Στο Μάτι Του Κυκλώνα
Προσεγμένο, λογοτεχνίζον, ακαδημαϊκά γυρισμένο δράμα με αξιόλογους ηθοποιούς που απευθύνεται στο μεγαλύτερο ηλικιακά κοινό…
Στο προάστιο του Σίδνεϊ, Centennial Park, τη δεκαετία του ’70, η Ελίζαμπεθ Χάντερ (Σαρλότ Ράμπλινγκ) είναι μια απόλυτα μητριαρχική φιγούρα που ελέγχει κάθε πτυχή της ζωής της, ακόμη και μπροστά στο θάνατο. Η κ. Χάντερ παραμένει μια ισχυρή δύναμη σε εκείνους που την περιβάλλουν. Μπουχτισμένα από τους τρόπους και την στάση ζωής της, τα δυο της παιδιά που έχουν καταφύγει στο εξωτερικό, ο δημοφιλής ηθοποιός του αγγλικού θεάτρου Μπέιζιλ (Τζέφρι Ρας), και η παντερμενένη με ένα Γάλλο αριστοκράτη Ντόροθι (Τζούντι Ντέιβις) αναγκάζονται να την επισκεφθούν όταν μαθαίνουν ότι είναι ετοιμοθάνατη και αγωνίζονται να αποκτήσουν την τεράστια κληρονομιά της. Αναπόφευκτα, έρχονται αντιμέτωποι και με τις πληγές του παρελθόντος…
Ο βετεράνος σκηνοθέτης Φρεντ Σκεπίσι επέστρεψε στην Αυστραλία για να μεταφέρει στον κινηματογράφο το μυθιστόρημα του βραβευμένου με Νόμπελ λογοτεχνίας Πάτρικ Γουάιτ. Η ταινία στηρίζεται σαφώς στην κλάση των τριών πρωταγωνιστών (Σαρλότ Ράμπλινγκ, Τζέφρι Ρας και Τζούντι Ντέιβις), δίνουν μια σπίθα οι πνευματώδεις (και ιδιαίτερα δηλητηριώδεις) ατάκες που φανερώνουν την οδυνηρή δυναμική ανέμεσα στη μητέρα και τα δύο παιδιά της, όμως η διάσπαση της προσοχής σε δευτερεύουσες υποθέσεις και περιφερειακούς χαρακτήρες αποδυναμώνει την αίσθηση που αφήνει. Η συνολική εντύπωση είναι η αναμενόμενη για μια ταινία παλιού σκηνοθέτη, με βετεράνους πρωταγωνιστές, λογοτεχνική προέλευση και προσεγμένη αλλά ακαδημαϊκή κινηματογραφική προσέγγιση, και μοιάζει να απευθύνεται στο ώριμο κοινό που εκτίμησε κάποτε της ταινίες του Τζέιμς Άιβορι.
Θοδωρής Τσιάτσικας