Μνημόσυνο με… «εξώδικο»

Ε, ναι, τώρα… Έζεχνε η λεγόμενη «δημόσια» τηλεόραση. Ας αφήσουμε τους συναισθηματισμούς κι ας το παραδεχτούμε. Κι ας ήταν η μόνη τηλεόραση όπου μπορούσες κάτι σχετικό με τον πολιτισμό _ εξαιρετικό, καλό, μέτριο, κακό… _ να δεις. Την εξυγίανση δεν την ήθελε απλώς, κατεπειγόντως τη χρειαζόταν. Αλλά την εξυγίανση να την αναλαμβάνουν οι πρώτοι και βασικοί φορείς του ιού, δεν το ‘χω ματαδεί: την κόπρο του Αυγείου ν’ αναλαμβάνει προσωπικά ο ίδιος ο Αυγείας να την καθαρίσει, το βόθρο ν’ αναλαμβάνει να τον καθαρίσει αυτός που, επιτρέψτε μου την έκφραση, έχεζε _ και χέζει _ περισσότερο… Τι θράσος! (Θα μου πείτε: Βλέπεις, εσύ, διαθέσιμο κα’ναν Ηρακλή; Να σας απαντήσω ναι; Θα γελάσετε μεσ’ τα μούτρα μου).
Όλος ο κόσμος, μια σκηνή…

«Σύμφωνα με την επιθυμία του Λευτέρη Βογιατζή, το 40ημερο μνημόσυνό του στο οποίο θα παρεβρεθούν ο ανιψιός του Παναγιώτης Σταματίου Βογιατζής (ο νόμιμος κληρονόμος του και διαχειριστής των πνευματικών του δικαιωμάτων), οι λοιποί του συγγενείς, οι φίλοι και οι συνεργάτες του πραγματοποιείται το Σάββατο 8 Ιουνίου στις 8 το πρωί στη Μονή Ασωμάτων Πετράκη (Ι. Γενναδίου) στο Κολωνάκι (δημοσιευμένο στο ΒΗΜΑ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ 2 Ιουνίου σελίδα Α47)». Αυτή η ειδοποίηση (ακριβώς έτσι, χωρίς διορθώσεις, την αντιγράφω) μου εστάλη από έναν απ’ τους βοηθούς του Λευτέρη Βογιατζή στο facebook.
Δεν πήγα στο μνημόσυνο αυτό. Δεν πήγα γιατί είναι η πρώτη φορά που με ειδοποιούν για μνημόσυνο με ύφος εξώδικου. Δεν πήγα γιατί απόρησα πολύ _ και πάλι, για δεύτερη φορά _ με το «σύμφωνα με την επιθυμία του Λευτέρη Βογιατζή». Ο απρόβλεπτος και αναποφάσιστος Λευτέρης Βογιατζής είχε προνοήσει (!) εκτός απ’ το πού θα εκτεθεί η σορός του και πώς θα γίνει η κηδεία του ως και το πού θα γίνει το μνημόσυνό του; Και είχε ζητήσει πολιτική κηδεία αλλά θρησκευτικό (!) μνημόσυνο; Δεν πήγα γιατί σέβομαι βαθιά τη μνήμη του. Κι όλο αυτό το κλίμα που δημιουργήθηκε, πριν αλέκτορα φωνήσαι, με τα δυο μνημόσυνα, τα υπονοούμενα και την έναρξη κουτσομπολιού σε ειδικευμένο ιστότοπο κιτρίνων αποχρώσεων και μάλιστα με αντικείμενο έναν Καλλιτέχνη που παρέμεινε διακριτικός σ’ όλη του τη ζωή και την πορεία του μου προκαλούν τάση προς έμετο. Ελπίζω κάποιοι φιλόδοξοι παρατρεχάμενοι, «κληρονόμοι» και λοιπές συνεργαζόμενες δυνάμεις να σεβαστούν επίσης τη μνήμη του και να συγκρατηθούν. Βογιατζής στη θέση του Βογιατζή, δυστυχώς, κανένας δε θα μπορέσει να γίνει. Ας μην το ξεφτιλίσουνε, λοιπόν.

