Είδαμε τις Βάκχες με τον Σάκη Ρουβά: Προσκλητήριο για… Ρουβίτσες
Οι «Βάκχες» του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λιγνάδη ήταν από τις πιο πολυσυζητημένες παραστάσεις για το φετινό καλοκαίρι, με το που ανακοινώθηκαν. Ο λόγος ήταν ότι στο καστ της παράστασης υπήρχε το όνομα του superstar για τα ελληνικά δεδομένα Σάκη Ρουβά. Το έργο έχει παιχτεί ήδη σε αρκετές σκηνές της Ελλάδας και συνεχίζει στην Αθήνα με αρχή το θέατρο Βράχων, όπου και το είδαμε.
Ο Σάκης Ρουβάς στην παράσταση ερμηνεύει τον πρωταγωνιστικό ρόλο του Διονύσου, που έρχεται στην Θήβα για να εξαπολύσει τον όλεθρο σε όσους αμφισβήτησαν την θεϊκή του υπόσταση, αλλά και να προωθήσει την θρησκεία του, σπέρνοντας την ηδονική παράνοια του βακχισμού. Ο Θεός του Οίνου, γιος του Δία και της Σεμέλης, αμφισβητήθηκε από τους οικείους της μητέρας του ως ένα απλό μπάσταρδο και όχι ως γιος Διός και Θεός, με αποτέλεσμα να επιστρέψει στα πάτρια εδάφη, για να πάρει την εκδίκησή του. Ο Βασιλιάς της Θήβας Πενθέας, ο οποίος αμφισβητεί την νέα θρησκεία, στο τέλος πεθαίνει δια χειρός της ίδιας του της μητέρας, της βακχευμένης Αγαύης, αδερφής της Σεμέλης, η οποία έχει χάσει τον έλεγχο των πράξεών της εξαιτίας του Θεού Διονύσου.
Μεγάλο μέρος φυσικά του κοινού πήγε ή θα πάει να δει αυτήν την παράσταση είτε από θαυμασμό στον Ρουβά, είτε από περιέργεια πώς θα είναι ο Σάκης σε αρχαίο δράμα. Πρέπει να ομολογήσουμε ότι ήταν κάπως μονοκόμματος στην ερμηνεία του, αλλά κατέβαλε φιλότιμες προσπάθειες. Επίσης, έχει παράστημα και ξέρει να στήνεται στην σκηνή, ώστε να σου κερδίζει το βλέμμα, πέρα από το σωματικό του κάλλος. Κάποιες σκηνοθετικές επιλογές, που αξιοποιούν και τα αθλητικά του προσόντα, όπως το ότι ανεβαίνει σαν τεχνικός της ΔΕΗ στην αρχή και στο ευρηματικό φινάλε της παράστασης. Επίσης, και ο Πενθέας (ο νεαρός ηθοποιός Δημήτρης Πασσάς) προκάλεσε αρκετά θετικά σχόλια. Συνολικά, οι ερμηνείες των ηθοποιών δεν εντυπωσιάζουν, αλλά δεν δημιουργούν και πρόβλημα. Ο χορός όμως των Μαινάδων είναι υπερβολικά παράξενος, ενίοτε αλλοπρόσαλλος.
Ο Δημήτρης Λιγνάδης, ακολουθώντας την δική του οπτική για το τι είναι μεταμοντέρνο θέατρο, έβαλε στην παράσταση του πολλές αναφομοίωτες επιρροές και αναφορές. Στοιχεία από την χριστιανική θρησκεία και την εκκλησία, αναφορές στην αρχαία Αίγυπτο, στον παγανισμό, στην Αφρικανική κουλτούρα, στους χίπηδες, σε έθιμα και παραδόσεις, στον θεσμό του γάμου, στην πολυπολιτισμική κοινωνία, στους Δαίμονες, στην λαϊκοπόπ σκηνή, στο μεταμοντέρνο θέατρο, στον Μπέκετ και σε πολλά ακόμα, με έναν τρόπο ανοργάνωτο, που δεν καταφέρνει να ενσωματώσει όλα αυτά τα διαφορετικά στοιχεία λειτουργικά. Άλλοτε η παράσταση έχει μια σχεδόν κωμική (χωρίς να είναι πρόθεση του σκηνοθέτη) φρενίτιδα, που υποτίθεται ότι έτσι αποτυπώνει την τρέλα του Διονυσιασμού, με εξαιρετικά γρήγορους ρυθμούς και σε άλλα σημεία είναι τόσο μακρόσυρτη και αργή που κουράζει. Κάποιες νότες χιούμορ και ικανοποιητικών σκηνοθετικών ευρημάτων εμφανίζονται σποραδικά, αλλά είναι λίγες.
Γενικά, οι «Βάκχες» είναι μια παράσταση που απευθύνεται σε όσους θέλουν να δουν τον Ρουβά σε αρχαία τραγωδία. Ο διάσημος τραγουδιστής, αν και δεν είναι θεατρικός ηθοποιός, το πάλεψε αρκετά. Κατά τ’ άλλα η συνολική σύλληψη από την πλευρά της σκηνοθεσίας είναι χαοτική και αισθητικά μη συμπαγής, ενώ παρουσιάζει μεγάλες αντιθέσεις ως προς τους ρυθμούς της.
Γιώργος Σμυρνής
Η παράσταση είναι σε περιοδεία- Διαβάστε το πρόγραμμα περιοδείας ΕΔΩ
