Elysium
Οι φτωχοί αντιμέτωποι με τους πλούσιους σε ένα όχι και τόσο μακρινό μέλλον, με το παιδί-θαύμα της επιστημονικής φαντασίας να μετακομίζει στο Χόλιγουντ, να δείχνει κάτι από τη lo-fi μαγκιά του, αλλά να μην καταφέρνει τελικά να κάνει και τη διαφορά…
Βρισκόμαστε στο 2159 και η ανθρωπότητα χωρίζεται σε δύο κατηγορίες: στους πολύ πλούσιους που ζουν στον υπερσύγχρονο διαστημικό σταθμό Elysium και στους υπόλοιπους ανθρώπους που ζουν στον κατεστραμμένο, υπερκατοικημένο πλανήτη γη. Η υπουργός Rhodes (Jodi Foster) κάνει τα πάντα για να ενισχύσει τη σκληρή μεταναστευτική πολιτική και να εξασφαλίσει ότι τίποτα δε θα απειλήσει τον πολυτελή τρόπο ζωής των πολιτών του Elysium. Παρόλα αυτά οι άνθρωποι στη γη θα προσπαθήσουν να εισβάλουν στον παράδεισο με όποιον τρόπο μπορούν. Όταν ένας εργάτης, ο Max (Matt Damon), εκτίθεται σε υπερβολική ποσότητα ραδιενέργειας, αναλαμβάνει μια δύσκολη αποστολή που μπορεί όχι μόνο να σώσει τον ίδιο, αλλά και να επιφέρει την ισορροπία ανάμεσα σ’ αυτούς τους δύο κόσμους.
Το «District 9» του Νιλ Μπλόμκαμπ ήταν μια απολαυστική (και αναπάντεχα προσοδοφόρα) sci-fi έκπληξη, οπότε ήταν αναμενόμενη η μεταπήδηση του Νοτιοαφρικανού σκηνοθέτη στο Χόλιγουντ. Έχοντας στα χέρια του ένα πολύ μεγαλύτερο, αλλά όχι υπερβολικό μπάτζετ για το «Elysium», τουλάχιστον επιβεβαιώνει την ικανότητά του να πλάθει φανταστικές παραλλαγές της πραγματικότητας που συνδυάζουν τη ‘βρώμικη’ αληθοφάνεια με το φουτουριστικό θέαμα. Από την άλλη, δεν καταφέρνει να ανταποκριθεί στις υποσχέσεις για ένα συναρπαστικό δυστοπικό σενάριο που να εμπνέεται ευφυώς από σύγχρονες κοινωνικές καταστάσεις, καταφεύγοντας τελικά σε τετριμμένες λύσεις για χάρη της δράσης. Επαρκείς στους ρόλους τους ο Ματ Ντέιμον και η Τζόντι Φόστερ, ενώ ο Σαρλίτο Κόπλεϊ το διασκεδάζει υπερβολικά σε βάρος της συνοχής της ταινίας – σε αντίθεση με το «District 9» όπου το μαύρο χιούμορ λειτουργούσε πανέξυπνα ως Δούρειος Ίππος.
Θοδωρής Τσιάτσικας