Ε, μα κι αυτή πάλι… Η γαλλίδα μέτζο Ζεραλντίν Σοβέ. Σε Ρέκβιεμ επρόκειτο να τραγουδήσει _ αύριο, στο Ηρώδειο, ως σολίστ, με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, στη συναυλία που ακυρώθηκε. Εντάξει, δεν ήταν και του Μότσαρτ το Ρέκβιεμ, του Βέρντι ήταν, που θεωρείται πιο «οπερατικό» αλλά, ε, Ρέκβιεμ είναι. ΑΥΤΗ τη φωτογραφία βρήκε να δώσει…; Όλος ο κόσμος, μια σκηνή… 

Πάντως, για να σοβαρευτούμε _ έχω, βλέπετε, και αναγνώστες που με επιπλήττουν που δεν τα παράτησα όλα τα περί την τέχνην σχόλια για να στρατευτώ στην «Υπόθεση ΕΡΤ», ε, «ας με λέγουν ελαφρόν»… _ διαφωνώ ριζικά με την απόφαση ν’ ακυρωθεί η συναυλία αυτή γιατί μετείχε η Χορωδία της ΕΡΤ η οποία τυπικά απ’ την Τρίτη δεν υπάρχει _ καταργήθηκε. Πιστεύω πως, πεισματικά έστω, οι χορωδοί θα ‘πρεπε, έστω και χωρίς αμοιβή, αν δεν βρισκόταν η κατάλληλη νομική φόρμουλα, να συμμετάσχουν δίνοντας το παρών _ όπως ακριβώς κι οι δημοσιογράφοι κι οι τεχνικοί της ΕΡΤ που εκπέμπουν από άλλες συχνότητες. Αυτή η συμμετοχή _ και μάλιστα στην εκτέλεση ενός απόλυτα ταυτισμένου με την περίσταση έργου, ενός Ρέκβιεμ… _ θα ‘ταν πιο ηχηρή διαμαρτυρία.
Όλος ο κόσμος, μια σκηνή…

Για τρία πράγματα εκτίμησα φέτος το καλοκαίρι την Λυρική. Το πρώτο, γιατί δεν ξανανέβασε, όπως τα τελευταία καλοκαίρια, δυο «δημοφιλείς» όπερες _ ήτοι χιλιοπαιγμένες. Κι αν θα κάνει την «Μαντάμ Μπατερφλάι» έκανε _ κάνει _ και «Ιπτάμενο Ολανδό» _ κι ας μη μου άρεσε η παράσταση σε αντίθεση με σχεδόν όλους τους συναδέλφους και τους κριτικούς μουσικής που ενθουσιάστηκαν. Όχι ξανά – μανά «Ναμπούκους» και «Ριγκολέτους και «Αΐντες» και «Τόσκες». Κι ας κόψει λίγο λιγότερα εισιτήρια.
Το δεύτερο είναι γιατί επιμένει στις παραστάσεις της στο Ηρώδειο να ρίχνει υπότιτλους όχι μόνο στα ελληνικά αλλά και στα αγγλικά σεβόμενη το κοινό που δεν είναι Έλληνες και στο οποίο, το Φεστιβάλ τουλάχιστον, πρέπει να στοχεύει.
Και τρίτο γιατί θυμήθηκε, μέσα στη γενική αμνησία έως αφασία που μας διακατέχει, ν’ αφιερώσει την παράσταση του «Ολανδού» στη μνήμη του έξοχου, με διεθνή καριέρα μπάσου μας Γιώργου Παππά που είχε κάνει, όπως διαβάζω στο πάντα έξοχο πρόγραμμα του Νίκου Δοντά, Ντάλαντ στην προηγούμενο ανέβασμα του έργου απ’ την Λυρική _ στα «Ολύμπια», το 1994 _ και που χάθηκε την περασμένη χρονιά.

