουν καλές εντυπώσεις. Η ειλικρίνεια, ο αισθησιασμός και η τρυφερότητα των σωμάτων στο The Shape of Necessity και ο δύσκολος πειραματισμός του Tune In βγάζουν ένταση, ενέργεια, φρεσκάδα και κερδίζουν την προσοχή μας.

Γιώργος Σμυρνής