Ειρήνη Γεωργαλάκη: Μια καλή παράσταση μπορεί να την νιώσει και να την αγαπήσει οποιοσδήποτε!

Με αφορμή αυτήν την παράσταση η Ειρήνη Γεωργαλάκη μας παραχώρησε συνέντευξη και μας εξηγεί πώς συνδυάζεται ο κόσμος του Μπέκετ με αυτόν της όπερας. 

– Παρουσιάζετε μια παράσταση όπερας με ένα διαφορετικό τρόπο. Σε ποια σημεία εντοπίζεται η δίκη σας καινοτομία;
Η παράσταση «Αναμονή για τη νύχτα» είναι ένας θεατρικός – οπερατικός μονόλογος, και ακολουθεί τη δομή ενός μπεκετικού έργου και όχι τόσο της ‘Όπερας. Στην παράσταση αυτή χρησιμοποιούμε την όπερα ως ένα εκφραστικό μέσο και σε συνδυασμό με το θέατρο, την κίνηση και την εικόνα αντίστοιχα, ολοκληρώνουμε την παράσταση ως προς το θέμα της . Δεν είναι η όπερα το ίδιο το θέμα της παράστασης μας. Αυτή είναι ήδη μια μεγάλη διαφορά που θα μπορούσαμε να εντοπίσουμε, αν και η διαφοροποίηση ή η καινοτομία δεν είναι αυτοσκοπός της ομάδας. Στόχος μας είναι να εκφράσουμε και να επικοινωνήσουμε όσο καλυτέρα μπορούμε το θέμα και την ουσία της παράστασης μας. Η όπερα είναι στη συγκεκριμένη περίπτωση ένα ιδανικό μέσο.

– Πώς πρόεκυψε η ιδέα για αυτήν την παράσταση;
Την παράσταση αυτήν τη συζητούμε εδώ και αρκετό καιρό, και τον τελευταίο ένα περίπου χρόνο δουλεύουμε πιο ουσιαστικά. Η ιδέα και το θέμα της έχει να κάνει με την ανάγκη μας να εκθέσουμε και να σχολιάσουμε τους προβληματισμούς και τις αγωνίες μας, με τα μέσα που διαθέτουμε, για τη σύγχρονη στασιμότητα, την ακινησία των ανθρώπων, την αναμονή ολόκληρης της κοινωνίας και την αίσθηση της εκκρεμότητας που παρατηρούμε γύρω μας. Η παράσταση μας άλλωστε είναι μια παρατήρηση, δεν εμπεριέχει κανενός είδους διδακτισμό.

– Από ποια έργα του Μπέκετ αντλήσατε υλικό για την παράσταση σας «Αναμονή για τη Νύχτα»;
Η παράσταση δεν αντλεί υλικό από έναν συγκεκριμένο χαρακτήρα ή έργο του Μπέκετ, αλλά από το συνολικό του έργο. Μελετώντας όλα του τα έργα, θεατρικές μελέτες και δραματουργικές αναλύσεις για τον ίδιο, αλλά και εμβαθύνοντας στο έργο του, δανειστήκαμε και οικειοποιηθήκαμε πολλά από τα στοιχεία των χαρακτήρων του: εργαλεία δραματουργικά και μορφολογικά, αλλά ακόμα περισσότερο την ιδία τη σκέψη και τον τρόπο που προσπαθεί να απαντήσει στα ερωτήματα ολόκληρης της ύπαρξης του ανθρώπου.

– Πώς συναντώνται η όπερα με το έργο του Μπέκετ στην παράσταση σας;
Στην σκηνή βλέπουμε χωρισμένα τη Λογική και το Συναίσθημα που μαζί συντελούν τον ολόκληρο Άνθρωπο. Ο Άνθρωπος αυτός είναι ένας «μπεκετικός χαρακτήρας». Σ’ αυτή τη βάση η Λογική μιλάει με κείμενα του Μπέκετ, ενώ το Συναίσθημα εκφράζεται τραγουδώντας όπερα. Συνεπώς, μπορούμε να πούμε ότι τα δυο αυτά στοιχεία, ο προφορικός λόγος και το λυρικό τραγούδι, ή αλλιώς ο Μπέκετ και η όπερα, συνυπάρχουν, συνδιαλέγονται και ίσως συναντιούνται όπως ακριβώς το συναίσθημα και η λογική του χαρακτήρα μας.

– Στα περισσότερα οπερατικά έργα το λιμπρέτο είναι απλό (έως απλοϊκό) καθώς το κύριο βάρος πέφτει πάνω στη μουσική. Στη δική σας όπερα πόσο σημαντικό είναι το κείμενο;
Στην πορεία μας μέχρι σήμερα, έχουμε έρθει πολλές φορές αντιμέτωποι με το συγκεκριμένο θέμα. Κάθε φορά ανάλογα με το έργο και το στόχο μας, το αντιμετωπίζουμε με διαφορετικό τρόπο. Σ’ αυτήν την παράσταση, ο λόγος έχει μεγάλη βαρύτητα και έχουμε δύο μορφές κειμένου, όπως έχουμε δυο ρόλους, τον προφορικό και τις μεταφράσεις του τραγουδισμένου λόγου, που θα διαβάζουμε στους υπέρτιτλους, τις οποίες έχουμε επεξεργαστεί δραματουργικά και τις έχουμε προσαρμόσει στο έργο. Άλλωστε, αναγνωρίζοντας το πρόβλημα που εκθέτετε, αποφασίσαμε να κρατήσουμε από την όπερα το πιο δυνατό της στοιχείο, τη συναισθηματική δύναμη του λυρικού τραγουδιού.

-Τα τελευταία χρόνια έχει αυξηθεί το κοινό που παρακολουθεί τις κλασσικές όπερες της Λυρικής σκηνής. Εσείς επιχειρείτε να προσεγγίσετε αυτό το κοινό; Εάν όχι ποιο είναι το κοινό στο οποί απευθύνεστε;
Τον τελευταίο καιρό η Λυρική σκηνή έχει κάνει μεγάλες προσπάθειες διεύρυνσης του κοινού της, και τα έχει καταφέρει σε μεγάλο βαθμό. Εμείς σαν ομάδα και ως καλλιτέχνες δεν διαχωρίζουμε το κοινό. Κατά την γνώμη μας δεν υπάρχει συγκεκριμένη κατηγορία ανθρώπων που μπορούν να δουν όπερα και άλλοι που δεν μπορούν. Μια καλή παράσταση μπορεί να την νιώσει και να την αγαπήσει οποιοσδήποτε, και εμείς σε αυτό στοχεύουμε.

–Ποιες είναι οι καλλιτεχνικές φιλοδοξίες και τα σχέδια της ομάδας Oper(O);
Αυτή τη στιγμή και στο άμεσο μέλλον στοχεύουμε στην προώθηση αυτής της παράστασης στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό. Κατά τα άλλα έχουμε ακόμα δυο έργα πολύ διαφορετικά μεταξύ τους, που είναι στα σκαριά και τα συζητάμε. Ένα έργο του κλασσικού ρεπερτορίου της όπερας που θέλουμε πολύ να το ανεβάσουμε και ένα δεύτερο, δικό μας, που πρόκειται να μας ξαναβγάλει στο δρόμο.

Η παράσταση Αναμονή για τη Νύχτα /Waiting for night ανεβαίνει  26, 28 και 29 Σεπτεμβρίου
Στο Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν (Φρυνίχου 14)- Περισσότερες πληροφορίες ΕΔΩ