Πήγαμε στη συναυλία του Γιάννη Μαρκόπουλου στο Ηρώδειο- Με δύναμη από τα παλιά!
Την Κυριακή 1η Σεπτεμβρίου βρεθήκαμε στη συναυλία με τραγούδια και συνθέσεις του συνθέτη Γιάννη Μαρκόπουλου. Η μουσική μας θύμισε μουσικές ποιότητες από τα παλιά. Και μολονότι συνήθως η αναφορά στο παρελθόν έχει μια τάση μοιρολατρικής μυθοποίησης των προγενεστέρων, πρέπει να ομολογήσουμε ότι η σημερινή ελληνική μουσική έχει πολλά να ζηλέψει από δημιουργίες σαν αυτές που ακούστηκαν στον χώρο του Ωδείου του Ηρώδου του Αττικού.
Ο Μαρκόπουλος είναι αναμφίβολα ένας από τους μείζονες συνθέτες που έβγαλε η ελληνική μεταπολεμική μουσική σκηνή. Οι συνθέσεις του συνδυάζουν το συμφωνικό στοιχείο με παραδοσιακά στοιχεία. Επίσης, πολλές από αυτές χαρακτηρίζονται από ιδιαίτερη απλότητα και βασίζονται σε μια μελωδία που υπογραμμίζει με πολύ ισχυρό τρόπο τους στίχους, έτσι που να σου καρφώνονται στο μυαλό και να μην τους ξεχνάς ποτέ. «Χίλια μύρια κύματα μακριά από τ’ Αϊβαλί», «Πήραν την πόλη οι οχθροί», «Πέρα από την θάλασσα», «Παραπονεμένα λόγια έχουν τα τραγούδια μας» κ.α. Είναι τόσα πολλά τα τραγούδια του Μαρκόπουλου, τα οποία θυμόμαστε σαν να βγήκαν χτες και κάποια έχουν βγει εδώ και σαράντα χρόνια!
Πολύ καλές ήταν και οι ερμηνείες των τραγουδιστών, που παρουσιάστηκαν στο Ηρώδειο. Ο Γιώργος Νταλάρας σε πολλά κομμάτια θύμισε Νταλάρα από παλιά. Με εντυπωσιακά ανεβάσματα και πολύ καλό έλεγχο της φωνής του, αλλά και μεγάλο πάθος στις ερμηνείες του. Είπε αρκετά τραγούδια από τα 28 της συναυλίας. Ειδικά στο «Παραπονεμένα λόγια» έδωσε ρέστα, αλλά και μάθημα πώς μπορεί κανείς να προστατεύει την φωνή του (η οποία δεν είναι άφθαρτη) όταν κάνει επιλεγμένες εμφανίσεις. Ενδιαφέρουσα ήταν η επιλογή του συνθέτη να βάλει τον Νταλάρα δίπλα στην σοπράνο Έλενα Κελεσίδη για το «Όχι δεν πρέπει». Η λαϊκή φωνή του Νταλάρα ήρθε σε ουσιαστικό διάλογο με την φωνή μιας ηψιφώνου, που όπως και να το κάνουμε έχει άλλα χαρακτηριστικά και άλλες δυνατότητες.
Η Νατάσσα Μποφίλιου ήταν επίσης πολύ καλή, στα υψηλά στάνταρντ των εμφανίσεων της. Συναισθηματική, τραγούδησε με το κοινό- ήταν άλλωστε μια σταθερή επιθυμία του συνθέτη, που ήταν και ο μαέστρος της εκδήλωσης, να τραγουδάει και το κοινό τα τραγούδια του. Το έντονα λυρικό στοιχείο τραγουδιών όπως “Η Ελλάδα (Λένγκω)” και το «Πέρα από την θάλασσα» ταίριαξε πολύ με το ρεπερτόριο που ερμηνεύει η τραγουδίστρια. Αλλά, εκτός από συναίσθημα και τις μεγάλες της φωνητικές δυνατότητες, έβγαλε και δυναμισμό. Η Μποφίλιου ίσως θα μπορούσε να σταθεί ακόμα καλύτερα την περίοδο του 60 και του 70 στην Ελλάδα, όταν κυριαρχούσαν μεγάλοι συνθέτες, αλλά και μεγάλες φωνές.
Πολύ καλές ήταν οι ερμηνείες του Βασιλικού, ο οποίος έχει ωραία φωνή, που ταιριάζει πάρα πολύ με το πνεύμα των τραγουδιών του Μαρκόπουλου. Κι επειδή υπάρχει το κρητικό στοιχείο, λόγω Ξυλούρη, σε πολλά τραγούδια, επιβεβλημένη κρίθηκε η παρουσία του άλλου σημαντικού τραγουδιστή της Κρήτης, του Χαράλαμπου Γαργανουράκη. Καλά δουλεμένες ήταν τόσο η ορχήστρα και ενορχηστρώσεις, αλλά και η χορωδία που ακούστηκαν επί σκηνής.
Πέρα από την μουσική, την τιμητική της είχε και η στιχουργική, καθώς τα περισσότερα τραγούδια που ακούστηκαν ήταν δημιουργίες σημαντικών στιχουργών και ποιητών, όπως ο Ελύτης, ο Μάνος Ελευθερίου, ο Κ.Χ. Μύρης (δηλαδή ο Γεωργουσόπουλος). Οι στίχοι του Μάνου Ελευθερίου μου έκαναν ιδιαίτερη αίσθηση με την δύναμή τους.
Έτσι, η συναυλία του Γιάννη Μαρκόπουλου στο Ηρώδειο ήταν μια ανασκόπηση ενός σπουδαίου μουσικού παρελθόντος. Μια ανασκόπηση που δεν μας θύμισε κάτι, γιατί τα περισσότερα από αυτά τα τραγούδια δεν τα έχουμε ξεχάσει. Αλλά σίγουρα μας πρόσφερε μια μουσική απόλαυση, που έμοιαζε απόλυτα φρέσκια, έστω κι αν έρχεται από το παρελθόν.
Γιώργος Σμυρνής
