Σεξ / Βία / Τσαμπουκάς στο Φεστιβάλ
«Δε φωτογραφίζομαι ποτέ με πολιτικούς εκτός κι αν τους… παντρεύομαι» είπε με διπλωματικό χιούμορ, παραπέμποντας στον κάποτε γάμο του με την Μαρία Δαμανάκη, ο Γιώργος Κιμούλης, όπως διάβασα να γράφει αυτόπτης μάρτυς, στα καμαρίνια, μετά την πρεμιέρα της «Μήδειας» στην Επίδαυρο, έντεχνα αποφεύγοντας να φωτογραφηθεί με τον νέο υπουργό Πολιτισμού Πάνο Παναγιωτόπουλο _ ήταν κι εκείνη η παλαιότερη φωτογραφία του Σταμάτη Κραουνάκη με τον Άδωνι Γεωργιάδη που βγήκε στο φως όταν ο συνθέτης πρόσφατα έκανε τον διακεκριμένο υπουργό σούργελο τραγουδώντας «διασκευασμένο» τον δικό του «Άδωνι» κι ο φόβος φυλάει τα έρμα… _ που πήγε στο καμαρίνι να τον συγχαρεί στην πρεμιέρα του. Την Παρασκευή. Το Σάββατο φωτογραφήθηκε με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα.Γράφει ο Γιώργος Δ.Κ. Σαρηγιάννης
Οπότε εγώ θυμήθηκα απ’ τα παλαιά τα χρόνια _ του Λυκείου _ την Λογική την οποία εδιδασκόμεθα και τον υποθετικό / παραγωγικό συλλογισμό: Όταν βρέχει το χώμα είναι βρεγμένο / Έχει βρέξει / Άρα το χώμα είναι βρεγμένο. Άρα; Άρα στη δεδομένη περίπτωση; Να ευχηθώ «καλά στέφανα»;
***
Για το ρεπερτόριο 2013 – 2014 του Εθνικού Θεάτρου που προχτές ανακοίνωσε ο νέος καλλιτεχνικός διευθυντής του Σωτήρης Χατζάκης δεν έχω να κάνω κανένα σχόλιο. Δε θα μπορούσα να κάνω κανένα σχόλιο μετά το σχόλιο του συγγραφέα Χρήστου Αγγελάκου που αντιγράφω απ’ το timeline του στο facebook. Ευφυές! Τουλάχιστον.
«Εγώ σε γάμους, και μάλιστα συγγενικούς, δεν πολυπηγαίνω, αλλά είχα πάει σ’ έναν, στα τέλη του ’90, και μετά είχε και δεξίωση σε ξενοδοχείο της Βουλιαγμένης, κι εκεί, στη μια μεριά της πισίνας, υπήρχε ένας μπουφές, και πάνω στον μπουφέ ήταν αραδιασμένα πέντε λογιών κρέατα, κι ανάμεσά τους πιατέλες με γαρίδες και χταπόδια και κάτι παχιά ψάρια που κολυμπούσαν σε μια άσπρη σάλτσα, κι είχε και ρύζια και μακαρόνια ζεστά και κρύα και πατάτες και σαλάτες ελληνικές και ιταλικές και κινέζικες με ρίζες μπαμπού και φύτρες από φασολάκια, και είχε και μανιτάρια και σαλιγκάρια α λα γαλλικά κι ένα σωρό ακόμα, και στο τέλος έφτασε κι ένα γουρούνι με το πορτοκάλι στο στόμα. Κι όλοι μείνανε πολύ ευχαριστημένοι και μόνο εγώ ο γρουσούζης δεν έφαγα τίποτα, και δεν θα τον ανέφερα ποτέ αυτόν τον μπουφέ, αν δεν μου το θύμιζε το ρεπερτόριο του Εθνικού που διάβασα πριν από λίγο».
Εγώ, για ένα μόνο θ’ αναρωτηθώ: 21 (ΕΙΚΟΣΙ ΜΙΑ) παραγωγές _ τέσσερις επαναλήψεις και δεκαεφτά καινούργιες _ ΚΑΙ Παιδική Σκηνή ΚΑΙ Νεανική! _ ΠΟΥ και ΠΟΤΕ θα χωρέσουν μέσα σε οκτώ μήνες; Ειδικά οι εννιά της Νέας Σκηνής. Εκτός κι αν ειν’ για μπούγιο. Ή μήπως το Εθνικό θ’ αναζητήσει κι άλλη αίθουσα από φίλα προσκειμένους ιδιώτες _ παλιά μου τέχνη κόσκινο… _ θεατρικούς επιχειρηματίες;
Α, συμπληρωματικά! Μωρέ, εκείνο «Το κοροϊδάκι της πριγκιπέσσας» που να πήγε; Γιατί μας το στέρησε ο κ. Χατζάκης; Τ’ άφησε ορφανό στην Σαλονίκη και το περιθάλπουν οι χήρες «ηθοποιοί ΚΘΒΕ» που άπλωναν τα απεγνωσμένα τ’ αποχαιρετιστήρια πανό στα μπαλκόνια; Ή του ‘πεσε στο δρόμο καθώς ερχότανε; (Στη φωτογραφία το «παιδί του Κούρκουλου» Σωτήρης Χατζάκης σα να λέει: «αφήστε όλα τα λουλούδια ν’ ανθίσουν»).
