Τέχνη και Φιλοσοφία = Δημιουργία και Αναγέννηση
Η Τέχνη, θα μπορούσαμε να πούμε, ότι είναι η απόσταξη της ποιότητας μιας κοινωνίας.
Η Τέχνη μάς δείχνει με έναν ξεκάθαρο τρόπο σε ποιο επίπεδο πνευματικής εξέλιξης βρίσκεται μια χώρα στο σύνολο της αλλά και ταυτόχρονα έχει τη δύναμη να την επηρεάζει θετικά ή αρνητικά, ανάλογα με την ποιότητα που εκφράζει, και έχει ακόμη την δύναμη να διαμορφώνει τον ίδιο τον Άνθρωπο. Έχει δηλαδή την δυνατότητα να ωθήσει την ανθρωπότητα προς την Παρακμή ή την Αναγέννηση. Συνεπώς είναι ένα από τα πιο σημαντικά εργαλεία που διαθέτει στα χέρια της μια Πολιτεία. Η Τέχνη δεν είναι απλώς μια πολυτέλεια όπως πολλοί ίσως θεωρούν αλλά είναι η ίδια η Ψυχή ενός έθνους. Αν συμφωνήσουμε σε αυτό κατανοήσουμε ότι το εργαλείο αυτό καθορίζει απόλυτα τη πορεία που πρόκειται να χαράξει ένα έθνος.
Όπως ακριβώς μεγαλώνει ένα ωραίο φυτό με όμορφα λουλούδια σε μια γλάστρα όπου χρειάζεται καθημερινή φροντίδα, πότισμα και κλάδεμα, έτσι και η Τέχνη έχει την ίδια ανάγκη. Δυστυχώς όμως σήμερα, η Τέχνη είναι τελείως παραμελημένη από το Κράτος και από την κοινωνία, έχοντας αφεθεί χωρίς καμία φροντίδα στη μοίρα της και είναι στα πρόθυρα να μαραθεί και μαζί της και ο καλλιτέχνης, που θεωρείται απλώς ένα παράσιτο της κοινωνίας. Αυτό συμβαίνει διότι η σημασία και η αξία της Τέχνης είναι εντελώς υποτιμημένη. Δεν εννοώ ότι φταίει για αυτό μόνο η κοινωνία, σίγουρα έχουμε συμβάλει σε αυτό και εμείς οι καλλιτέχνες.
Όλοι συνειδητοποιούμε και βλέπουμε ότι σήμερα η κοινωνία μας, έχει χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα, τον ορθολογισμό, την ορθή κρίση και, αδυνατώντας να αξιολογήσει το οτιδήποτε σωστά, παρά μόνο διαμέσου της χρήσεως του μέτρου της νομισματικής αξίας του κάθε είδους. Ακόμα και η Τέχνη εκτιμάται από την τιμή του κάθε έργου. Και ακριβώς αυτή η μέθοδος αυτή είναι που έχει προκαλέσει την σημερινή “κρίση”.
Ο άνθρωπος σήμερα αδυνατεί από μόνος του να αξιολογήσει αντικειμενικά το τί είναι σημαντικό από το τί είναι ασήμαντο, το ουσιώδες από το ανούσιο και είναι σχεδόν ανίκανος να συγκρίνει τις διαφορετικές βαθμίδες ποιοτήτων. Δίνει τη μέγιστη αξία σε ότι “γυαλίζει” και σπαταλά όλη του την ενέργεια και ακόμα την ίδια του τη ζωή στο να εξασφαλίσει, με οποιοδήποτε τρόπο, το χρήμα που χρειάζεται για τις “Βασικές Ανάγκες” διαβίωσης του, και την καλοπέραση του.
Δουλεύει σε επαγγέλματα που δεν έχουν καμιά σχέση με την Ταυτότητα της Προσωπικότητας του και που δεν τον εκπροσωπούν, που ο ίδιος δεν αγαπά, και εργαζόμενος μόνο και μόνο για το χρήμα. Με το αποτέλεσμα να αισθάνεται μόνιμα δυστυχισμένος, ανικανοποίητος, άρρωστος και η απόδοση εργασίας του να είναι φτωχή σε ποιότητα και σε παραγωγικότητα. Και αυτό είναι που προκαλεί τον αέναο Φαύλο Κύκλο: “Ανάπτυξη – Οικονομική Κρίση” οδηγώντας με μαθηματική ακρίβεια ολόκληρες κοινωνίες προς τον κατήφορο της Πολιτισμικής και Πνευματικής Παρακμής. Μπορεί ταυτόχρονα η Τεχνολογία και μερικές άλλες Επιστήμες να βρίσκονται σε άνθιση, αλλά και εκεί υπάρχει πάντα η δυνατότητα της εκμετάλλευσης από ανθρώπους δίχως ηθική και δίχως να κατέχουν την ικανότητα της ορθής αξιολόγησης, στοχεύοντας μονάχα στο κέρδος και το χρήμα.
Το χρήμα είναι ο νέος μας Θεός σήμερα, όπου νομίζουμε ότι μας παρέχει τα πάντα και έχει εξουσία ζωής και θανάτου επί παντός επιστητού. Μεγάλος ο σεβασμός όλων μας για το χρήμα μας. Δεν φταίει το χρήμα όμως σε τίποτα, αλλά μόνο ο ανθρώπου όπου μέσου της απληστίας του και του παραλογισμού του το έχει μετατρέψει από ένα σωτήριο αγαθό σε φονικό όπλο.
