Πριν Τα Μεσάνυχτα
Αγάπη ή έρωτας; Τρίτο μέρος και κινηματογραφικό reality check στα χρόνια της ωριμότητας για την περίφημη ερωτική ιστορία του Τζέσι και της Σελίν…
Εννιά χρόνια μετά τα γεγονότα του «Before Sunset», το ζευγάρι είναι ακόμα μαζί, έχουν και δύο δίδυμες κόρες. Αφού έχουν ήδη περάσει ένα διάστημα ευχάριστων διακοπών στην Πελοπόννησο, ο Τζέσι αποχαιρετά τον έφηβο γιό του που επιστρέφει στη μητέρα του, και στη διαδρομή με το αυτοκίνητο ξεκινάει κάποιες συζητήσεις με τη Σελίν. Εκείνος θέλει να βρίσκεται πιο κοντά στο παιδί του στην Αμερική, εκείνη έχει μια ενδιαφέρουσα πρόταση για δουλειά στην Ευρώπη. Στο τραπέζι με τους φίλους τους κυριαρχεί το θέμα του έρωτα και των σχέσεων. Λίγο πριν το καλοκαίρι τελειώσει, μετά από μια όμορφη απογευματινή βόλτα που επρόκειτο να καταλήξει σε μια ρομαντική βραδιά, οι δυό τους θα πρέπει να μοιραστούν όσα τους πνίγουν και να επαναπροσδιορίσουν τη σχέση τους…
Τι ακολουθεί μετά τη φρεσκάδα του «Before Sunrise» και τη ‘now or never’ ένταση του «Before Sunset»; Χρειαζόταν να δούμε τη συνέχεια ή θα ήταν καλύτερο να εμπιστευτούμε τη φαντασία μας μετά το ανοιχτό τελείωμα της δεύτερης ταινίας; Θα επικρατήσει η βαρύτητα της ωριμότητας ή το βάρος του γήρατος; Δύσκολη η απάντηση, γιατί η αλήθεια είναι κάπου στη μέση. Οι χαρακτήρες είναι σε μια πιο ώριμη ηλικία, η φαντασία έχει δώσει τη θέση της στη σκληρή πραγματικότητα και το ζευγάρι έχει ένα κοινό παρελθόν και μια κοινή καθημερινότητα να το βαραίνει. Κινηματογραφικά, οι επιλογές του Λίνκλεϊτερ είναι μάλλον συντηρητικές, αλλά η σημασία είναι πάντα στους πυκνούς διαλόγους, και ο Ίθαν Χοκ με τη Ζυλί Ντελπί -που συμμετέχουν ενεργά και στο σενάριο- έχουν επενδύσει ολόψυχα στους δύο χαρακτήρες. Διακριτικά τουριστικό το ελληνικό τοπίο, κάπως φλύαρο το κομμάτι με τους φίλους, ενδιαφέρουσα η αμφιθυμία των σκηνών του αυτοκινήτου και του περιπάτου, θεατρικά δραματική η σύγκρουση του δωματίου. Η λογική συνέχεια μιας έτσι κι αλλιώς σημαντικής τριλογίας, αφήνει μια γλυκόπικρη αίσθηση αλήθειας. Απλά, ως συνομήλικος ‘συνοδοιπόρος’ των ηρώων, περίμενα να με συνεπάρει λίγο περισσότερο…
Θοδωρής Τσιάτσικας