***
Ανάλογος ο πληθωρισμός στο χειμωνιάτικο ρεπερτόριο του ΚΘΒΕ, που ανάγγειλε ο επίσης καινούργιος διευθυντής του Γιάννης Βούρος. Πάνω – κάτω ο ίδιος αριθμός παραστάσεων. Αλλά εκεί τουλάχιστον έχουν πέντε Σκηνές. Πάντως, ουκ εν τω πολλώ το ευ, ουκ…
***
Δυο βράδια με την Λένα Κιτσοπούλου επί σκηνής «Πειραιώς 260» να πετάει τα μάτια όξω του Κλάιστ, συνοδεία μεσαιωνικών τραγουδιών του Γκιγιόμ ντε Μασό απ’ την _ ομολογουμένως υπέροχη _ σοπράνο Λένια Ζαφειροπούλου και τους μουσικούς της, στο «Ludus Lucta Illusio» κι άλλο ένα, απανωτά, με τον Λάμπρο Φιλίππου και τους Yanneis του να φέρονται σκαιά σε μια _ πολύ ανεκτική… _ νεαρή ηθοποιό και να την μπουγελώνουν με δεκάδες κουβάδες κρύο νερό στο «Ύμνος εις την ελευθερίαν του Διονυσίου Σολωμού» _ που το έσωζε η αφοπλιστικά αθώα απαγγελία της σολωμικής σύνθεσης απ’ την Αλεξάνδρα Φιλίππου _ δε θα μπορούσαν να ενταχθούν απ’ το Φεστιβάλ Αθηνών, που περιέλαβε στο πρόγραμμά του τις δυο παραστάσεις – συναυλίες, σ’ ένα τριήμερο αφιέρωμα «Σεξ – Βία – Τσαμπουκάς μετά Μουσικής»;…
***
Και μια φιλική παρατήρηση προς την Λένα Κιτσοπούλου. Η απεγνωσμένη αναζήτηση από παράσταση σε παράσταση όλο και περισσότερο, όλο και περισσότερο της πρόκλησης για την πρόκληση, με όλο και πιο πρωτότυπα επί σκηνής γαμήσια _ επιτρέψτε μου τη λέξη αλλά τη χρησιμοποιώ για να συνεννοηθούμε καλύτερα _ , με όλο και πιο στιλάκι «στο μουνί μου εμένανε», με όλο και πιο xxx καταστάσεις, με όλο και περισσότερα ξεβρακώματα, με όλο και πιο «περίτεχνα» από σκηνής μπινελίκια, με όλο και πιο μεταμοντέρνο επί σκηνής κιτσαριό, με όλο και μεγαλύτερο φτύσιμο συγγραφέων _ που δε βρίσκονται εν ζωή… _ και κοινού _ που βρίσκεται εν ζωή κι από κάτω… _, σε φέρνει στο προσκήνιο διαρκώς αλλά ενέχει κι ένα μεγάλο κίνδυνο: να καταντήσει γραφικότητα (Πριν αλέκτορα φωνήσαι, μόλις διαβάζω πως στο «Θέατρο του Νέου Κόσμου» ανεβαίνει τον Οκτώβριο το καινούργιο έργο της κ. Κιτσοπούλου με τον τίτλο «Ο Μουνής»…).
***
Α! Κι όποιος φωνάζει «μπου» στο τέλος μιας παράστασης έχει κάθε δικαίωμα να το κάνει. Ο κύριος που φώναζε θορυβωδώς «μπου» στο φινάλε του «Ludus Lucta Illusio» το ‘χε το δικαίωμα. Το ίδιο ακριβώς δικαίωμα με τον κύριο που φώναζε θορυβωδώς «μπράβο». Για να μην πω και μεγαλύτερο καθότι αυτός σίγουρα είχε πληρώσει και εισιτήριο…
Δεν είμαι καθόλου με τους εγκάθετους ή τους «αγανακτισμένους» τύπου «Μήδειας» του Βασίλιεφ στην Επίδαυρο, που γκαρίζουν κι επιδιώκουν να διακόψουν την παράσταση και δε σέβονται τους επί σκηνής. Αλλά είμαι απόλυτα υπέρ του ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ δικαιώματος στο τέλος, όταν οι συντελεστές χαιρετούν, ο καθένας να μπορεί να εκφράζει αυτό που πιστεύει. Και κανένας, μα ΚΑΝΕΝΑΣ δεν έχει το δικαίωμα να τον αποκαλεί «ψώνιο».