Κάπως έτσι λοιπόν καταφέραμε να χάσουμε κάποια από τα πιο πολύτιμα θεμέλια που συντηρούσαν κάποτε τις ανώτερες κοινωνίες και να βρεθούμε στο κατώφλι μιας παγκόσμιας Πολιτιστικής και Πνευματικής Παρακμής. Ο άνθρωπος έχει μετατραπεί σε ένα από τα πιο επικίνδυνα θηρία πάνω στον πλανήτη. Θεωρεί ότι έχει το δικαίωμα να σκοτώνει τον συνάνθρωπό του με το έτσι θέλω και με τις ευλογίες του Νόμου και της Θρησκείας.
Αυτό συμβαίνει όταν ο Άνθρωπος κάνει το μεγάλο λάθος να υποτιμήσει τα δυο σημαντικότερα θεμέλια μιας υγιούς κοινωνίας, την Τέχνη και την Φιλοσοφία. Όταν βάζει πάνω από όλα την δική του καλοπέραση με αποτέλεσμα να μετατραπεί σε ένα βάρβαρο άτομο.
Ίσως είναι χρειάζεται να σκεφτούμε ξανά μια βασική υπαρξιακή ερώτηση: Για πιο λόγο υπάρχουμε εδώ στον πλανήτη; Για την εξασφάλιση των βασικών μας αναγκών και για την καλοπέραση μας μόνο; Ή μήπως υπάρχει η πιθανότητα να είμαστε εδώ για κάποιον άλλο λόγο, όπως την εξέλιξη και τον εξευγενισμό της προσωπικότητας μας και για να μάθουμε να συμβιώνουμε και να συνεργαζόμαστε δημιουργικά ως ώριμα όντα μέσα από τις διαφορές μας.
Και πως θα καταφέρουμε να μετατρέψουμε αυτή την επικίνδυνη σημερινή καθοδική πορεία μας; Ίσως με το να επανεκτιμήσουμε και να επαναφέρουμε πίσω την πραγματική αξία και την αληθινή σημασία της Τέχνης και της Φιλοσοφίας, όπου σήμερα κείτονται και οι δύο στο πάτο της κοινωνικής διαβάθμισης.
Τέχνη και Φιλοσοφία είναι δυο επιστήμες που μας οδηγούν στη Δημιουργία και αυτή στην Πολιτισμική και Πνευματική Αναγέννηση. Τέχνη χωρίς Φιλοσοφία είναι μόνο ιδέες, διακόσμηση και εμπόριο, Φιλοσοφία χωρίς Τέχνη είναι μόνο θεωρία χωρίς πράξη. Τέχνη και Φιλοσοφία σε έκφραση μαζί, παράγουν την πραγματική Δημιουργία, τη σωστή κρίση και τον ορθολογισμό. Δημιουργία είναι το ατομικό Έργο ζωής που απαιτείται να βρει ο καθένας μας μέσα του, για να μάθει να εκφράζει τον εαυτό του, τη Ψυχή του, για να μπορεί να χαίρεται τη ζωή του.
Η καθαρή Δημιουργία είναι Αναγέννηση, και αυτό επιτυγχάνεται μονάχα όταν η Πολιτεία και οι πολίτες της επιζητούν να γνωρίσουν το αληθινό νόημα της ζωής και όταν διψούν να εξελιχθούν μέσω της σοβαρής μελέτης και της επίμονης εργασίας ώστε να ανακαλύψουν τον σωστότερο για αυτούς τρόπο της προσωπικής τους έκφρασης. Ειδικότερα όταν μια μέρα οι άνθρωποι θα προτιμήσουν να παραμερίσουν τη δική τους καλοπέραση για την ευημερία του κοινωνικού συνόλου.
Θέλω να πω με αυτό, ότι η κοινωνία μας χρειάζεται νέους αρχηγούς, δάσκαλους σοφούς, οδηγούς πού θα μας οδηγήσουν μακρυά από το σημερινό αδιέξοδο και Πολιτισμική και Οικονομική κρίση. Σίγουρα δεν θα τους βρούμε στους χώρους της Πολιτικής ή των επιχειρηματιών όπου κυριαρχεί μόνο το λαβείν, η αμάθεια και η στασιμότητα. Σίγουρα υπάρχουν κάπου… κάπου όπου υπάρχουν τα Γράμματα και οι Τέχνες μαζί. Σοφοί δάσκαλοι, που θα μας διδάξουν πώς να βρούμε ένα νέο Όραμα, την Ταυτότητα μας, να μας μάθουν τί είναι η Σοφία, τί είναι η Δημιουργία, πώς να εκφράζουμε τον εαυτό μας σωστότερα, τον ορθολογισμό, την αξιολόγηση, πως να συνεργαζόμαστε, και ποιο είναι το αληθινό νόημα της ζωής.
Ζούμε στη χώρα που ανακάλυψε την Τέχνη και τη Φιλοσοφία πριν από 2000 χρόνια και εμείς ακόμα και σήμερα τις υποτιμάμε. Φιλοσοφία σημαίνει η μελέτη της Αγάπης και της Σοφίας, ώστε να γνωρίσω τον Εαυτό μου και το Νόημα της Ζωής. Τέχνη σημαίνει ο σωστότερος τρόπος έκφρασης του Εαυτού μου μέσου ενός Δημιουργικού Έργου, με πιο τον πιο αριστοτεχνικό τρόπο ει δυνατόν, ώστε να το μοιραστώ με τους άλλους ανθρώπους γύρω μου με σκοπό να τους εμπνεύσω και να βρούμε μαζί ένα κοινό Όραμα. Η Δημιουργία δεν έχει ως στόχο το Χρήμα, το χρήμα είναι η φυσική συνέπεια της Δημιουργίας.
Του Χάρη Λάμπερτ.
Ο Χάρη Λάμπερτ (1955) είναι ζωγράφος και θεωρείται ένας από τους κύριους εκπροσώπους της pop art στην Ελλάδα.
