Το ποτήρι μισογεμάτο για τον ελληνικό κινηματογράφο!

Θραύση έκανε η καθηλωτική ταινία «Miss Violence» του Αλέξανδρου Αβρανά, που απέσπασε Αργυρό Λέοντα σκηνοθεσίας και βραβείο ανδρικής ερμηνείας (για τον Θέμη Πάνου) στη Μόστρα!

Ποιο το συστατικό της απογείωσης;

Εκεί που η οικογενειακή «γαλήνη» χαιρετά το σκοτεινό μυστήριο, ο εναλλακτικός σκηνοθέτης δίνει χρώμα αλήθειας σε κλασσικές αλλά τόσο αμφιλεγόμενες αξίες.

Το οικογενειακό δράμα, που εκτυλίσσεται στη Γερμανία, κινείται στα απόνερα της αρχαίας τραγωδίας, και είναι ο βασικός συντελεστής της ταινίας. Ο τίτλος της Δεσποινίδας Βίας ανήκει σε ένα 11χρονο κορίτσι -την Αγγελική- που αυτοκτονεί την ημέρα των γενεθλίων του. Ο θρήνος, όμως, ακουμπά με ένα ασυνήθιστο τρόπο την οικογένεια, που προσπαθεί να ξεχάσει το συμβάν σαν να μην έγινε ποτέ.

Η σκηνοθεσία ιδιαίτερη, συνάντησε το βάθρο της αναγνώρισης στο Φεστιβάλ Βενετίας μέσα από τέσσερις διακρίσεις!

Δεν είναι μια ούτε δύο, αλλά τρεις ακόμα οι ελληνικές ταινίες που, επίσης, ξεχώρισαν διεθνώς. Ο λόγος για τις «Η Αιώνια επιστροφή του Αντώνη Παρασκευά» της Ελίνας Ψύκου, «Το Αγόρι τρώει το φαγητό του πουλιού» του Έκτορα Λυγίζου και τη συμπαραγωγή Κύπρου – Ελλάδας «Οικόπεδο 12» του Κυριάκου Τοφαρίδη.

Οι ταινίες συμπεριελήφθησαν στην αρχική λίστα ταινιών, που προτείνονται για υποψηφιότητα στα 26α βραβεία της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου 2013.

Τι συνετέλεσε, όμως, στην ιδιαιτερότητά τους;

Η ταινία «Η Αιώνια επιστροφή του Αντώνη Παρασκευά» φλερτάρει με την έννοια του κενού και του αποπροσανατολισμού. Πρόκειται για μια καταστροφική πορεία του Αντώνη Παρασκευά, που ξεκινά σαν θέατρο του παραλόγου και καταλήγει σε τραγωδία. Ο πρωταγωνιστής, δημοφιλής στον κόσμο των Μέσων αποσύρεται από το δημόσιο βίο και αναζητά απομόνωση.

«Το Αγόρι τρώει το φαγητό του πουλιού»… μια ταινία πολύ κοντά στο σήμερα, πολύ κοντά στο αδιέξοδο των νέων. Ένας 22χρονος άνεργος προσπαθεί να βρει το δρόμο του υπό αντίξοες συνθήκες και διασχίζοντας δύσβατους δρόμους, με συνοδοιπόρο το καναρίνι του.

Σουρεαλισμός, επικαιρότητα, οικογενειακή απόγνωση, οικονομικά συμφέροντα είναι οι βασικοί κόκκοι της ταινίας «Οικόπεδο 12» του Κυριάκου Τοφαρίδη. Η περιοχή παλαιών μεταλλείων της Κύπρου, που ανήκει σε έναν ευκατάστατο Τουρκοκύπριο, γίνεται στόχος της κυβέρνησης, τη στιγμή που ο άνδρας έχει βγει στη σύνταξη, και οι γιοι του είναι χρεωκοπημένοι…

Η σπιρτάδα, οι έξυπνοι διάλογο, η εμβάθυνση στο τώρα συνθέτουν ένα καινοτόμο πακέτο, που δίνει πάτημα για εξέλιξη των ελληνικών ταινιών. Το ξεκίνημα του απογαλακτισμού από τους «φτηνούς» διαλόγους, τα κρύα αστεία και την πινελιά χυδαιότητας είναι εμφανές.

Οι στρόφιγγες της ποιότητες άνοιξαν…καιρός να εγκαινιαστεί μια νέα πορεία…

ΣΤΑΜΟΠΟΥΛΟΥ ΕΛΙΣΑΒΕΤ

για τους adartes107.gr