***
Ο Μανώλης Αφολάνιο, άλλως Mc Yinka, θα ‘ναι ο τρίτος πρωταγωνιστής, πλάι στον Ακύλλα Καραζήση και την Λένα Παπαληγούρα, στο «Blasted» της Σάρα Κέιν που θ’ ανεβάσει ο Δημήτρης Τάρλοου στο «Πορεία» του _ «Ερείπια» είναι ο ελληνικός τίτλος που επέλεξε τελικά ο και μεταφραστής Τάρλοου _, μετά την επανάληψη, λόγω μεγάλης επιτυχίας, της «Ευρυδίκης» της Σάρα Ρουλ που σκηνοθέτησε την περασμένη σεζόν και το ανέβασμα απ’ τον Γιάννη Χουβαρδά του έργου του Γιον Φόσε «Παραλλαγές θανάτου». Η πρεμιέρα για τα «Ερείπια», στις 26 Μαρτίου.
***
Τώρα που ψιλοανέλαβαν οι ιδιώτες παραγωγοί το Φεστιβάλ Επιδαύρου, σα ν’ άρχισαν, μου φαίνεται, να φουσκώνουν για μπούγιο _ ακολουθεί περιοδεία βλέπετε… _ και τον αριθμό των εισιτηρίων _ καλά, το ‘κανε και το ΚΘΒΕ αυτό, προσφάτως… _ που κόψανε οι παραστάσεις τους στο αργολικό θέατρο. Κι ό,τι αποφασίσουν υπάκουα αντιγράφεται απ’ τον Τύπο…
Το «Insenso /Όπερα» του Δημήτρη Δημητριάδη δια χειρός Μιχαήλ Μαρμαρινού και «Theseum Ensemble» επανέρχεται από αύριο και για τέσσερις μέρες στο Φεστιβάλ Αθηνών και στην «Πειραιώς 260» και τα… πέριξ. Με τρεις αλλαγές, σε σχέση με πέρσι, στη διανομή της ιδιαίτερης αλλά και καλόγουστης παράστασης. Απ’ τα πολλαπλασιασμένα πρόσωπα της κόμισσας Λίβια Σερπιέρι, ηρωίδας της νουβέλας «Σένσο» του Καμίλο Μπόιτο και της ομώνυμης ταινίας του Λουκίνο Βισκόντι, η οποία περνάει μέσα από διαφορετικό πρίσμα και στο έργο του Δημήτρη Δημητριάδη, θα λείπουν η Νάντια Μουρούζη, η Θεοδώρα Τζήμου κι η Τζένη Δριβάλα. Τις έχουν αντικαταστήσει η Εύη Σαουλίδου, ή Έλενα Τοπαλίδου κι η Χριστίνα Αυγερίδη.
***
«Το Τέταρτο Κουδούνι» είχε πάντα δικές του ειδήσεις _ θεωρώ πια δημοσιογραφικά εντελώς ξεπερασμένη τη λέξη «αποκλειστικότητα»… _ που περίμενε να ‘ρθει η Πέμπτη για να τις συμπεριλάβει στην τακτική στήλη. Έτσι, πολύ συχνά οι ειδήσεις χάνονταν. Από ‘δω και πέρα, όπως ήδη, ίσως, παρατηρήσατε, θα τις αναρτά αμέσως με την ένδειξη «Το Τέταρτο Κουδούνι /ΕΚΤΑΚΤΟ» και στο facebook με την ένδειξη «ΕΚΤAΚΤΩΣ!».
***
Μωρέ τι ιδέα κι αυτή η από κυβερνήσεως εκπορευομένη! Μεγαλοφυής!«Κινητικότητα», σου λέει. Το σουτάρισμα να το βαφτίσουν «κινητικότητα». Κάτι σαν από Ερινύες, Ευμενίδες.
Όλος ο κόσμος, μια σκηνή…
Περισσότερα κείμενα του Γιώργου Δ.Κ. Σαρηγιάννη, στο προσωπικό του blog, “Το Τέταρτο Κουδούνι“
