Είδαμε την παράσταση Carmen και Bolero στο Ηρώδειο- Gipsy Kings and Queens
Ο χορός ενώθηκε με εμβληματικά έργα της μουσικής και το έθνικ στοιχείο του φλαμένκο με τα κλασικά ακούσματα στο Ηρώδειο με την παράσταση, που χορογραφούσε τόσο τον Bolero του Ραβέλ, όσο και αποσπάσματα από την Carmen του Μπιζέ στο Ηρώδειο.
Η βραδιά ξεκίνησε με τον Bolero του Ραβέλ. Το έργο του σπουδαίου Γάλλου συνθέτη, που έκανε αίσθηση στην εποχή του και έχει την τόσο αναγνωρίσιμη μελωδία, συνδυάστηκε άψογα με την χορευτική δεινότητα του Sergio Bernal. Ο Bernal έχει βραβευτεί με το βραβείο Positano ως ο καλύτερος νέος χορευτής του κόσμου για το 2012. Και με την εμφάνισή του στο Ηρώδειο δικαίωσε την φήμη του. Το καλογυμνασμένο σώμα του, η εκρηκτικότητα και η αρμονία στην κίνηση εντυπωσίασαν. Η νευρώδης χορογραφία του P. Pozo ήταν ο ιδανικός πρόλογος για το κυρίως μέρος, που ήταν η χορευτική παράσταση για την Carmen.
Με την Carmen είχαμε ένα άλλο σκηνικό και ένα τελείως διαφορετικό άκουσμα. Από τους μουσικούς νεωτερισμούς του 20ου αιώνα και τον Ραβέλ, γυρίσαμε πίσω στην γαλλική όπερα του 19ου αιώνα, μια όπερα που είχε την τάση να συνδυάζει έντονα και το μπαλέτο. Έτσι η γαλλική όπερα του Μπιζέ είναι αρκετά προσιτή για χορογραφία.
Από την όπερα, η χορευτική παράσταση του Iσπανού σκηνοθέτη Carlos Saura (συνυπογράφοντας με τον Antonio Gades την χορογραφία) κράτησε αρκετά αναγνωρίσιμα μουσικά μέρη, αλλά πρόσθεσε και αρκετά έθνικ και τσιγγάνικα στοιχεία. Άλλωστε, σύμφωνα με την υπόθεση η Carmen είναι μία τσιγγάνα, εργάτρια σε καπνεργοστάσιο.
Ως προς την παράσταση, ίσως σε αρκετούς να ξένισε το έντονο έθνικ στοιχείο, καθώς περίμεναν κάτι πιο κλασικό. Επίσης, η παράσταση έκανε και κάποιες κοιλιές σε μερικά σημεία.
Όμως τους θαυμαστές του φλαμένκο αυτή η παράσταση μάλλον δεν τους απογοήτευσε. Είχε έντονο παραδοσιακό χρώμα, ωραίες χορευτικές στιγμές και αρκετό χιούμορ. Ειδικά ο ευτραφής χορευτής που χόρευε με ιδιαίτερο μπρίο, ενθουσίασε τον κόσμο με τα τσαλίμια του. Επίσης, οι χορογραφίες είχαν άψογο συγχρονισμό και καλούς εκτελεστές, ενώ το φλαμένκο ως λαϊκή τέχνη, δείχνει ότι απευθύνεται και σε πιο «λαϊκούς» σωματότυπους- δεν χρειάζεται να έχεις το τέλεια αδυνατισμένο κορμί χορευτή, για να διαπρέψεις σε αυτό.
Σε γενικές γραμμές, η παράσταση που παρακολουθήσαμε στο Ηρώδειο είχε ενδιαφέρον. Η σόλο χορογραφία του Bolero είχε ιδιαίτερη δύναμη και η πιο φιλόδοξη και πολυπρόσωπη Carmen ήταν ένας ενδιαφέρον συνδυασμός του κλασικού με το έθνικ.
Γιώργος Σμυρνής