Πάλι «τον ποιητή» θυμήθηκε ο πρωθυπουργός μας κ. Αντώνης Σαμαράς: «κωπηλασία χρέους». Αυτή που κάνουν οι τρεις της συγκυβέρνησης, λέει. Του φίλου του, του Ελύτη είναι; Ας με βοηθήσει κάποιος απ’ το κοινό. Πάντως, σίγουρα δεν είναι του άλλου του φίλου _ τι γκάμα κι αυτός ο πρωθυπουργός μας στις φιλίες του, να τις χαίρετε…. _, του εκλεκτού και με Ήθος κ. Φαήλου Κρανιδιώτη. Αυτός γράφει στίχους διαφορετικού ύφους. Ας πούμε: «Σαν σήμερα ψόφησε ο Κεμάλ, φονιάς γυναικοπαίδων κι αιχμαλώτων Ελλήνων κι Αρμενίων, ιδρυτής του ψευτοκοσμικού πρωτοναζιστικού καθεστώτος της Τουρκίας. Μεγάλη μπέκρα και “μπαϊλής” (εκ του bi), ένας πιο πρωτόγονος Αδόλφος, που έχτισε την “νέα Τουρκία” πάνω στο πλιάτσικο και την σφαγή του Ελληνισμού και των άλλων χριστιανών της Μικράς Ασίας» ή _ με αφορμή το gay pride _ «Σήμερα έχουν και οι κρυφές προοδευτικές δικαιολογία να βγουν. Τάχα συμπαράσταση».
Όλος ο κόσμος, μια σκηνή…

Θυμήθηκα την ενοικιάστρια απ’ την Πρέβεζα που ‘χε κάποτε η καημένη η θεία μου σε μια γκαρσονιέρα της όταν ήταν στον οίκο ευγηρίας και μου ‘χε αναθέσει να εισπράττω το ενοίκιο. Η οποία ενοικιάστρια έφυγε κι άφησε φέσι _ απλήρωτα κοινόχρηστα δέκα μηνών _ κι όταν την αναζήτησα μ’ έβρισε ένας αλήτης αδελφός με ύφος νταβατζή. Τη θυμήθηκα όταν η Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών ανακοίνωσε πως το ΚουΘουΒουΕ της χρωστάει πάνω από 250.000 ευρώ από ενοίκια δεκατεσσάρων μηνών του κτιρίου όπου στεγάζεται η Κεντρική Σκηνή του και γι αυτό κατέφυγε στα δικαστήρια ζητώντας την έξωσή του. Πρόκειται για το ίδιο ΚουΘουΒουΕ για το οποίο ο μέχρι πρότινος καλλιτεχνικός του διευθυντής Σωτήρης Χατζάκης και νυν καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού πανηγυρικά εξήγγειλε πλεονασματικό _ αχ, αριθμοί, πόσο εύκολα μπορεί κανείς να σας χρησιμοποιήσει… _ απολογισμό. Απολογισμό που ‘χει απορριφθεί απ’ το απελθόν Διοικητικό Συμβούλιο κι έχει παραπεμφθεί στον εισαγγελέα.
Κάπως στο «μην είδατε τον Παναή» _ στη δεδομένη περίπτωση τον Σωτήρη… _ με παρέπεμψε το συγκεκριμένο του συγκεκριμένου που οι χήρες του με τον τίτλο «Ηθοποιοί ΚΘΒΕ» (και όχι ΟΙ ηθοποιοί ΤΟΥ ΚΘΒΕ…) θρηνούν και οδύρονται στην Θεσσαλονίκη κι απλώνουν μαύρα πανιά και στέλνουν επιστολές συκοφαντικές κατά των «εχθρών» του πεφιλημένου τους.

Περισσότερα κείμενα του Γιώργου Δ.Κ. Σαρηγιάννη, στο προσωπικό του blog, “Το Τέταρτο Κουδούνι”