Είδαμε τις “Τρωάδες” του Ευριπίδη στο Ηρώδειο- Τα θύματα του πολέμου!

Η παράσταση περιγράφει τις αγριότητες της κατάληψης της Τροίας, από την σκοπιά των θυμάτων του πολέμου, των γυναικών της σκλαβωμένης πόλης. Γυναίκες που θρηνούν τα παιδιά τους, που θα πουληθούν σε σκλαβοπάζαρα. Κι επειδή πρόκειται για τις γυναίκες της βασιλικής οικογένειας, η κατάπτωση από τα μεγαλεία στην σκλαβιά είναι τρομακτική. Κυρίως όμως αυτό που συγκλονίζει είναι ο θρήνος για τους χαμένους γιους, συντρόφους και πατεράδες, αλλά και η θανάτωση του μικρού γιου του Έκτορα από τους Αχαιούς.

Ο Ευριπίδης έγραψε το 415 π.Χ. την σπουδαία αυτή τραγωδία, κατά την περίοδο δηλαδή που ο πελοποννησιακός πόλεμος, ο οποίος βρισκόταν σε κάποια ύφεση, ετοιμαζόταν να μπει στην δεύτερη και πιο άγρια φάση του. Από πολλούς θεωρείται σχολιασμός στην κατάληψη της Μήλου και την εν συνεχεία σφαγή του πληθυσμού της από τους Αθηναίους. To 415 π.Χ. ήταν επίσης η χρονιά της βεβήλωσης των ΄Ερμών΄ και της δεύτερης εκστρατείας των Αθηναίων στη Σικελία, που μπορεί να επηρέασαν το συγγραφέα.

Έτσι στο έργο οι Θεοί εχθρεύονται τους νικητές Αργίτες και αποφασίζουν την καταστροφή τους, όταν θα γυρίζουν στα σπίτια τους. Ο λόγος που θα τους τιμωρήσουν είναι τα εγκλήματα εις βάρος των ιερών της Τροίας. Αλλά η ύβρις που θα επακολουθήσει, από την συμπεριφορά των νικητών εις βάρος των θυμάτων του πολέμου, των παιδιών και των γυναικών, θα προκαλούσε εξίσου την οργή των Θεών.

Η παράσταση του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας, που είδαμε είχε έναν μακρόσυρτο ρυθμό, με πολλές παύσεις, περίεργη άρθρωση και αρκετή μουσική. Επί σκηνής υπάρχει ολόκληρη ορχήστρα με λαϊκά και τζαζ όργανα. Οι ηθοποιοί του χορού παίζουν και πρωταγωνιστικούς ρόλους.

Κεντρικό ρόλο έχει η Εκάβη (Άννα Κοκκίνου), ενώ επί σκηνής εμφανίζεται κι ένα πιτσιρίκι, που ερμηνεύει, χωρίς να μιλάει, τον Αστυάνακτα, γιο του Έκτορα. Η παράσταση, εκτός από το μουσικό στοιχείο, ρέπει έντονα και προς την παρωδία, κυρίως με τον τρόπο που εμφανίζει τους Αχαιούς, τον Μενέλαο (Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης) και τον Ταλθύβιο (Απόστολος Πελεκάνος), καθώς και της ωραίας Ελένης (Κατερίνα Διδασκάλου).

Στην παράσταση λοιπόν παίζουν ηθοποιοί υψηλού επιπέδου. Ξεχωρίζει η Κόρα Καρβούνη ως Θεά Αθηνά στην αρχή, η Άννα Κοκκίνου ως Εκάβη, που σηκώνει το κύριο βάρος της παράστασης, όντας μια γυναίκα που θρηνεί, υποφέρει την κατάπτωση της και των παιδιών της, αλλά και μισεί την ωραία Ελένη και τους θύτες των δεινών της. Θα ήθελα λίγο πιο δυναμική την ερμηνεία της σε κάποια σημεία.

Ο Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης επίσης είναι καλός στην διακωμώδηση του Μενέλαου και τον βοηθάει σε αυτό και η Κατερίνα Διδασκάλου. Αλλά νομίζω ότι το παράκαναν με την διακωμώδηση. Και με το φιλί στο τέλος ανάμεσα στον Μενέλαο και την ωραία Ελένη, γίνονται υπερβολικά προφανή κάποια πράγματα, που απλώς υπονοούνται στην τραγωδία του Ευριπίδη.

Γενικά, η παράσταση Τρωάδες πατάει κυρίως στους καλούς ηθοποιούς της. Έχει όμως αρκετά αδύνατα στοιχεία, με τον αργό ρυθμό, τις μεγάλες παύσεις, την περίεργη απαγγελία και κίνηση του χορού, που την κάνουν κουραστική.

Γιώργος Σμυρνής